Klein mysterie 166 – Verkiezingsborden (2)

Dit weekend overgestapt van analoge op digitale televisie. Ik mag wel zeggen dat er een wereld voor me is opengegaan, van dertig zenders naar misschien wel het tienvoudige. Snel even zappen is er niet meer bij. Op Geschiedenis 24 viel ik gisteren in het laatste kwartier van een verkiezingsuitzending van Brandpunt uit 1977 met Joop den Uyl. Wat een genot! Ja, ook ome Joop had beslist z’n fouten, maar politici van zijn kaliber worden vandaag de dag zowel links als rechts niet meer gemaakt. Bevlogenheid, hartstocht, vooruitgangsgeloof, belezenheid ook: Den Uyl had het allemaal. En het mooie is dat hij je altijd de indruk wist te geven dat hij er zelf echt in geloofde, in die betere wereld die in het verschiet lag. Kom daar bij de huidige generatie politici maar eens om. Of klink ik nu te veel als een kijker naar Nostalgienet?
Vergeef me, maar dit moest ik toch echt eerst even kwijt. Nu naar de actualiteit van vandaag. Aan de vragen die ik op 24 mei over de verkiezingsborden stelde – en waarvan er inmiddels enkele zijn beantwoord – wil ik er graag nog twee toevoegen:
1. Waarom zijn al die posters zo lelijk? Weerspiegelen ze het niveau van de huidige generatie politici? Of van de huidige generatie grafisch vormgevers? Of krijgt elke tijd soms de posters die hij verdient? Het enige dat me in esthetisch opzicht eigenlijk kan bekoren is deze rode tomaat van de SP. Dat het, getuige de loslatende plakletters een vertederend stukje huisvlijt betreft, mag de pret niet drukken. Integendeel.
2. Waarom blijven die posters zo ongeschonden? Geert Wilders mocht dan afgelopen zaterdag in Dagblad De Limburger z’n beklag doen over bekraste PVV-posters en verminkingen van zijn afbeelding, voor Horst aan de Maas gaat dit niet op. Ik heb heel wat verkiezingsborden gezien de afgelopen weken, maar een bekraste Geert Wilders ben ik slechts één keer tegengekomen (Meerlo). Tel daar nog twee bebrilde Raymond Knopsen (Meterikseweg)en één besnorde (Gasthuisstraat)en één bebrilde (Meterikseweg) Ger Koopmans bij op en dat was het dan. Opmerkelijk. Je zou je bijna af gaan vragen of het normen en waardenoffensief van JPB (ja, hij van ‘Fuck drugs’ en van die neuspiercing) dan tenminste toch in Horst aan de Maas z’n vruchten begint af te werpen.