Intermezzo – Eduard (5)

Hoewel hij van brons is, krijgt het er steeds meer de schijn van dat ik met Eduard goud in handen heb. Nadat hij op 1 mei, de Dag van de Arbeid, op mijn speciale verzoek was versierd met een rode roos (achter z’n rechteroor nog wel),

ontving ik een dag later de volgende e-mail van een afzender genaamd ‘DorpGriendtsveen’:

Hallo,

Leuk die moeite die je doet om onze Eduard in pracht en praal te zien. Misschien zijn er nog wel meer dagen dat ie zich optuigt voor ons. Hij past zich natuurlijk ook aan bij de plaatselijke feesten. Misschien nog wel eerder dan verwacht. Maar wat Eduard niet zal doen is zich verkleden op 4 mei. Deze dag ligt voor sommige mensen te gevoelig. Hij wil je graag dit ritje besparen.

Inderdaad vroeg ik me al af hoe Eduard op 4 mei getooid zou zijn. Leek me geen eenvoudig klusje iets passends te verzinnen. Datzelfde gold ook voor 5 mei, Bevrijdingsdag. Dus aanvaardde ik zaterdagmiddag in de stromende regen in gespannen afwachting de zoveelste reis naar Griendtsveen. En opnieuw bepaald niet tevergeefs:

Het mooie van de e-mail is verder dat ie vrij cryptisch is: geen lijstje met exacte data en tijdstippen, nee, de waarheid een beetje in het midden laten en met enkele toespelingen toch een tipje van de sluier oplichten. Duidelijk lijkt me in elk geval dat ik er verstandig aan doe de plaatselijke evenementenagenda in de gaten te houden. Ik heb de anonieme afzender(s) van de e-mail dan ook beloofd dat te doen.

Nu ik erover nadenk: Eduard zou ook uitermate geschikt zijn geweest om mee te dingen in de CDA-leiderschapsstrijd. Kameleon onder de kameleons.

Z’n halfhartigheid past ook in een mooie CDA-traditie. Waar tegenover staat dat ie niet eens last kán krijgen van onderbuikgevoelens.