Klein mysterie 744 – Horster dierenartsen

Kritische dierenartsen? Ze bestaan! Afgelopen dinsdag deden ze in NRC Handelsblad een indringende oproep aan hun collega’s om hun stem te verheffen tegen de ongehoorde aantasting van het dierenwelzijn in de intensieve veehouderij. ‘Kom in verzet!’, schreeuwen de kritische dierenartsen hun wegkijkende vakgenoten toe. Immers:

‘De omstandigheden in de intensieve veehouderij zijn steeds verder weggeraakt van datgene waar wij als dierenarts pal voor zouden moeten staan: het bevorderen van dierenwelzijn, hulpverlening aan dieren die lijden, het melden van ernstige tekortkomingen in de verzorging en het respecteren van de intrinsieke waarde van het dier.’

De verleiding om het hele stuk hier te publiceren kan ik nauwelijks weerstaan, maar ik beperk me tot één ander citaat (lees het hele artikel hier):

‘De financiële belangen, werkgelegenheid, de internationale afzetmarkt en een groeiende wereldbevolking die veel en goedkope producten wil, zijn niet de verantwoordelijkheden van de dierarts. Wij moeten, als beroepsgroep, opkomen voor het dier. We moeten niet langer zwijgen, maar ons verzetten tegen de huidige werkwijze waarbij jaarlijks miljoenen dieren onder erbarmelijke omstandigheden worden gehouden, getransporteerd en geslacht. (…) Er zijn absolute minimale vereisten voor dierenwelzijn en daaraan wordt niet voldaan in onze gangbare veehouderij.’

Had ik gezegd dat ik me zou beperken tot één ander citaat? Ik bedoelde: ik beperk me tot twee andere citaten. Hier het tweede:

‘Geen varkens met geamputeerde staarten, op betonnen vloeren, in kraamkooien en megastallen. Geen koeien die nooit hun eigen kalf mogen grootbrengen of in een wei mogen grazen. Geen plofkippen die met gebroken vleugels het slachthuis bereiken. Geen lange afstand-transporten met levende dieren, laat staan dieren jonger dan twee maanden. Geen handjeklap ten koste van dierenwelzijn.’

De oproep is ondertekend door circa zeventig dierenartsen. Horst aan de Maas is een gemeente bij uitstek waar de intensieve veehouderij hoogtij viert. Toch heeft, als ik het wel heb, geen enkele van de twintig aan de Dierenartsenpraktijk Horst e.o. verbonden dierenartsen de oproep ondertekend. Opmerkelijk. Hoogst opmerkelijk zelfs. Vinden die twintig Horster dierenartsen in tegenstelling tot hun kritische collega’s dat het wel goed zit met het dierenwelzijn in de intensieve veehouderij? Zijn ze misschien helemaal niet benaderd door hun kritische collega’s? Of behoren zij soms tot de dierenartsen die het stuk van hun kritische collega’s wel onderschrijven, maar ‘uit angst voor de mogelijke consequenties van hun openlijke steun’ (zoals het in een postscriptum bij het stuk heet), hun handtekening hebben ingetrokken?

Zijn er misschien Horster dierenartsen die licht in deze duisternis kunnen en willen brengen?