Intermezzo – Wasserzählerschacht

Ongelooflijk maar waar: vorige week voor het eerst van m’n leven in Wuppertal geweest. Waarom heeft nooit eerder iemand me daartoe gedwongen? Op minder dan anderhalf uur sporen van Venlo beland je in een compleet andere wereld. Vooral door de Schwebebahn,

misschien niet het achtste wereldwonder, maar dan toch zeker wel het negende of tiende. Dertien kilometer lang zweef je vooral over de Wupper, maar ook pal boven een drukke doorgaande weg. Ondertussen passeer je twintig stations. Ook na meer dan honderd jaar is de Schwebebahn met zijn meer dan tachtigduizend passagiers per dag nog altijd springlevend. Een unieke ervaring die ik iedereen kan aanbevelen (klik op de pijl om het filmpje te starten).

Wuppertal heeft warempel nog wel meer te bieden dan de zweeftrein. Bijvoorbeeld Stadion Am Zoo met z’n denkmalgeschützte façade en z’n aftandse onoverdekte staantribunes.

Verder is het in Wuppertal, zoals in elke Duitse stad van enige importantie, genieten van de in groten getale aanwezige graffiti:

Ook fijn: Friedrich Engels, een van de beroemdste zonen van de stad, wordt in de Engelsgarten geëerd met een standbeeld van de Weense kunstenaar Alfred Hrdlicka, getiteld Die starke Linke.

Voorts was ik aangenaam verrast door de fraaie putdeksels die ik er overal aantrof, niet zelden voorzien van het stadswapen:

Op de terugweg in de trein bedacht ik me hoe bekaaid we er dan in Horst aan de Maas toch weer afkomen met ónze putdeksels. Maar goed dat ik geen ruchtbaarheid gaf aan die gedachte, anders was ik ongetwijfeld genadeloos op m’n vingers gemept door ervaren Lambertuspleinwatchers. Op dat gerenoveerde plein constateerde ik gisteren namelijk met eigen ogen dat aan het Horster putdekselbestand enkele bijzonder fraaie exemplaren zijn toegevoegd. Zoals daar zijn het bij mijn weten eerste Horster putdeksel van de firma Oogink uit Nijverdal

en enkele qua vormgeving minstens zo interessante EN 124 C 250 KN’s van het aloude Nering Bögel.

Absolutely flabbergasted was ik evenwel door de ontdekking van een heus EWE Wasserzählerschacht-putdeksel op ons eigenste Sint-Lambertusplein:

Een ervaring die u gerust gelijk mag stellen met Lionel Messi die u doodgemoedereerd tegemoet wandelt in de Herstraat of op de Kannegietweg oog in oog komen te staan met een leeuw.

Wasserzählerschacht. Veel Duitser kunnen woorden niet worden. Ik stel me zo voor dat in een Wasserzählerschacht het aantal passerende waterdruppels wordt geteld. Gaat dat een bepaald aantal te boven, dan slaat de Wasserzählerschacht alarm, waarmee overstromingen worden voorkomen. Zo behoedt de Wasserzählerschacht ons voor rampen. Graag koesteren dus, onze Wasserzählerschacht en vooral ook z’n deksel.

P.S. Kan het Sint-Lambertusplein alsjeblieft blijven in de toestand waarin het nu verkeert? Bewaar de tierlantijntjes voor Wilhelminaplein en Gasthoêsplein, doe die historische waterpomp cadeau aan een van de vijftien andere kernen en laat het Sint-Lambertusplein in godsnaam zo kaal en onopgesmukt als het nu is.