Klein mysterie 611 – Muur (4)

Op zondag 23 november geschoten:

Minder dan een maand later was dit al een historische foto.

Ik mag dan nog zoveel tegen hebben op al die Horster parkeerplaatsen, ze brengen soms ook juweeltjes aan het licht. Wat voorheen compleet werd veronachtzaamd of in het gunstigste geval de aandacht van de directe buren trok, komt ineens in het brandpunt van de belangstelling te staan. Het overkwam bijvoorbeeld dit bouwwerk, waarvan ik veronderstel dat het een loods van aannemersbedrijf Martens is geweest, bij de aanleg van de parkeerplaats achter het Patronaat.

En hoe weinigen slechts zouden weet hebben gehad van de prachtige achtergevel van het pand Van Rensch als de parkeerplaats aan het Cuppenpedje niet was vergroot?

Ook het onlangs opgeleverde Rode Kruisplein biedt een frisse blik op vaak al vele tientallen jaren aanwezige bebouwing. De grootste verrassing vormt de muur op bovenstaande foto. Of eigenlijk het ensemble van in elkaar overgaande muren. De totale lengte van de muur bedraagt naar schatting meer dan vijftig meter, maar hij bestaat uit vier afzonderlijke onderdelen, elk met z’n eigen karakter.

Het langste en karaktervolste is een uit donkerrode baksteen opgetrokken muur. Met hier en daar een breuklijn, met in de loop der tijden toegevoegde elementen, met sporen van in de loop der tijden verdwenen elementen. Kortom, een muur die al een lang en bewogen leven achter de rug heeft, die tegen een stootje kan en absoluut niet van plan lijkt het bijltje er voortijdig bij neer te gooien.  

Van de parkeerplaats richting Steenstraat gezien gaat deze muur over in een hogere muur, eveneens van baksteen, maar afgestreken met cement (zeg je dat zo?). Zijn charme ontleent dit deel van de muur vooral aan het feit dat het cement plaatselijk behoorlijk is afgebrokkeld. Maar dit is nog niet alles: doordat de bovenste helft van dit muurdeel vanaf een bepaald punt schuilgaat achter witte kunststofplaten is een fantastisch allegaartje ontstaan.

Verderop richting Steenstraat wordt de muur vervolgens steeds zakelijker: eerst een lager deel, eveneens met cement afgestreken en bekroond met witte kunststof platen en een grijsblauwe daklijst (zeg je dat zo?), en tenslotte de witgekalkte hoge zijgevel van kaaswinkel De Waag.

Resumerend: geen muur die wil pleasen, maar een muur waaraan valt af te zien dat hij menige storm heeft doorstaan – een muur met allure. En wat doen wij verdomme in Horst met een muur met allure? We zetten er (u zag het al op de foto’s) een lelijk hoog zwart hek voor! Een stelletje cultuurbarbaren, dát zijn we!

(En dan heb ik al het intrigerends dat zich achter de muur moet afspelen

nog onbesproken gelaten.)