dinsdag 28 oktober 2008
Actualisatie – Horst ≠ aan de Maas (3)
Heuglijk nieuws: dit weblog heeft een dochter gekregen! Haar naam is Fusieruzie (http://fusieruzie.blogspot.com/)Dit nieuwe weblog is exclusief gewijd aan de naamgeving van de nieuwe fusiegemeente. Nu al staat vast dat Fusieruzie een beperkte levensduur heeft: zodra de discussie over de naam van de nieuwe gemeente is verstomd – naar verwachting eind november – zal ze een zachte dood sterven.
maandag 27 oktober 2008
Actualisatie – Horst ≠ aan de Maas (2)
De Sevenumse troepenbeweging van vorige week lijkt toch slechts een provocatie te zijn geweest. Na dinsdag was er geen spoor van de Sevenumse manschappen meer te bekennen. Een reactie vanuit Horst bleef vooralsnog uit. ‘Vooralsnog’ omdat ik wel heb geconstateerd dat ‘die van Horst’ aan de Mevrouwsbosweg bezig zijn met de opbouw van een enorme troepenmacht. In het geniep heb ik er enkele foto’s van gemaakt.
Ook de beruchte Eenarmige Bandiet versterkt de Horster gelederen:
Mogelijk hebben er toch schermutselingen plaatsgevonden tussen Horster en Sevenumse troepen. De aanwezigheid van deze – op de Sevenummers buitgemaakte? – ezel lijkt daar althans op te wijzen:
In hun strijd voor de naam Horst aan de Maas laten de Horstenaren werkelijk niets aan het toeval over. Ze aarzelen zelfs niet de steun van boven aan te roepen, getuige deze foto waaruit blijkt dat ze voor deze speciale gelegenheid de Gele Madonna van Voor-America weer eens van stal hebben gehaald:
Ook de beruchte Eenarmige Bandiet versterkt de Horster gelederen:
Mogelijk hebben er toch schermutselingen plaatsgevonden tussen Horster en Sevenumse troepen. De aanwezigheid van deze – op de Sevenummers buitgemaakte? – ezel lijkt daar althans op te wijzen:
In hun strijd voor de naam Horst aan de Maas laten de Horstenaren werkelijk niets aan het toeval over. Ze aarzelen zelfs niet de steun van boven aan te roepen, getuige deze foto waaruit blijkt dat ze voor deze speciale gelegenheid de Gele Madonna van Voor-America weer eens van stal hebben gehaald:
Klein mysterie 38 – Pief paf poef
Computerspelletjes en gameboys waren er in mijn jeugd niet, laat staan een wii. Nee, wij moesten ons vermaken met ganzenbord, mecano en lego. Dat lukte over het algemeen prima, persoonlijk denk ik bijvoorbeeld met een zeker genoegen terug aan de talloze voetbalstadions die ik bouwde van legosteentjes. Types met meer hang naar spanning en sensatie beleefden veel plezier aan ‘cojbojtje-en-indiaan’ spelen. Hoewel ik me er niets meer van herinner, moet ook ik me daaraan bezondigd hebben. Deze indiaanse strijders die ik om de een of andere reden altijd heb bewaard, lijken daar tenminste op te wijzen: 
De meeste jongens – inderdaad altijd jongens – kregen na verloop van tijd andere interesses. Enkelen daarentegen zouden de fase van ‘cojbojtje-en-indiaan’ nooit ontgroeien en werden lid van Davy Crockett, 
een in 1966 opgerichte schietvereniging. Voor alle duidelijkheid: ik bedoel dit niet denigrerend, zelf bevind ik me al 35 jaar lang in de fase van het achter een leren bal aanhollen, andere mannen – inderdaad altijd mannen – van middelbare leeftijd spelen nog altijd op zolder met treintjes.
Davy Crockett heeft zijn thuisbasis heeft aan de Bergsteeg in de Schadijkse bossen. Daar vinden, in de open lucht, twee wedstrijden per jaar plaats: de historische achterlaadwedstrijd en het Westernweekend (de Bergsteeg is dan tijdelijk omgedoopt in Mountain Lane).
Tot zover niets aan de hand, iedereen heeft recht op zijn eigen vorm van vertier. Maar nu lees ik gisteren ineens in Dagblad De Limburger dat Davy Crockett voornemens is aan de Bergsteeg een schiethal te bouwen om te voorkomen dat een verdwaalde kogel een argeloze wandelaar raakt. Het betreft niet zomaar een halletje, nee, een hal van zestig bij twaalf meter. Te bouwen bij de huidige clubsaloon. In een bosgebied. ‘Mooi streven van Davy Crockett’, denk je dan, ‘maar de gemeente zal toch wel een stokje steken voor deze aantasting van de Schadijkse bossen?’ 
