Actualisatie – Frietkot

Vreemd genoeg lijkt het erop alsof Catweazle nog nooit is voorbijgekomen op Horst-sweet-Horst. Terwijl de elfde-eeuwse tovenaar die op het Engelse platteland van de jaren zestig van de vorige eeuw verzeild raakte toch een van mijn jeugdhelden is.

De serie werd hier uitgezonden in het begin van de jaren zeventig. Op zondagavond, vóór Studio Sport (zeg ik zonder het te hebben opgezocht). With hindsight vraag ik me af of ik er destijds ook maar iets van heb begrepen. Ik denk dat ik ’m vooral intrigerend vond, die Catweazle, met z’n akelige pad Touchwood, z’n toverspreuken en z’n rare manier van doen. Dat Catweazle vooral ook om te lachen is (‘typisch Engelse humor’ schijn je dan te moeten zeggen), drong pas tot me door toen ik enkele jaren geleden de zes dvd’s met alle 26 afleveringen aanschafte. 656 minuten genieten!

Van Catweazle naar Melderslo is slechts een klein stapje, zo blijkt uit de digitale nieuwsbrief van maart van Stichting Geschiedenis Melderslo (klik hier, kies vervolgens in het menu links voor ‘Nieuwsbrief’, klik dan op ‘Nieuwsbrief gemist?’ en klik ten slotte op ‘Maart 2013’). De nieuwsbrief is gewijd aan Jan Thielen, alias Friet Jan, vanaf het einde van de jaren vijftig tot 1976 exploitant van het plaatselijke frietkot. Hij herinnert zich: ‘We kwamen begin jaren 70 eens laat thuis van een bruiloft. Ik had nog honger en sneed een gehaktbal in schijven, schoof er gesneden uienringen tussen en spieste alles aan elkaar met een dun stokje dat ik uit een naburige heg had gehaald. Ik noemde deze snack Catweazle, naar een populaire serie die destijds op TV was. Later ben ik dit maar gewoon een gehaktbal speciaal gaan noemen. Maar deze nu zo bekende snack is dus mijn idee!’ Smullen!  

Ook afgezien van Catweazle is deze nieuwsbrief het lezen meer dan waard. Friet Jan geeft antwoord op vragen als hoe het assortiment er in de jaren zestig uitzag (friet, knak en rolmops), hoe je in de jaren zeventig illegaal stroom kon aftappen (door met klimspoane in elektriciteitspalen te klimmen) en waar wethouders in het pre-Twittertijdperk politiek bedreven (in het café).

De nieuwsbrief leert ons verder dat het Melderslose frietkot in z’n huidige vorm omstreeks veertig jaar oud is. Ruim twee jaar geleden bracht ik al eens een eerbetoon aan het toen nog ’t Tömpke geheten Melderslose frietkot. De nieuwsbrief sterkt me alleen maar in m’n destijds ook al uitgesproken overtuiging dat het ten koste van alles behouden moet blijven. Zelfs de nieuwe naam – Friture Smulparadijs – kan daaraan niets veranderen.