Intermezzo – Eduard (4)

Die goeie ouwe Eduard draait zich ongetwijfeld om in z’n graf, maar toch was dit vanavond even voor acht het beeld dat ik aantrof nabij de splitsing Deurneseweg – Pastoor Hendriksstraat in Griendtsveen:

Een (nep)roos kunstig verbonden aan het rechteroor van Eduard en aan het onderste uiteinde van de steel een kaartje met opschrift:

Mijn eerste gedachte bij het aanschouwen van dit tafereeltje was: ‘Geweldig! De anonieme decorateur of decoratrice leest Horst-sweet-Horst!’
Mijn tweede gedachte bij het aanschouwen van dit tafereeltje was: ‘Nu zullen er ongetwijfeld hele lezersscharen zijn die denken dat ik niets beters te doen heb en zelf dit tafereeltje in scene heb gezet, niet wetende dat ik vanochtend om half zeven met de trein naar Maastricht ben vertrokken, exact twaalf uur later weer terug was, vervolgens snelsnel gadogado met witte rijst bij Chinees restaurant Tin Sun heb gehaald,

die daarna in een vloek en een zucht heb verorberd, me vervolgens van een geleende wagen heb voorzien omdat m’n eigen vehikel het gisteren begaf, daarna in gloeiende vaart naar het tankstation ben gekard om de tank van die geleende wagen vol te gooien met brandstof en ten slotte met de vlam in de pijp over de Grauwveenweg naar Griendtsveen ben geracet om daar twee minuten voor acht bij het beeld van Eduard te arriveren. Je zou toch wel gek zijn als je daarna ook nog zo’n tafereeltje in scene ging zetten?’

Mijn derde gedachte bij het aanschouwen van dit tafereeltje was: ‘Dit kan natuurlijk het werk zijn van de anonieme decorateur of decoratrice, maar het kan even goed een daad zijn geweest van een andere lezer van Horst-sweet-Horst die verwarring heeft willen zaaien.’
Mijn vierde gedachte bij het aanschouwen van dit tafereeltje was: ‘Als inderdaad iemand verwarring heeft willen zaaien, is hij of zij wonderwel in zijn of haar opzet geslaagd. Maar misschien lost het mysterie zich op 4 of 5 mei wel vanzelf op.’
Mijn vijfde gedachte bij het aanschouwen van dit tafereeltje was: ‘Ik neem het niemand kwalijk, maar op de achtergrond is geen Internationale te horen. Als ik thuis ben nog maar eens op YouTube zoeken naar een Hannes Wader-vertolking van de Internationale.’
Mijn zesde gedachte bij het aanschouwen van dit tafereeltje was: ‘De tweet die m’n nicht Marieke gisteren de wereld in slingerde (‘Ik heb van huis uit niet zo veel met koninginnedag. Wij waren – en zijn nog steeds – meer van 1 mei’) had ook door mij of door m’n zus geschreven kunnen zijn. Tegenover het geluk van zo’n opvoeding staat de pech van het leven in zo ongeveer het enige land ter wereld waar 1 mei niets om het lijf heeft.’

Mijn zevende gedachte bij het aanschouwen van dit tafereeltje was: ‘En nu als de wiedeweerga naar huis om er een stukje over te schrijven.’