Klein mysterie 503 – Fiets (4)

Dit is mijn fiets (trouwe Horst-sweet-Horstlezers zullen ’m ongetwijfeld herkennen):

Een Batavus Bato. Geschatte leeftijd: een jaartje of 35, ik heb ’m geërfd van m’n vader. Die kocht ’m ooit bij Tweewielerhuis Beckers (hoeveel rijwielen van Beckers Piet zouden er nog rondfietsen in Horst?).

Geen hippe fiets, wel een fiets die ondanks een voor de helft ontbrekende kettingkastbeschermer doet waarvoor ie bedoeld is: fietsen. Lange tijd had ie onder mijn bewind een rustig leven. Dat veranderde toen ik een klein jaar geleden autoloos werd. Sindsdien heeft de fiets er ettelijke honderden kilometers op de – niet functionerende – teller bij gekregen. Met dank ook aan m’n zwager, moet ik daar meteen aan toevoegen, want mankeert er eens iets dan is hij altijd bereid reparatiewerkzaamheden te verrichten. Vitale onderdelen als verlichting, trappers, zadel, rem en banden zijn dan ook tiptop in orde.

Afgelopen donderdag bracht m’n trouwe tweewieler me weer zonder haperen naar station Horst-Sevenum, waar ik om half drie op de trein richting Venlo diende te stappen. Bij de fietsenstalling waren twee politieagenten druk bezig. Ah, de fietslabelactie natuurlijk! Eerder die dag had ik op InHorst gelezen over het gezamenlijk initiatief van gemeente en politie om wees- dan wel zwerffietsen uit de stationsfietsenstallingen te verwijderen. Want: ‘Al deze verwaarloosde fietsen komen de toegankelijkheid en uitstraling van het station niet ten goede.’ Nou kom ik zeer regelmatig op het station, heb daar last gehad van veel en van alles, maar met de toegankelijkheid heb ik nooit enig probleem gehad. En doen die paar fietswrakken afbreuk aan de uitstraling van het station? Ik zou eerder zeggen dat al die de afgelopen jaren gekapte bomen in de omgeving van het station de uitstraling niet ten goede komen. Maar waar zeur ik over? Met mijn tiptop in orde zijnde fiets had ik immers niets te vrezen van de opruimactie.

Om vier uur arriveer ik met de trein uit de richting Venlo weer op het station. Ik loop doodgemoedereerd naar de fietsenstalling. Hé, wat is dat?

Het zal toch niet? Jawel hoor!

Een grove belediging voor mij, m’n fiets en vooral m’n zwager.

Tegelijkertijd hoor ik van alle kanten kreten van ontzetting en verbijstering van andere treinverlaters met een fiets in de stalling. Allemaal hetzelfde overkomen! Nadere inspectie leert dat tientallen fietsen van een label zijn voorzien. Een grove belediging voor al die eerzame fietsbezitters (klik ook hier).

Is het nou echt zo moeilijk het kaf van het koren te scheiden? En waarom niet het Handboek weesfietsen gevolgd (zie de Horst-sweet-Horst top 5 van instructies uit het Handboek weesfietsen waaraan bij de ‘Opruimactie zwerffietsen station Horst-Sevenum’ geen gevolg is gegeven)?

En dat ook nog in een week waarin ik me toch al godsgruwelijk aan de Horster politie had geërgerd vanwege de ‘zigeunertypes’ die weer eens figureerden in twee politietweets (klik hier, hier en hier; klik hier voor mijn reactie). Nee, voorlopig komt het niet meer goed tussen de Horster politie en mij.