Niets blijkt minder waar: als we de krant mogen geloven, heeft de gemeente de vergunningaanvraag goedgekeurd en is het wachten op het akkoord van de provincie voor de bestemmingsplanwijziging. Waar heb dat nou voor nodig? In een bos ga je toch geen hal van zestig bij twaalf meter bouwen? Als er werkelijk geen creatieve oplossing valt te bedenken in de sfeer van een nóg betere kogelvanger of een demontabele kogelafweerinstallatie dan ligt het toch veel meer voor de hand om voor de schiethal een locatie op een industrieterrein te zoeken?
Pief paf poef, de gemeente is deze keer de boef.
De meeste jongens – inderdaad altijd jongens – kregen na verloop van tijd andere interesses. Enkelen daarentegen zouden de fase van ‘cojbojtje-en-indiaan’ nooit ontgroeien en werden lid van Davy Crockett, 
een in 1966 opgerichte schietvereniging. Voor alle duidelijkheid: ik bedoel dit niet denigrerend, zelf bevind ik me al 35 jaar lang in de fase van het achter een leren bal aanhollen, andere mannen – inderdaad altijd mannen – van middelbare leeftijd spelen nog altijd op zolder met treintjes. Davy Crockett heeft zijn thuisbasis heeft aan de Bergsteeg in de Schadijkse bossen. Daar vinden, in de open lucht, twee wedstrijden per jaar plaats: de historische achterlaadwedstrijd en het Westernweekend (de Bergsteeg is dan tijdelijk omgedoopt in Mountain Lane).
Tot zover niets aan de hand, iedereen heeft recht op zijn eigen vorm van vertier. Maar nu lees ik gisteren ineens in Dagblad De Limburger dat Davy Crockett voornemens is aan de Bergsteeg een schiethal te bouwen om te voorkomen dat een verdwaalde kogel een argeloze wandelaar raakt. Het betreft niet zomaar een halletje, nee, een hal van zestig bij twaalf meter. Te bouwen bij de huidige clubsaloon. In een bosgebied. ‘Mooi streven van Davy Crockett’, denk je dan, ‘maar de gemeente zal toch wel een stokje steken voor deze aantasting van de Schadijkse bossen?’ 
Niets blijkt minder waar: als we de krant mogen geloven, heeft de gemeente de vergunningaanvraag goedgekeurd en is het wachten op het akkoord van de provincie voor de bestemmingsplanwijziging. Waar heb dat nou voor nodig? In een bos ga je toch geen hal van zestig bij twaalf meter bouwen? Als er werkelijk geen creatieve oplossing valt te bedenken in de sfeer van een nóg betere kogelvanger of een demontabele kogelafweerinstallatie dan ligt het toch veel meer voor de hand om voor de schiethal een locatie op een industrieterrein te zoeken? Pief paf poef, de gemeente is deze keer de boef.
dinsdag 21 oktober 2008
Actualisatie – Horst ≠ aan de Maas (1)
‘Raad Sevenum accepteert naam fusiegemeente niet’, zo kopte Dagblad De Limburger vanochtend al. Uit zeer betrouwbare bron vernam ik vervolgens dat de gemoederen in het normaal zo rustige Peeldorpje in de loop van de dag steeds hoger opliepen. Ik besloot vanmiddag eens poolshoogte te gaan nemen. Verder dan het spoor ben ik niet gekomen. Wat ik daar aantrof tart elke beschrijving: een grote, zwaar bewapende Sevenumse troepenmacht bleek bij haar opmars richting het zo gehate Horst inmiddels tot aan de zuidzijde van de spoorlijn Venlo-Eindhoven te zijn gevorderd! Een deel van de troepen bevond zich reeds op Horster grondgebied. Als ijveraar voor 'Horst' als nieuwe gemeentenaam wilde ik mijn leven uiteraard niet in de waagschaal stellen. Ik ben dus op mijn schreden teruggekeerd. Dit niet zonder enkele foto’s te hebben gemaakt van de voorste Sevenumse linie (natuurlijk vanuit een verdekte positie, hetgeen verklaart waarom de afbeeldingen wat onscherp zijn). 
Overduidelijk is dat een in blauw gevechtstenue uitgeruste marinier de leiding op zich genomen heeft.
Op de nadering van een trein zochten de manschappen dekking in het gras van de spoordijk.
Hoe het verder gaat, is mij volstrekt onduidelijk. Blijft het bij een schijnmanoeuvre om Horst angst aan te jagen? Maken de Sevenummers even pas op de plaats bij de spoorweg om morgen de opmars richting Horst voort te zetten? Blijft Horst rustig onder de Sevenumse provocaties of zal het ook overgaan tot geweld, daarbij mogelijk gesteund door Meerlo, Swolgen en Tienray? De tijd zal het allemaal leren, ik ben er in elk geval niet helemaal gerust op. Indien ook maar enigszins mogelijk onder deze moeilijke omstandigheden zal ik u op de hoogte blijven houden van de ontwikkelingen.
Overduidelijk is dat een in blauw gevechtstenue uitgeruste marinier de leiding op zich genomen heeft.
Op de nadering van een trein zochten de manschappen dekking in het gras van de spoordijk.
Hoe het verder gaat, is mij volstrekt onduidelijk. Blijft het bij een schijnmanoeuvre om Horst angst aan te jagen? Maken de Sevenummers even pas op de plaats bij de spoorweg om morgen de opmars richting Horst voort te zetten? Blijft Horst rustig onder de Sevenumse provocaties of zal het ook overgaan tot geweld, daarbij mogelijk gesteund door Meerlo, Swolgen en Tienray? De tijd zal het allemaal leren, ik ben er in elk geval niet helemaal gerust op. Indien ook maar enigszins mogelijk onder deze moeilijke omstandigheden zal ik u op de hoogte blijven houden van de ontwikkelingen.
maandag 20 oktober 2008
Intermezzo – Horst ≠ aan de Maas
Afgelopen week heeft een commissie van vier wijze historici – een pleonasme als je het mij vraagt – geadviseerd om de nieuwe gemeente die ontstaat als de gemeenten Horst aan de Maas en Sevenum en de dorpen Meerlo, Tienray en Swolgen fuseren, Horst aan de Maas te noemen. Daarvoor heeft ze vijf argumenten (klik hier voor het volledige advies):• In de eerste plaats is het gewenst dat een duidelijk onderscheid blijft gehandhaafd tussen de oude gemeente Horst (…) en de naamsaanduiding van een groter gebied na herindeling.
• Daarbij is de naam Horst aan de Maas inmiddels wel ingeburgerd, maar de historie van deze aanduiding blijft anderzijds toch nog zo recent, dat daar zonder begripsverwarring ook de gemeente Sevenum en de kernen Meerlo, Tienray en Swolgen onder kunnen worden begrepen.
• Verder blijft de toevoeging ‘aan de Maas’ relevant, omdat de gemeente nu eenmaal aan deze internationaal bekende rivier grenst en daardoor haar ligging ook gemakkelijker in een internationale context kan duiden.
• Ook is handhaving van de bestaande naam in financieel opzicht voordeliger, omdat bijvoorbeeld naamborden, e.d. niet hoeven te worden gewijzigd en er minder kostbare tijd moet worden gebruikt voor bestuurlijke procedures en bovenal intensieve en dure publieksvoorlichting.
• Tenslotte biedt het onmiskenbare emotionele voordelen (gewenning bij de ingezetenen) omdat het niet noodzakelijk is alweer een veranderingstraject voor een gemeentenaam in te zetten, en alle dorpsnamen (…) toch gehandhaafd blijven.
Op deze argumentatie valt wel het een en ander af te dingen. Waarom is bijvoorbeeld een naamsonderscheid gewenst tussen de oude gemeente Horst en de nieuwe fusiegemeente? In Venlo (waaraan in het verleden Blerick, Tegelen en Belfeld zijn toegevoegd en binnenkort Arcen en Velden) en Roermond (toevoeging van Melick, Herkenbosch en Swalmen) denken ze daar duidelijk anders over.
Het internationale argument is in mijn ogen gezocht: hoe vaak moet de gemeente nu werkelijk haar naam in een ‘internationale context duiden’? Bovendien was Horst sur Meuse, Horst an der Maas of Horst-upon-Meuse dan logischer geweest.
Ook het financiële argument kan mij niet overtuigen: welke naam de fusiegemeente ook krijgt, publieksvoorlichting zal er toch komen en de naamborden in Sevenum, Meerlo, Swolgen en Tienray dienen sowieso te worden vervangen. Overigens betreft het hier denk ik geen uitgaven waar gemeenten die niet in IJsland hebben gespaard van wakker hoeven te liggen.
Nee, ik blijf bij mijn eerder geventileerde mening: gewoon Horst als naam van de fusiegemeente.
Horst is de grootste kern, Horst is het bestuurlijk centrum, in Horst staat het gemeentehuis en Horst ligt niet aan de Maas. Eveneens niet onbelangrijk: met Horst als gemeentenaam kan het huidige gemeentelogo bij het oud vuil worden gezet. 
Klein mysterie 37 – Bizarre barrière (1)
Zeg Piet …Ja, Jan?
Zouden we nu wel doorgaan met het graven van die gaten?
Waarom niet?
Als we straks palen in die gaten zetten, dan kan er geen auto meer door.
Maar dat is nu juist de bedoeling, Jan! Ik had je intelligentie toch wat hoger ingeschat.
Niet meteen zo beginnen, Piet, ik ben Malle Eppie niet. Denk eens goed na. Zie je daarachter die dubbele poort?
Jazeker.Die poort is bedoeld voor auto’s die op sportpark Ter Horst moeten zijn. Om de kantine te bevoorraden, om het gras te kunnen maaien, om een geblesseerde speler met de ambulance op te halen, om …
Ik begrijp nog steeds niet waar je naartoe wilt.
Ben ik nu zo slim en jij zo dom?
Ik denk eerder andersom, Jan.
Goed, andere vraag dan. Als wij die twee paaltjes hier neerzetten, wat heeft die poort dan nog voor nut?
…
Ja?
Verrek, Jan, je hebt gelijk. Inderdaad, dan kan er geen auto meer het sportpark op.
Laten we die gaten maar mooi weer dichtgooien.
Wacht, ik pak voor de zekerheid toch even de papieren erbij.
Jij altijd met je papieren!
Kijk, het staat hier toch heel duidelijk: “Toegangsweg sportpark Ter Horst ongeveer ter hoogte van de fietsenstalling afsluiten voor autoverkeer door middel van twee palen.” Er zit zelfs een situatieschets bij.
Zal allemaal wel, maar zelfs een blinde kan zien dat het onzinnig is.
Klopt helemaal, Jan, maar van de andere kant: opdracht is opdracht.
Opdracht is opdracht …
Je weet hoe ze zijn. Op eigen initiatief een opdracht niet uitvoeren! Kan ons de kop kosten!
…
Voor ons honderd anderen!
Tja, als je het van die kant bekijkt.
Laten we gewoon die gaten graven en die paaltjes erin zetten. Zien we later wel wat er gebeurt.
Kunnen ze ons in elk geval niet verwijten dat we niet doen wat ons wordt opgedragen.
Zo is het!
Aan de slag!
Zo zal het ongeveer gegaan zijn, enkele weken geleden bij de reconstructie van de parkeerplaats van sportpark Ter Horst. ‘Omdat het zo op de tekening staat’ werden circa twintig meter voor de ingang van het sportpark twee paaltjes geplaatst die de doorgang voor auto’s versperden. Pas toen Wittenhorst alarm sloeg, werd de bizarre barrière weer verwijderd.
Helaas bereikte deze informatie mij pas op het moment dat de paaltjes alweer waren verdwenen. U zult het dus moeten doen met foto’s van de twee gaten in het wegdek die nog getuigen van dit staaltje misplaatst plichtsbesef. 
Intermezzo – Jachthut (2)
Op 17 augustus schreef ik dat ik graag een top 5 van Horster jachthutten zou samenstellen, maar dat ik niet verder kwam dan één exemplaar. 
Tot mijn onuitsprekelijke genoegen kan ik u meedelen dat ik gisteren een tweede Horster jachthut heb ontdekt. Niet dat ik er speciaal naar op zoek was. Nee, gewoon toevallig tegengekomen tijdens een ouderwets ‘stukje rijden’ (aangenaam gevolg van de economische depressie, excuses: recessie, is dat de brandstofprijzen aanzienlijk zijn gedaald): Venloseweg – rechtsaf naar de Hamweg – linksaf de onverharde Reulsweg op – na een paar honderd meter links een kale akker omgeven door bomen – hè, wat is dat daar? Een jachthut? Het zal toch niet? Dus wel!
Enkele verschillen met de jachthut langs de spoorlijn Venlo-Eindhoven: kleiner, lager, geen platform, betere schutkleur en een meer gecamoufleerde ligging. Verder zeer opmerkelijk: deze hut is gewoon voor iedereen die ze weet te vinden toegankelijk:
Of zou bovenaan de trap ooit een luik hebben gezeten? Ik heb in de directe omtrek gezocht, maar vond niets dat op een luik leek. Wel trof ik een ander curiosum aan: het enigszins versleten ogende houten jachthutkrukje met rieten zitting. 
‘Jachthut’ blijkt trouwens niet helemaal de juiste benaming getuige dit enigszins onder de takken schuilgaande bordje:
Ook deze hut zal ik aanmelden bij www.jachthutten.nl. Inmiddels begint nu toch mijn hoop te groeien dat er ooit een moment komt dat ik minimaal een top 3 van Horster jachthutten kan samenstellen. 
Tot mijn onuitsprekelijke genoegen kan ik u meedelen dat ik gisteren een tweede Horster jachthut heb ontdekt. Niet dat ik er speciaal naar op zoek was. Nee, gewoon toevallig tegengekomen tijdens een ouderwets ‘stukje rijden’ (aangenaam gevolg van de economische depressie, excuses: recessie, is dat de brandstofprijzen aanzienlijk zijn gedaald): Venloseweg – rechtsaf naar de Hamweg – linksaf de onverharde Reulsweg op – na een paar honderd meter links een kale akker omgeven door bomen – hè, wat is dat daar? Een jachthut? Het zal toch niet? Dus wel!
Enkele verschillen met de jachthut langs de spoorlijn Venlo-Eindhoven: kleiner, lager, geen platform, betere schutkleur en een meer gecamoufleerde ligging. Verder zeer opmerkelijk: deze hut is gewoon voor iedereen die ze weet te vinden toegankelijk:
Of zou bovenaan de trap ooit een luik hebben gezeten? Ik heb in de directe omtrek gezocht, maar vond niets dat op een luik leek. Wel trof ik een ander curiosum aan: het enigszins versleten ogende houten jachthutkrukje met rieten zitting. 
‘Jachthut’ blijkt trouwens niet helemaal de juiste benaming getuige dit enigszins onder de takken schuilgaande bordje:
Ook deze hut zal ik aanmelden bij www.jachthutten.nl. Inmiddels begint nu toch mijn hoop te groeien dat er ooit een moment komt dat ik minimaal een top 3 van Horster jachthutten kan samenstellen. 
maandag 13 oktober 2008
Actualisatie – Groene Woud (1)
‘Meneer hier’ vroeg zich af waar de reacties op zijn al wat langer geleden gepubliceerde bijdrage over Het Groene Woud toch zo plotseling vandaan kwamen. Als ware hij een echte journalist ging hij op onderzoek uit. In een mum van tijd had hij de aanleiding gevonden: het restaurant dat jarenlang bekendstond onder de naam Het Groene Woud
was heropend. 
Onder een nieuwe naam nog wel. ‘Meneer hier’ had eerder het vermoeden uitgesproken dat de nieuwe naam ‘iets gezochts, iets pretentieus, iets in de categorie van La Mangerie, La Métarie of Chez Dennis’ zou worden. Maar nu bleek hoe schromelijk zijn fantasie tekort was geschoten: 
(Ter verduidelijking voor wie de eerdere bijdrage niet heeft gelezen: Dennis Chitanie is de nieuwe uitbater.) Zoals het een objectief journalist betaamt onthoudt ‘meneer hier’ zich van een oordeel over deze naam. Wel wil hij nog opgemerkt hebben dat hij de transparantie van Chitanie ten zeerste waardeert.
was heropend. 
Onder een nieuwe naam nog wel. ‘Meneer hier’ had eerder het vermoeden uitgesproken dat de nieuwe naam ‘iets gezochts, iets pretentieus, iets in de categorie van La Mangerie, La Métarie of Chez Dennis’ zou worden. Maar nu bleek hoe schromelijk zijn fantasie tekort was geschoten: 
(Ter verduidelijking voor wie de eerdere bijdrage niet heeft gelezen: Dennis Chitanie is de nieuwe uitbater.) Zoals het een objectief journalist betaamt onthoudt ‘meneer hier’ zich van een oordeel over deze naam. Wel wil hij nog opgemerkt hebben dat hij de transparantie van Chitanie ten zeerste waardeert.
Klein mysterie 36 – Meetpaal
Begin augustus ontdekte ik deze vreemde paal aan de Sevenumse kant van de spoorwegovergang bij de Tongerloseweg: 
Waar zou het ding voor dienen? Aanvankelijk dacht ik aan een verband tussen spoorweg(overgang) en paal. Toen er een trein passeerde en er niets gebeurde dat met het blote oog waarneembaar was, begon ik aan dat mogelijke verband te twijfelen. Daarna beging ik, in wat een vlaag van verstandsverbijstering moet zijn geweest, een achteraf gezien onvergeeflijke blunder. Ik mailde de foto naar mijn op dit terrein heel wat beter onderlegde zwager en vroeg hem of hij misschien wist wat de functie van de paal zou kunnen zijn. Z’n reactie: ‘Uit de foto blijkt dat het iets is met een zonnepaneel (heeft dus stroom nodig), het heeft een antenne (informatie verzamelen en zenden), de constructie is zo dat het een op alle plaatsen in te zetten meet‘ding’ is, gezien de betonnen voet die er onderstaat. De ‘bollen’ lijken op zich iets waarmee bijvoorbeeld temperatuur, luchtvochtigheid, luchtgesteldheid, geluid et cetera gemeten kan worden. Een hangend meettoestel dus, overdekt met behulp van een soort dakje.’ 
Hoewel hij er nog aan toevoegde dat hij het niet precies wist, was mijn zwager er toch met glans in geslaagd mijn dag grondig te verpesten. Wat een heel mooi klein mysterie had kunnen zijn, maakte hij in drie zinnen helemaal kapot. Zijn uitleg liet niets aan de verbeelding over; alle theorieën, fantasieën en mogelijke verklaringen die ik op de paal los had willen laten, konden regelrecht de prullenbak in. Marc, je wordt bedankt, ik zal je nooit meer om raad vragen (althans voor dit weblog; op andere terreinen blijf ik uiteraard graag gebruikmaken van je deskundigheid).
Door de gedetailleerde uitleg van mijn zwager kon ik de meetpaal – zoals we het ding maar zullen noemen – dus onmogelijk opvoeren als klein mysterie. Dat wil zeggen tot afgelopen week. Toen ik donderdag de plek van de paal passeerde, viel het me meteen op: weg!
Gestolen? In elkaar gestort? Kapot? Metingen voltooid? Ten prooi gevallen aan vandalisme? Niet te lang over denken, al helemaal niet aan mijn zwager vragen, gewoon: klein mysterie!
Waar zou het ding voor dienen? Aanvankelijk dacht ik aan een verband tussen spoorweg(overgang) en paal. Toen er een trein passeerde en er niets gebeurde dat met het blote oog waarneembaar was, begon ik aan dat mogelijke verband te twijfelen. Daarna beging ik, in wat een vlaag van verstandsverbijstering moet zijn geweest, een achteraf gezien onvergeeflijke blunder. Ik mailde de foto naar mijn op dit terrein heel wat beter onderlegde zwager en vroeg hem of hij misschien wist wat de functie van de paal zou kunnen zijn. Z’n reactie: ‘Uit de foto blijkt dat het iets is met een zonnepaneel (heeft dus stroom nodig), het heeft een antenne (informatie verzamelen en zenden), de constructie is zo dat het een op alle plaatsen in te zetten meet‘ding’ is, gezien de betonnen voet die er onderstaat. De ‘bollen’ lijken op zich iets waarmee bijvoorbeeld temperatuur, luchtvochtigheid, luchtgesteldheid, geluid et cetera gemeten kan worden. Een hangend meettoestel dus, overdekt met behulp van een soort dakje.’ 
Hoewel hij er nog aan toevoegde dat hij het niet precies wist, was mijn zwager er toch met glans in geslaagd mijn dag grondig te verpesten. Wat een heel mooi klein mysterie had kunnen zijn, maakte hij in drie zinnen helemaal kapot. Zijn uitleg liet niets aan de verbeelding over; alle theorieën, fantasieën en mogelijke verklaringen die ik op de paal los had willen laten, konden regelrecht de prullenbak in. Marc, je wordt bedankt, ik zal je nooit meer om raad vragen (althans voor dit weblog; op andere terreinen blijf ik uiteraard graag gebruikmaken van je deskundigheid). Door de gedetailleerde uitleg van mijn zwager kon ik de meetpaal – zoals we het ding maar zullen noemen – dus onmogelijk opvoeren als klein mysterie. Dat wil zeggen tot afgelopen week. Toen ik donderdag de plek van de paal passeerde, viel het me meteen op: weg!
Gestolen? In elkaar gestort? Kapot? Metingen voltooid? Ten prooi gevallen aan vandalisme? Niet te lang over denken, al helemaal niet aan mijn zwager vragen, gewoon: klein mysterie!
woensdag 8 oktober 2008
Actualisatie – Norbertuskerktrottoir (2)
Vorige week schreef ik dat ik eens bij de gemeente zou informeren naar de beweegredenen voor het verwijderen van het asfalttrottoir bij de Norbertuskerk. Zo gezegd, zo gedaan, dus ik heb vorige week woensdag een e-mail gestuurd naar de betreffende wethouder, Arie Stas. Een dag later kreeg ik een e-mail terug met de mededeling dat hij een en ander na zou (laten) trekken. Met alle bekende grappen over het werktempo van ambtenaren in mijn achterhoofd dacht ik dat daar wel eens een hele tijd overheen zou kunnen gaan. Niets blijkt minder waar. Eergisteren al ontving ik deze reactie: ‘De reden van het vervangen van de asfaltverharding voor tegels is dat er diverse klachten waren m.b.t. de zeer slechte onderhoudstoestand en er zijn zelfs mensen gevallen! Ook uit onze gegevens van het wegbeheer bleek dat het voetpad niet meer voldeed aan de eisen en dermate grote schade vertoonde dat het vervangen moest worden. Langer wachten zou nare gevolgen kunnen hebben. De gemeente is verantwoordelijk voor de openbare ruimte en moet zorgen voor goede veilige trottoirs. Ook ten aanzien van aansprakelijkheid loopt de gemeente risico's. Welke bestemming de kerk of het gebied ook krijgt een goed begaanbaar trottoir zal er altijd moeten zijn.’ 
Hulde voor dit snelle en goed beargumenteerde antwoord! Ik zou wel weer de tegenvraag kunnen stellen of het asfalttrottoir dan niet (desnoods provisorisch) hersteld had kunnen worden, maar dat doe ik nu toch maar eens niet. Ik ga er voetstoots vanuit dat deze mogelijkheid is overwogen, maar dat er om wat voor redenen dan ook te veel nadelen aan kleefden. Bovendien: je kunt nog zo’n liefhebber zijn van asfalttrottoirs, het is natuurlijk niet de bedoeling dat je er je benen over breekt. Ik prijs me in elk geval gelukkig dat ik nog net op tijd foto’s heb gemaakt van het oorspronkelijke trottoir.Nu ik de gemeente toch pluimpjes aan het geven ben, kan er trouwens nog wel eentje bij. Wethouder Stas sloot zijn e-mail af met deze verheugende mededeling: ‘Overigens hebben we ons als college op het standpunt gesteld dat de Norbertuskerk behouden moet worden. Wij zullen geen medewerking verlenen aan afbraak.’ Opnieuw: hulde!
maandag 6 oktober 2008
Intermezzo – Verdwijnende reclame-uitingen
Stel dat er een prijs bestond voor de best verborgen Horster reclame-uiting en stel verder dat er een prijs bestond voor de vanuit een laagvliegend vliegtuig best zichtbare Horster reclame-uiting; dan was ik ervan overtuigd dat deze gevelreclame in beide gevallen hoge ogen zou gooien: 
Stel ook dat er een prijs bestond voor de meest lelijke Horster reclame-uiting; dan wist ik zeker dat deze in de top-5 zou eindigen:
Stel tenslotte dat er een prijs bestond voor de best gefiguurzaagde Horster reclame-uiting; dan durfde ik er vergif op in te nemen dat dit werkje met stip op 1 zou komen: 
Ik kom hier op omdat al deze reclame-uitingen gaan verdwijnen nu de grootscheepse sloop-en-wederopbouw-operatie van de westwand van het Wilhelminaplein en de zuidwand van de Veemarkt op het punt van beginnen staat. 
