De zelfredzaamheidsgolf die Horst aan de Maas de laatste
maanden overspoelt heeft opnieuw een slachtoffer geëist. En niet het minste
ditmaal: de zoutkist. Viel me dat even rauw op het dak, toen ik vorige week de
notulen van de vergadering van burgemeester en wethouders van 30 oktober onder
ogen kreeg. Toch stond het daar echt bij agendapunt 11 (klik
hier en vervolgens
op ’30.10.2012 notulen b&w’):
‘Het
beëindigen van het gebruik van de zoutkisten.’
Gaat me die gouwe ouwe trouwe zoutkist toch zomaar uit het
straatbeeld verdwijnen! We zullen ’m missen, onze steun en toeverlaat in
winterse ellende. Hoe groot de misère ook was, je wist dat je in laatste
instantie altijd kon vertrouwen op de zoutkist. Nee, breek me de bek niet open over
de zoutkist. Wat heb ik niet allemaal meegemaakt met de zoutkist? Nooit zal ik
mijn barre tocht naar de zoutkist in de legendarische winter van 1947 vergeten.
De sneeuw lag metershoog langs de straten opgetast, de temperatuur was gezakt
tot -32 en er stond een zware noordoosterstorm. Maar toch gewoon gaan, hè, er
is ten slotte ook nog zoiets als burgerplicht. Van hetzelfde laken een pak in
1963, toen ik onderweg naar de zoutkist in een sneeuwjacht terechtkwam en met
m’n paardenkoets in een greppel belandde. In 1978 ben ik zelfs naar de zoutkist
geschaatst, zo hard had het geijzeld. Ik herinner me nog goed dat de
zoutkistbeheerder toen iedereen stond op te wachten met een bekertje snert.
Want onderschat de sociale functie van de zoutkist niet.
De zoutkist als samenbindende factor. Arm
of rijk, zwart of wit, dik of dun, homo of hetero: aan de zoutkist was iedereen
gelijk. In gemeenten die al langer zoutkistloos zijn, zie je de sociale cohesie
achteruithollen. Met de zoutkist gaat dan ook een fijnmazig web van
sociaal-culturele waarden verloren.
Ja, ik moet inderdaad wel toegeven dat het de laatste jaren
wat minder werd met de zoutkist. Lolbroeken die een grote boodschap in de
zoutkist hadden gedaan, corrupte zoutkistbeheerders, Oost-Europeanen die wel
weg wisten met de zoutkist en van die verwaande types die op grond van de
grootte van hun auto recht dachten te hebben op twee schepjes extra zout. Maar
om daarvoor nou de zoutkist in de ban te doen? Ik voorspel u, ze komen nog op
de koffie, de dames en heren bestuurders. Sta er daarom niet van te kijken als
de zoutkist binnen de kortste keren een glorieuze terugkeer beleeft. In de
tussentijd zult u het moeten doen met de top 5 van Horster zoutkisten, een
eerbetoon van Horst-sweet-Horst aan de zoutkist. Hier komt ie:
5. America:
Geen grote boodschap in, maar een kleine boodschap tégen de
zoutkist. Allebei even verwerpelijk.
4. Meterik:
Tja, een witte zoutkist, is dat nou eigenlijk wel zo handig?
3. Griendtsveen:
Een poetsbeurt zou misschien niet verkeerd zijn voor deze
zoutkist.
2. Grubbenvorst:
Dat bierflesje staat daar natuurlijk niet voor niets: ik
zei toch dat zoutkisten ook een sociale functie hebben?
1. Swolgen:
Fuck you staat er
op gekalkt. Een opgestoken middelvinger naar iedereen die de zoutkist in de ban
wil doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten