Klein mysterie 695 – Vluchtelingenopvang (3)

NRC Handelsblad berichtte afgelopen dinsdag dat veel te weinig vluchtelingen met een verblijfsvergunning (‘statushouders’) doorstromen naar normale huisvesting. Oorzaken, aldus de NRC, zijn een tekort aan sociale woningbouw en ‘maatschappelijke weerstand tegen het idee om vluchtelingen voorrang te geven bij het verdelen van sociale woningen’.

Dit roept de vraag op hoe Horst aan de Maas er in dit opzicht voorstaat. Precies een half jaar geleden beloofde het gemeentebestuur 160 tot 400 statushouders extra op te vangen in Horst aan de Maas. Op hoeveel staat de teller inmiddels? Is dit conform de verwachtingen? Wanneer denkt het gemeentebestuur 160 extra statushouders te hebben gehuisvest? Wanneer 400? Stokt ook hier de huisvesting van statushouders? Zo ja, waarom?

Zelf zie ik die extra statushouders liever vandaag dan morgen komen. Kwestie van solidariteit met mensen die het, al dan niet tijdelijk, minder hebben getroffen dan wij. Kwestie van solidariteit ook met gemeenten die wél paraat stonden toen er noodopvang moest komen en met gemeenten die wél bereid waren of zijn tot het opzetten van een asielzoekerscentrum op hun grondgebied.

In november verscheen hier de Horst-sweet-Horst top 5 van positieve effecten van de komst van statushouders naar Horst aan de Maas. Op dat moment kende ik nog geen Horster statushouders. Intussen wel. Nog veel te weinig en ik ken ze nog niet goed genoeg. Maar het begin is er en ik ben er nu nog zekerder van dat Horst aan de Maas baat heeft bij de komst van meer statushouders. Ik ben er ook nog dieper van doordrongen geraakt dat je mensen niet als groep maar als individu moet zien. Dat ‘de’ Nederlander niet bestaat, stond voor mij al heel lang vast. Het afgelopen jaar ben ik er achter gekomen dat ‘de’ Pool niet bestaat. Sinds enkele maanden weet ik dat ook ‘de’ Syriër, ‘de’ moslim en ‘de’ vluchteling niet bestaan. Ali heeft een heel ander levensverhaal dan Aisha. Tahira heeft heel andere opvattingen dan Ibrahim. Mohamed heeft heel andere idealen dan Sahar. Open deur natuurlijk, maar je beseft het pas echt als je hen spreekt.

Het contact met de statushouders heeft me ook geconfronteerd met mijn eigen vooroordelen. Zo leek het me een uitgemaakte zaak dat belijdende moslims zeker in het openbaar geen alcohol drinken. Mag u raden wat de eerste de beste moslim die ik hier tegenkom doet. Ander, misschien nog wel sprekender voorbeeld: twee weken geleden trad op het Mondiaal Evenement (klik hier) een bijzonder schaars geklede Braziliaanse sambadanseres op. ’t Gasthoês was op dat moment voornamelijk gevuld met meer of minder zwaar gehoofddoekte vrouwen. ‘Ai, ai, als dat maar goed gaat’, dacht ik, ongetwijfeld niet als enige. Koudwatervrees: al die gehoofddoekte vrouwen hadden de grootste lol.

Velen zien de komst van vluchtelingen naar Nederland en van statushouders naar Horst aan de Maas niet zitten. Dat mag uiteraard. Feit is dat die statushouders er zijn en waarschijnlijk ook nog wel even zullen blijven, of je dat nu leuk vindt of niet. Je kunt ze uit de weg gaan en blijven volharden in je oordelen, maar je kunt ook proberen er het beste van te maken. Hen opzoeken, het gesprek met hen aangaan en hen confronteren met je oordelen. Goed mogelijk dat je die vervolgens moet bijstellen. Zo niet, dan kun je ze tenminste voortaan baseren op ervaringen. Grijp die kans! Kom maar op met die extra statushouders.