Laten we eerlijk zijn: veel moois gaat er daarbij niet verloren. Ik kan me nog voorstellen dat de afbraak van ‘Cox Jeu’ bij veel veertigplussers nostalgische gevoelens oproept.
Om het verdwijnen van het pand waarin laatstelijk groente- en fruitmarkt Henk Janssen en schoenwinkel Venice gevestigd waren, zullen echter slechts weinigen een traan laten. 
Ik laat me graag verrassen door wat er voor deze lelijkheid in de plaats komt.
Stel ook dat er een prijs bestond voor de meest lelijke Horster reclame-uiting; dan wist ik zeker dat deze in de top-5 zou eindigen:
Stel tenslotte dat er een prijs bestond voor de best gefiguurzaagde Horster reclame-uiting; dan durfde ik er vergif op in te nemen dat dit werkje met stip op 1 zou komen: 
Ik kom hier op omdat al deze reclame-uitingen gaan verdwijnen nu de grootscheepse sloop-en-wederopbouw-operatie van de westwand van het Wilhelminaplein en de zuidwand van de Veemarkt op het punt van beginnen staat. 
Laten we eerlijk zijn: veel moois gaat er daarbij niet verloren. Ik kan me nog voorstellen dat de afbraak van ‘Cox Jeu’ bij veel veertigplussers nostalgische gevoelens oproept.
Om het verdwijnen van het pand waarin laatstelijk groente- en fruitmarkt Henk Janssen en schoenwinkel Venice gevestigd waren, zullen echter slechts weinigen een traan laten. 
Ik laat me graag verrassen door wat er voor deze lelijkheid in de plaats komt.
Klein mysterie 35 – Lochtstraatberken (1)
Het mag ongelooflijk klinken, maar er zijn mensen die zonder dat iemand ze daartoe dwingt regelmatig de gemeenteraadsvergaderingen van Horst aan de Maas bezoeken. Ik ben zo iemand. Het bijwonen van de raadsvergaderingen is niet altijd een onverdeeld genoegen. Vaak is het zelfs dodelijk saai. Dan wordt er weer oeverloos doorgezeurd over de punten en komma’s van een onleesbare nota. Maar er zijn ook momenten dat er echt iets te beleven valt, dat er heftige discussie plaatsvindt over een onderwerp dat er wél toe doet. Zo herinner ik me van het afgelopen jaar vuurwerk over de omzetting van de Weisterbeek in een school voor openbaar basisonderwijs. Ook de aanwijzing van het Witveld tot landbouwontwikkelingsgebied en de eventuele vestiging van het Nieuw Gemengd Bedrijf leidden tot veel commotie. Dan is het meteen boeiend en wordt duidelijk of je bij de vorige verkiezingen op de juiste partij hebt gestemd.
Afgelopen dinsdagavond heb ik de eerste helft van de raadsvergadering (live) meebeleefd en daarna (live op televisie) de tweede helft van Arsenal-Porto. Aan beide helften heb ik veel genoegen beleefd. Het voetbal laat ik buiten beschouwing, ik concentreer me hier op de gemeenteraad. De confrontatie tussen raadslid Roy Bouten en wethouder Leon Litjens over woningbouw in Lottum – waarvan ik vooraf hoge verwachtingen had – kwam helaas niet helemaal uit de verf. Daar stond tegenover dat uitspraken van een medewerker van een adviesbureau over de mogelijke opheffing van Grubbenvorst tot een vinnig debatje leidden. De plotselinge zorg van het CDA voor het dierenwelzijn maakte eveneens felle – in mijn ogen terechte – reacties los bij SP en vooral PvdA. Genieten!
Enigszins curieus – ik kom nu bij het kleine mysterie van deze week – was het optreden van de heer Willemsen die insprak namens de bewoners van de Lochtstraat in Melderslo. Hij verklaarde dat men de berkenbomen aan de Lochtstraat moe is ‘naar aanleiding van overlast’. Verder: ‘Heel zeker zijn de mensen er niet op tegen dat er groen is in de Lochtstraat, integendeel, ze willen gewoon kleinere boompjes.’
Dus het zijn niet de rupsvormige katjes, het stuifmeel dat hinderlijk is voor hooikoortspatiënten of de vroege bladval die de overlast veroorzaken, nee, het is de grootte van de berken. Vreemd. Graag zou ik me verder verdiepen in de details van deze kwestie en aanwezig willen zijn bij het gesprek met de Lochtstraatbewoners dat wethouder Stas toezegde. Maar dat feestje gaat aan mijn neus voorbij. Nogmaals de heer Willemsen: ‘Wij willen alleen met de bewoners van de Lochtstraat en de dorpsraad Melderslo aan tafel. Dus dat houdt in: geen verdere belangstellenden erbij betrekken.’ Te vrezen valt daarom dat we hier te maken hebben met een klein mysterie dat voorlopig onopgelost blijft.
woensdag 1 oktober 2008
Actualisatie – Norbertuskerktrottoir (1)
In mijn bijdrage van eergisteren over het Norbertuskerktrottoir schreef ik dat ik eens bij Gonnie Meijer en Paul Tieman, de samenstellers van het boekje over de ‘vloerbedekking’ van Maastricht, zou informeren naar het voorkomen van Maastrichtse trottoirs van bitumen met een dun laagje split. 
Nauwelijks had ik mijn vraag gesteld, of ik ontving hun reactie al: ‘Asfalttrottoirs komen in Maastricht niet voor. In Nederland is zoiets in elk geval uitzonderlijk. Je ziet dat systeem vooral in Frankrijk, maar dan meestal zonder het split. Blijkbaar denken ze daar meer aan de knietjes van spelende kinderen. In Parijs maakte en maakt men vooral gebruik van gietasfalt, waar dan na afkoeling een wafelpatroontje in wordt gewalst in een poging slippende voetgangers de macht over hun voeten terug te geven. In het Maastrichtse stadspark zijn in de jaren 60 paden op dezelfde manier aangelegd als het trottoir in Horst. Een officiële naam voor zo'n trottoir bestaat er niet voor zover wij weten - men noemt dit een 'asfaltverharding met een slijtlaag in steenslag' in ambtelijke kringen. In oud asfalt komt teer voor omdat dat werd gemaakt uit kolen. Dat teerhoudende asfalt wordt (in Maastricht, maar ik neem aan ook elders) daarom geleidelijk aan verwijderd omdat het de bodem vervuilt. Wellicht was dat ook de reden dat het bijzondere trottoir in Horst werd vervangen door betontegels?’
Kijk, dat vind ik nu geweldig: zó snel, zó gedetailleerd, zó gevat, zó deskundig antwoorden. Tien zinnen die werkelijk een schat aan informatie bevatten over iets waarvan ik dacht dat het nauwelijks gedocumenteerd zou zijn. Overigens ook de zoveelste bevestiging dat er echt nog wel meer is dan alleen kerken, kastelen en molens dat bescherming behoeft. Want dat maakt de reactie van Gonnie en Paul óók duidelijk: in Horst is onlangs een uniek stukje infrastructureel erfgoed naar de gallemiezen gegaan. Hoewel ik eigenlijk vind dat je niet alles met de waarheid moet willen verpesten, wil ik in dit geval toch een uitzondering maken. Daarom zal ik voor de aardigheid eens bij de gemeente informeren naar de beweegredenen voor het verwijderen van het asfalttrottoir. Wordt dus mogelijk vervolgd.
Nauwelijks had ik mijn vraag gesteld, of ik ontving hun reactie al: ‘Asfalttrottoirs komen in Maastricht niet voor. In Nederland is zoiets in elk geval uitzonderlijk. Je ziet dat systeem vooral in Frankrijk, maar dan meestal zonder het split. Blijkbaar denken ze daar meer aan de knietjes van spelende kinderen. In Parijs maakte en maakt men vooral gebruik van gietasfalt, waar dan na afkoeling een wafelpatroontje in wordt gewalst in een poging slippende voetgangers de macht over hun voeten terug te geven. In het Maastrichtse stadspark zijn in de jaren 60 paden op dezelfde manier aangelegd als het trottoir in Horst. Een officiële naam voor zo'n trottoir bestaat er niet voor zover wij weten - men noemt dit een 'asfaltverharding met een slijtlaag in steenslag' in ambtelijke kringen. In oud asfalt komt teer voor omdat dat werd gemaakt uit kolen. Dat teerhoudende asfalt wordt (in Maastricht, maar ik neem aan ook elders) daarom geleidelijk aan verwijderd omdat het de bodem vervuilt. Wellicht was dat ook de reden dat het bijzondere trottoir in Horst werd vervangen door betontegels?’Kijk, dat vind ik nu geweldig: zó snel, zó gedetailleerd, zó gevat, zó deskundig antwoorden. Tien zinnen die werkelijk een schat aan informatie bevatten over iets waarvan ik dacht dat het nauwelijks gedocumenteerd zou zijn. Overigens ook de zoveelste bevestiging dat er echt nog wel meer is dan alleen kerken, kastelen en molens dat bescherming behoeft. Want dat maakt de reactie van Gonnie en Paul óók duidelijk: in Horst is onlangs een uniek stukje infrastructureel erfgoed naar de gallemiezen gegaan. Hoewel ik eigenlijk vind dat je niet alles met de waarheid moet willen verpesten, wil ik in dit geval toch een uitzondering maken. Daarom zal ik voor de aardigheid eens bij de gemeente informeren naar de beweegredenen voor het verwijderen van het asfalttrottoir. Wordt dus mogelijk vervolgd.
