Intermezzo – Horst, tussen de Aldi en de bieb

Voor mij was het altijd een van de saaiste stukjes Horst.
Sanseveria’s tieren er nog welig, al zijn ook hier de tot op de millimeter gecentreerde duodecoraties (meestal vazen, soms vogelachtigen) op de vensterbank in opkomst. Perzische tapijtjes hebben er nog niet aan populariteit ingeboet en vanachter de gesloten vitrages heb je een riant uitzicht op de versteende voortuintjes. Als het donker is gaan de rolluiken er naar beneden: criminelen zijn er nog nooit gesignaleerd, toch kun je ze maar beter voor zijn.

De geur van vers gezette koffie is er nergens ver weg. Douwe Egberts roodmerk snelfiltermaling. De enkeling hier die gevallen is voor de geneugten van de latte macchiato houdt dat angstvallig verborgen voor de buren. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg, weet je wel? Feyenoord is er dan ook de favoriete voetbalclub en iedereen heeft er een hekel aan Ajax. Voor de deuren staan wat ooit sportieve middenklassers werden genoemd. En je denkt toch niet dat het toevallig is dat de Aldi zich juist hier heeft gevestigd?

Toen er enkele jaren geleden ineens een tot zandbak omgetoverde boot in een tuin verscheen, dreigde mijn beeld van dit stukje Horst in gruzelementen te vallen. En al helemaal toen bleek dat de bewoners van de bij de tuin behorende woning hun binnenmuren in de meest exotische kleuren hadden beschilderd. Gelukkig is intussen alles er weer aangeharkt. Dissonant weggemasseerd, aura van gewoonheid in volle glorie weergekeerd, mijn beeld niet in gruzelementen.

Maar sinds een paar dagen leef ik in het pijnlijke besef dat ik het gebied tussen Aldi en Librije (want daarover hebben we het hier) altijd grotelijks tekort heb gedaan. Wat ik voor saai en gewoontjes aanzag, is in werkelijkheid een stukje Horst waar de vitaliteit, energie, creativiteit en ondernemingsgeest vanaf druipen.

Ik ben tot dit inzicht gekomen dankzij een trouwe lezeres. Zij wees me op een stukje op het weblog met de enigszins verhullende naam Junkiegelul. Het stukje heeft de niets verhullende titel Horst, tussen de Aldi en de bieb. ‘Hilarisch’, noemde iemand het – ik zou het niet beter kunnen omschrijven. Léés het en u beziet Horst tussen Aldi en de bieb voor eeuwig met een andere blik. Het is dat ik geen Facebooker ben, anders zou ik de speciaal aangemaakte Facebookpagina meteen liken. Maar u mag dat namens mij uiteraard ook doen, opdat Horst, tussen de Aldi en de bieb de waardering krijgt die het verdient.