Actualisatie – Olifantenpaadjes (19)

Oude liefde roest niet. Toch is het wel zo netjes oude liefdes ook een beetje te onderhouden. En daarin schiet Horst-sweet-Horst herhaaldelijk tekort. Neem nu olifantenpaadjes. Ik ontdekte ze in 2009 (klik hier) en bericht er sindsdien regelmatig over. Regelmatig en tegelijkertijd veel te weinig. Het afgelopen jaar bijvoorbeeld slechts tweemaal. Wat de indruk zou kunnen wekken dat olifantenpaadjes op hun retour zijn, mijn liefde voor olifantenpaadjes is bekoeld of mijn antenne voor het ontdekken van olifantenpaadjes niet meer functioneert. Geen van drieën is het geval. En toch leggen olifantenpaadjes het vaak af tegen andere vermeldenswaardige zaken. Te vaak en ten onrechte. Ik beloof bij dezen beterschap. Rehabilitatie van het olifantenpaadje!

Eén criterium voor het beoordelen van de kwaliteit van olifantenpaadjes is het aantal overbodige meters dat wordt bespaard door gebruikmaking van het paadje. Deze zogeheten terreinwinstfactor leidde in 2011 al eens tot een Horst-sweet-Horst top 5 (klik hier). Op de eerste plaats eindigde een olifantenpaadje bij perron 1 van station Horst-Sevenum. Terreinwinstfactor (in dat geval ook treinwinstfactor): 188 meter.

Het slechte nieuws is dat dit olifantenpaadje inmiddels ten prooi is gevallen aan de almaar oprukkende verstening. Het goede nieuws is dat Horst aan de Maas een olifantenpaadje rijk blijkt te zijn dat de terreinwinst van 188 meter verre overtreft. Het bevindt zich aan de Stationsstraat in Horst en overbrugt de afstand meter tussen de parkeerplaats van Fitklub en het aanpalende fietspad.

Wie op dit punt voor de voorgeschreven route kiest, dient 643 meter af te leggen. Via het olifantenpaadje bedraagt de afstand 4,5 meter. Terreinwinstfactor: 638,5 meter.

Nu zou je kunnen denken dat juist fitnessers hun hand niet omdraaien voor 638,5 extra meters, maar de praktijk wijst anders uit, zo bewijst de mate van uitgesletenheid van het paadje. Daarnaast maakt het feit dat de vertakkingen van het paadje allebei even diep zijn uitgesleten duidelijk dat er geen verschil in gebruiksfrequentie is tussen komende en gaande fitnessers. Enigszins tot mijn verbazing, moet ik bekennen: je zou verwachten dat het paadje voor gaande – en dus vermoeide – fitnessers dieper is uitgesleten dan dat voor komende. Overigens zou nader onderzoek moeten uitwijzen in hoeverre de aftakking voor komende fitnessers ook wordt gebruikt door gaande fitnessers (en andersom).

Maar wat een plaatje van een paadje!