Intermezzo – Gecraqueleerde zeikton

Nee, dit is geen close-up van de zoutvlakten van Utah. En evenmin een satellietfoto van de Mekong Delta. En ook geen detailopname van de barsten in het asfalt van de autostrada tussen Modena en Bologna. Wat dit dan wel is? Dit is de gruwelijke schoonheid van een gecraqueleerde zeikton. Niet in Verweggistan, nee, gewoon onder handbereik, aan het Peelse uiteinde van de Zwarte Plakweg in America.  

Het blijft een vreemde gewaarwording dat Horst aan de Maas zichzelf sinds jaar en dag op de kaart probeert te zetten met de verkeerde dingen. Kastelen, oude boerderijen, bossen, agrotoerisme en rust heb je overal en doorgaans meer, beter, mooier en groter dan hier. Tegelijkertijd blijven de ware pareltjes, de daadwerkelijke unique selling points van Horst aan de Maas onbenoemd. Ze leiden een verborgen bestaan, vaak ook voor de eigen bevolking. Spijtig genoeg soms zelfs voor Horst-sweet-Horst.

Het bestaan van de gecraqueleerde zeikton aan de Zwarte Plakweg was mij tot deze week onbekend. Des te groter de ontroering toen ik woensdag ineens oog in oog kwam te staan met dit monster. Want een monster is het, zwart en dreigend, opduikend uit het frisse, onschuldige groen waarmee het zo fel contrasteert, met een slang die in opperste concentratie ligt te wachten op het commando om te beginnen met zijn vuilspuiterij.  

Laten we wel wezen, dit is niet meer en niet minder dan de laatste rustplaats van een afgedankte zeikton: zijn tijd was gekomen, iemand heeft ‘m hier ooit neergezet en sindsdien heeft niemand er nog naar omgekeken. Toch is de verleiding groot er méér in te zien. Bijvoorbeeld een nooit tot ontploffing gekomen kernwapen. Of een kunstwerk met een boodschap. Een kunstwerk als aanklacht tegen de almaar voortgaande uitputting van de aarde, tegen de almaar voortgaande intensivering van de landbouw. Een proces dat op den duur onvermijdelijk zal leiden tot craquelé, tot scheuren en barsten in de aarde, in onze maatschappij, in onze manier van leven.

Hoe het ook zij, de gecraqueleerde zeikton is een van die verborgen parels van Horst aan de Maas. Laat die vermaledijde Vaderdag morgen mooi voor wat ie is en begeef u naar het Peelse uiteinde van de Zwarte Plakweg. U zult er beslist geen spijt van krijgen.