Intermezzo – TerugBlik (1)

Zondagmorgen. Negen uur. IJzige wind. Zwaarbewolkt. Vijf graden vorst. Zul je altijd zien: heb ik eindelijk besloten om, in navolging van Frans van Schoonderwalt, de Schoolstraat aan een nadere analyse te onderwerpen, krijg je dit. Maar een man een man, een woord een woord. Fototoestel mee, handschoenen aan, pen en papier in de binnenzak van de jas en stappen maar. Ik moet en ik zal die Schoolstraat klein krijgen. Huisnummer 59, Acu-Balance. Even noteren wat er precies op dat bord aan het begin van de oprit staat. Pen en papier, zaten die niet in m’n broekzak? Nee dus. In de vrij lege jaszak linksonder dan? Ook niet. Wacht, eerst even die druppel wegpoetsen die zo irritant aan m’n neus bungelt. Natuurlijk, pen en papier had ik in de binnenzak van m’n jas gestopt. De meest onpraktische plaats die je maar kunt bedenken, te meer omdat die binnenzak een klittenbandsluiting heeft die zich alleen met grof geweld laat openen. Pen doet het niet. Wel godverdegodver. Foto maken dan maar. Verder. Weer een neusdruppel. Bij nummer 51 doet de pen het nog steeds niet. Wat een lelijkheid trouwens. Neusdruppel. Zou de Schoolstraat de lelijkste straat van Horst zijn? Foto maken van straatnaambordje. Batterij leeg. Neusdruppel. Wonder boven wonder heb ik gedacht aan reservebatterijen. Handschoenen uit. Neusdruppel. Nieuwe batterijen. Maïskolven boven de voordeur op nummer 35. Foto van maken? Durf ik niet. Bang om te worden betrapt. Noteren dan maar. Pen doet het nog altijd niet. Neusdruppel. Wat een lelijke voortuintjes hier zeg. En dan al die rolluiken. En geparkeerde auto’s. Neusdruppel. Waarom ben ik in vredesnaam juist vandaag aan deze exercitie begonnen? Schone zakdoek. Niet opgeven, gewoon doorgaan. Einde van de straat komt in zicht. Neusdruppel. Je zult hier maar wonen, in deze afzichtelijke straat. Verkeersdrempel. Bladkorf. Rolluik. Neusdruppel. Vreemd dat je zo’n hekel kunt krijgen aan een straat. Lelijk voortuintje. Nog een lelijk voortuintje. Neusdruppel. Het lelijkste voortuintje van allemaal. Rolluik. Totaal deprimerend casino. Neusdruppel. Einde Schoolstraat. Hè, hè, dat hebben we gehad. Oversteken. Veemarkt. Tweedehands boekenwinkel TerugBlik. Neusdruppel. En dan ineens hangt daar in de etalage dit (klik op de afbeelding voor een vergroting):Literatuur met een grote L of niet, deze, door De Peel in brand van Rowwen Hèze geïnspireerde tekst deed me op slag alle ellende en ergernissen van de voorgaande drie kwartier vergeten.
Nooit geweten trouwens dat Peyton Place op zaterdag werd uitgezonden.