Trouwe lezers weten dat ik me niet snel kwaad maak over iets. Richt ik me wel op – om eens een prachtig germanisme te gebruiken – dan moet er dus écht iets aan de hand zijn. Buurtbewoners dwarsbomen nu al sinds tijden de komst van een skatebaan bij een groenstrook tussen A73 en Van Merwijckstraat.
Mijn frustratie daarover heb ik in
januari al eens van me af proberen te schrijven. Dat is helaas niet gelukt. Sterker nog, de frustratie is alleen maar toegenomen. Het gemeentebestuur besloot begin juli gedurende de zomermaanden een zogeheten pannakooi te plaatsen op de beoogde locatie voor de skatebaan. Prima initiatief, stimulering van voetbal in de openbare ruimte kan te allen tijde rekenen op mijn instemming. Maar zelfs voetbalhaters kunnen weinig bezwaren hebben tegen een pannakooi. Leek me. Want ik had weer buiten de buurtbewoners gerekend. Het voornemen de kooi te plaatsen was nog niet bekendgemaakt of er arriveerde op het gemeentehuis een brief waarin een advocaat namens de buurtbewoners bezwaar maakte tegen de plaatsing.
Woordvoerder Jac Jeurissen in
De Echo van Horst van 9 juli: ‘Pannakooien zijn er in allerlei soorten en maten en we willen wel weten wat er komt te staan.’ Hij stelt verder voor een mediator in te schakelen die moet bemiddelen in het conflict tussen buurtbewoners en gemeente over de skatebaan (en nu dus ook over de pannakooi): ‘We zijn bang voor de aantasting van ons woongenot’. Zou die mediator z’n ongetwijfeld kostbare tijd niet beter kunnen besteden? Bezinning voor de buurtbewoners lijkt me meer op z’n plaats. Laat ze lekker met z’n allen in een hutje op de hei bivakkeren, zoekend naar hun eigen ik, zich afvragend waar, wanneer en waarom het allemaal mis is gegaan en bij zichzelf te rade gaand wie in werkelijkheid het woongenot verziekt. Zo lang dat niet tot bevredigende resultaten leidt, zou ik hen de toegang tot hun buurt ontzeggen.
Overigens alle hulde voor de gemeente, die de pannakooi toch heeft geplaatst en die ondanks alle tegenwerking vastbesloten is de skatebaan hier te realiseren.
Mijn frustratie daarover heb ik in januari al eens van me af proberen te schrijven. Dat is helaas niet gelukt. Sterker nog, de frustratie is alleen maar toegenomen. Het gemeentebestuur besloot begin juli gedurende de zomermaanden een zogeheten pannakooi te plaatsen op de beoogde locatie voor de skatebaan. Prima initiatief, stimulering van voetbal in de openbare ruimte kan te allen tijde rekenen op mijn instemming. Maar zelfs voetbalhaters kunnen weinig bezwaren hebben tegen een pannakooi. Leek me. Want ik had weer buiten de buurtbewoners gerekend. Het voornemen de kooi te plaatsen was nog niet bekendgemaakt of er arriveerde op het gemeentehuis een brief waarin een advocaat namens de buurtbewoners bezwaar maakte tegen de plaatsing. 
Woordvoerder Jac Jeurissen in De Echo van Horst van 9 juli: ‘Pannakooien zijn er in allerlei soorten en maten en we willen wel weten wat er komt te staan.’ Hij stelt verder voor een mediator in te schakelen die moet bemiddelen in het conflict tussen buurtbewoners en gemeente over de skatebaan (en nu dus ook over de pannakooi): ‘We zijn bang voor de aantasting van ons woongenot’. Zou die mediator z’n ongetwijfeld kostbare tijd niet beter kunnen besteden? Bezinning voor de buurtbewoners lijkt me meer op z’n plaats. Laat ze lekker met z’n allen in een hutje op de hei bivakkeren, zoekend naar hun eigen ik, zich afvragend waar, wanneer en waarom het allemaal mis is gegaan en bij zichzelf te rade gaand wie in werkelijkheid het woongenot verziekt. Zo lang dat niet tot bevredigende resultaten leidt, zou ik hen de toegang tot hun buurt ontzeggen.
Overigens alle hulde voor de gemeente, die de pannakooi toch heeft geplaatst en die ondanks alle tegenwerking vastbesloten is de skatebaan hier te realiseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten