Top 5 – Schandelijk mishandelde The Village Warehouse-posters

Organiseer je een leuk feestje, lukt het je om daarvoor de nieuwste culturele hotspot van Horst aan de Maas (vergeet dat hele f…ing Gasthoês) te reserveren, vind je illustere namen als Tokolony, Beppie Kraftwerk, Ramses 3000, Lucky Done Gone en niet te vergeten Torus bereid om het feestje op te luisteren, ontwerp je een mooie poster waarop die nieuwste culturele hotspot in al zijn glorie schittert, verspreid je die poster in groten getale, en dan blijken ineens allerlei mensen er lol in te hebben die posters naar de gallemiezen te helpen. 

Waar heeft The Village Warehouse dat in godsnaam aan verdiend? In elk geval niet aan zijn – mij onbekende – tekstschrijver. Want hij/zij is briljant, getuige bijvoorbeeld deze aankondiging van Beppie Kraftwerk:

‘Als penningmeester van The Village kun je erop tellen dat Beppie Kraftwerk weet hoe hij je money makers kan laten shaken met een vettig doorzak-sausje waar de FEBO geheid mee voor het (bami)blok staat. Gewapend met een ananas en een palm in de hand, trilt hij uw zweet tegen de wand.’ 

Supervet! (Al doet die laatste zin me overigens nóg sterker twijfelen of ik – ook al sta ik op de guestlist (klik hier) – me wel moet willen onderwerpen aan de marteling die The Village Warehouse heet.)

Terug naar die posters. Schandelijk natuurlijk, dat gebrek aan respect voor zo’n eerbiedwaardig festijn. Voor straf daarom de Horst-sweet-Horst top 5 van schandelijk mishandelde The Village Warehouse-posters, inclusief de nodige naming and shaming van de daders. Komt ie:

5.

Gefrustreerd zijn over het vertrek van ome Kees? Ok, maar om je frustraties op deze manier bot te vieren? Hoogst verwerpelijk!

4.

Wim Kok bedacht ooit de term ‘de randen van de nacht’ om vliegtuiglawaai aan het begin en einde van de nacht te legitimeren. Maar zo heilig als de randen van de nacht zouden moeten zijn, zo heilig zijn ook de randen van The Village Warehouse-posters.

3.

Typisch gevalletje bejaarden op strooptocht. Met die oudjes van tegenwoordig valt werkelijk geen land meer te bezeilen.

2.

Overplakken? Wat denkt Zomaarpop wel? Uit Oirlo nota bene! Waar ligt dat? Ooit van gehoord? Als ik The Village Soundsystem was zou ik m’n optreden stante pede cancellen.

1.

Ongetwijfeld het werk van een verzamelaar. De schaamteloosheid ten top. Tegelijkertijd: is er een grootser eerbetoon denkbaar?

Intermezzo – The Remains of The Village Warehouse

Vrijdag 22 september 2017, 11.51 uur, viaduct Meldersloseweg onder A73 te Horst (klik op pijl om het filmpje te starten, afspelen met geluid aan):

Intermezzo – The Village Warehouse (1)

Vrijdag 11 augustus
Op uitnodiging van medeorganisator Sanne Aben komt Micky Verhaeg een kijkje nemen bij de romneyloods in Meterik, waar negen dagen later WaaRomney (klik hier) zal plaatsvinden. Micky geniet in kleine kring bekendheid als bouwer van uit pallets bestaande constructies. Twintiger Micky en deze vijftiger hebben elkaar nog nooit ontmoet, maar een voorstelrondje is niet nodig: het is alsof we elkaar al jaren kennen. Aan het verzoek om als eyecatcher voor WaaRomney een palletkunstwerk te bouwen maakt Micky weinig woorden vuil: ‘Vet!’ Iets minder vet is dat hij WaaRomney zelf zal moeten missen omdat hij vijf dagen naar Lowlands gaat. Waar dan weer tegenover staat dat hij het keivet zou vinden ooit eens een feesrje in de romneyloods te organiseren. Misschien te zijner tijd maar eens een balletje opwerpen bij Twan en Lucille Goemans, de geweldige eigenaren van de loods, die niets te gek lijken te vinden?

Waarna het nog vet wordt bij het tegenover de loods gelegen café Ôs Kruuspunt en vervolgens nog veel vetter op een niet nader te noemen locatie.

Woensdag 16 augustus
Al vóór achten komt Micky met de tractor van pap (bij wie ik, naar later blijkt, op de basisschool in de klas heb gezeten) het buitenterrein bij de loods oprijden. Met behulp van neef T. (ook met hem is een voorstelrondje niet nodig) staat er vier uur later een fantastisch palletkunstwerk dat dagenlang de aandacht van elke voorbijganger zal trekken en op zondag dienst zal doen als entree van WaaRomney.

Vrijdag 1 september
Via de sociale media sijpelen berichten door dat er op 30 september een feestje zal plaatsvinden in de romneyloods in Meterik: The Village Warehouse. Heeft Micky Twan en Lucille toch zo ver weten te krijgen dat ze de definitieve herinrichting van hun loods nog enkele weken uitstellen. Vet! Keivet! Micky verklapt diezelfde dag dat ik op de guestlist van The Village Warehouse sta. Wat dit erkend niet-feestbeest iets minder vet vindt.

Dinsdag 19 september
Whatsappconversatie tussen Micky en ondergetekende:
Ik: ‘Vraagje: heb jij misschien een affiche van The Village Warehouse? Ik zou het nl graag toevoegen aan mijn verzameling voorwerpen betreffende Horst aan de Maas …’
Hij: ‘We hebben flyers.’
Ik: ‘Wil je dan een flyer voor mij bewaren?’
Hij: ‘Jep.’
Ik: ‘Mooi trouwens dat je neef T. weer hebt gevraagd om te helpen!’
Hij: ‘Sanne haar idee :)’
Ik: ‘Sanne heeft altijd goeie ideeën!’
Hij: ‘Kom je ook kijken zaterdag de 30^ste dan? Dansen met Sanne? :D’
Ik: ‘Tja, dat weet ik nog niet … Ik zou daar een soort van museumstuk zijn vrees ik …’
Hij: ‘Grijs is in de mode ;) Je voelt je toch nog jong :D’
Ik: ‘Ja ja maak me maar belachelijk …’
Hij: ‘Haha :D Wordt leuk! Je kunt altijd bij kampvuur gaan zitten.’
Ik: ‘Zal er nog eens diep over nadenken.’

Zaterdag 23 september
Oude tijden herleven: met behulp van neef T. is Micky, wederom gearriveerd met de tractor van pap, een nieuw palletkunstwerk aan het bouwen, alleen nu niet voor WaaRomney maar voor The Village Warehouse.

Zondag 24 september
De toren voor The Village Warehouse is klaar. Vet! Keivet!

Maandag 25 september
Nog steeds twijfel ik: komende zaterdagavond behaaglijk thuis als couch potato Excelsior-VVV en ander voetbalmoois aanschouwen? Of me als guest onderdompelen in een dampende menigte losgeslagen twintigers in een loods die, geteisterd door een geluidslawine, staat te trillen op z’n grondvesten? Of zou een rol als fly on he wall misschien vet zijn?

Mild gekruid (3) – Hoe mijn 80-jarige buurman ‘Lang zal hij leven’ inzet op een Eritrese verjaardag

tekst: Anniek Verheijen
illustratie: Ellen Marcellis

Als ik om drie uur binnen stap, komt de jarige naar me toe gelopen. Hij draagt een prachtig kostuum met gouden biesjes en een chique giletje. Hij wordt vandaag 6 jaar. Mijn blik ontwijkend steekt hij zijn hand uit, waarschijnlijk heeft zijn vader hem dit toegefluisterd in het Tygrinia, hun moedertaal. Ik ken deze mensen via VluchtelingenWerk, waar ik sinds een half jaar taalcoach ben. Toevallig wonen zij in hetzelfde pand als ik.

Mijn cadeau voor de jarige wordt onuitgepakt in de keuken neergezet. De moeder van het jochie draagt voor deze gelegenheid een prinsessenjurk en gebaart me dat ik eten mag pakken. Ik pak van alles wat en bedank haar hartelijk. Ook al verstaan we elkaar niet; we begrijpen elkaar wel.

We zingen ‘Happy birthday’ met zijn allen. Hierna zingen de Nederlandse mensen ‘Lang zal hij leven’, aangespoord door de 80-jarige buurman. Er komt een taart uit de vriezer en die delen we samen. De gastheer doet hard zijn best om iedereen van alles te voorzien. Hij lijkt zelfs een beetje zenuwachtig. Het was zijn idee om, naast zijn Eritrese kennissen, ook de buren allemaal uit te nodigen voor de verjaardag van zijn zoon. Zijn zoon die nog maar een paar maanden in Nederland is.

Het is een klein en gemoedelijk feest voor mijn buurjongetje, maar erg bijzonder om mee te maken. Twee culturen die samenvoegen tot één. Het is heel mooi om hier, dankzij mijn werk als taalcoach, onderdeel van te mogen zijn.

Wil je ook allerlei onverwachts toffe dingen meemaken en nieuwe culturen leren kennen? Word dan ook vrijwilliger bij VluchtelingenWerk Horst aan de Maas! Stuur een email naar Elly Tomlow: etomlow@vluchtelingenwerk.nl

*********

Mild gekruid is een coproductie van Ellen Marcellis Illustrations, Mooionkruid en Horst-sweet-Horst over de ervaringen van Anniek Verheijen en ondergetekende als vrijwilliger bij VluchtelingenWerk Horst aan de Maas. Klik hier voor een meer uitgebreide introductie en voor de eerste twee afleveringen.

Intermezzo – Klokgebeier en harmoniegeschal

Niet bedoeld als cadeautje en toch heb ik het wel zo ervaren, het door haar opgenomen geluidsfragment dat V. me vorige week zondag whatsappte:

Klokgebeier … aanzwellend harmoniegeschal … piepje van een camera die wordt aangezet … klokgebeier … harmoniegeschal … stemmen op de achtergrond … harmoniegeschal … piepje van een camera die wordt aangezet … wegstervend klokgebeier … harmoniegeschal … piepje van een camera die wordt aangezet … harmoniegeschal dat vrij abrupt overgaat in tromgeroffel … klok die met steeds grotere tussenpozen klinkt … tromgeroffel … nog nauwelijks te horen klok … tromgeroffel … piepje van een camera die wordt aangezet … tromgeroffel … stemmen op de achtergrond.

Fragment uit een film van Fellini? De springprocessie van Echternach? Een begrafenisplechtigheid in Bolivia?

Zo onvoorstelbaar mooi! Hoe vaak ik het intussen ook heb beluisterd: met het aanzwellen van het harmoniegeschal komen bij mij telkens ook de tranen. Na een dikke minuut zijn ze op hun dikst, om pas te verdwijnen als het harmoniegeschal overgaat in tromgeroffel. Hoe het komt dat dit fragment zulke emoties bij me oproept? Geen idee. Heimwee naar het rijke roomse leven is het in elk geval niet – ik had al niets met de katholieke kerk en helemaal niet meer nadat ik onlangs Het hout van Jeroen Brouwers heb gelezen. Een herinnering aan een dierbare die wordt opgewekt? Nee, ik ben me er in elk geval niet van bewust. De melancholie die besloten ligt in het harmoniegeschal? Komt misschien dichter in de buurt. Allerlei fantastische Italiaanse films die weer tot leven komen? Zou kunnen.

Wat ik wél zeker weet is dat het ontbreken van beeld, het niet zien van wat er gebeurt, de emotie versterkt: er is niets dat afleidt van waar het om gaat, de concentratie is volledig gericht op het geluid.

Voor wie het per se wil weten – in feite doet het er niet toe: het is geen fragment uit een film van Fellini en evenmin de processie van Echternach of een begrafenisplechtigheid in Bolivia. De goede verstaander had dat overigens al kunnen weten: als het geluid maar hard genoeg staat hoor je aan het eind van het fragment iemand zeggen ‘Gij zijt de gezegende onder de vrouwen’.

Foto: Leopold Post

Nee, het klokgebeier is van de Onze Lieve Vrouw Troosteres der Bedruktenkerk in Tienray. Het harmoniegeschal is van de Koninklijke Harmonie van Horst en het tromgeroffel is van de slagwerkgroep van diezelfde harmonie. V. heeft de opname gemaakt aan de Spoorstraat in Tienray. Dit  alles in het kader van de processie van Horst naar Tienray op zondag 10 september.

Intermezzo - Kasteelboerderij (11)

‘De strijd is gestreden, de race gelopen’, zo schreef ik afgelopen zaterdag (klik hier) in een stukje over de Kasteelboerderij. Dit  naar aanleiding van een debatje in de gemeenteraadsvergadering van vorige week dinsdag. Denkt Andries Brantsma, de man die met zijn ‘Totaaloverzicht’ (klik hier) in mei van dit jaar de Kasteelboerderij opnieuw onder de aandacht bracht, ook dat de strijd gestreden is? Ik vroeg het hem en ontving de volgende reactie:

Of de strijd gestreden is? Voor de politiek wel. De coalitie sluit de ogen. De inwoners blijven met onbeantwoorde vragen zitten, met dank aan wethouder Bob Vostermans die weigert helder te antwoorden. Maar wethouder, eens zullen de ‘bonnetjes’ boven water komen, het zal aan u blijven kleven en lang blijven hangen. 

Waarom lang blijven hangen? Beluister de raadsvergadering, lees de laatste en voorgaande raadsinformatiebrieven en gruwel van het ontwijken van vragen. Weer beeldvorming bijvoorbeeld: het selectieve citaat (verslag bekend) dat volgens de uitbater de Kasteelboerderij nooit tot een succes was te brengen. Fout!!! Selectief citeren. Bewust? Onbewust? Waarom zou je dat doen?

In 2015 werden meerdere vragen ontweken, niet of half beantwoord. Bewust? Onbewust? Waarom?

In een commissievergadering zei de wethouder dat hij niets nieuws had gehoord. Raadsleden wel.  Onvolledige informatie? Bewust? Onbewust? Waarom doe je dat?

Het WOZ-taxatiewaardeverslag was helder, compleet en gespecificeerd. Waarom dan nog een globale waarde-indicatie? Bewust? Onbewust? Waarom?

Het verschil in taxatie was 200 duizend euro. Geen verklaring gegeven. Vraag onbeantwoord. Bewust? Onbewust? Waarom doe je dat?

Randvoorwaarden afkoopsom? Geen antwoord. Bewust? Onbewust? Waarom?

Van de afkoopsom zou de uitbater toch niets krijgen. Waarom laat je dat gebeuren? Bewust? Onbewust? Waarom doe je dat?

En, nog meer? Zeker!

Betalen en innen van het grootste deel van de afkoopsom beide door de koper en laten aftrekken van de koopsom? Geen antwoord. Bewust? Onbewust? Waarom doe je dat?

Een ‘geheime’ vaststellingsovereenkomst. Ik citeer: ‘Het is partijen verboden over de inhoud … aan derden mededelingen te doen’ en ‘Bij schending … direct opeisbare boete van € 10.000.’ Bewust? Onbewust? Waarom geheim met boetebeding?

‘Geheime’ vaststellingsovereenkomst: afkoopsom komt niet op de rekening van de oude uitbater, maar op een derden rekening (wel met de naam van, maar niet bedoeld voor de Kasteelboerderij) van een advocatenkantoor. Bewust? Onbewust? Waarom laat je dat gebeuren?

De wethouder veranderde de vragen niet. Er was een fout gemaakt. Hij kon in de Hallo kiezen uit per ongeluk, onkunde, bewust, geen kwade opzet. Hij verdedigde zich tegen ‘bewust’. Waarom juist dat?

Onbeantwoorde vragen. Ontweken vragen. Bewust of onbewust? Hoe betrouwbaar wordt een raadsinformatiebrief? Dit boek wordt voor wethouder Bob Vostermans nooit gesloten. De zweem van onbeantwoorde vragen en het wantrouwen daardoor blijft aan hem kleven, bij elk onderwerp opnieuw.

Is de strijd gestreden? Wel politiek. Maar van de race, zonder strijd, is de finish nog niet in zicht en onderweg zal  het ‘bonnetje’ gevonden worden. Waarom laat je dat gebeuren?

Andries Brantsma

Intermezzo – Kasteelboerderij (10)

De strijd is gestreden, de race gelopen, de wonden worden gelikt. De vrede is niet getekend, daarvoor zijn de geslagen wonden te diep.

Geen enkel dossier heeft de afgelopen jaren zulke heftige emoties opgeroepen in de Horster politiek als de verkoop van de Kasteelboerderij. Twee kampen stonden lijnrecht tegenover elkaar: D66 en SP, die vanaf het begin luidkeels hun onvrede uitten over de gang van zaken bij de verkoop, versus het gemeentebestuur en de coalitiepartijen CDA, Essentie en PvdA, die alle ophef van D66 en SP niet begrepen. Ook tijdens de raadsvergadering van afgelopen dinsdag regende het over en weer bittere verwijten. Vermoedelijk voor de laatste keer: D66 en SP zullen nu de moed opgeven, dunkt me.

Resteren drie fundamentele vragen waarop wat mij betreft nooit een bevredigend antwoord is gekomen. In oplopende mate van belangrijkheid:

1. De Kasteelboerderij is uiteindelijk voor 2 ton (of nog minder) verkocht, terwijl de WOZ-waarde 4 ton bedroeg. Hoe valt het enorme verschil tussen de WOZ-waarde en de waardebepaling door twee taxateurs (2 ton) te verklaren?
Geopperd is wel dat de (slechte) staat van de Kasteelboerderij ten grondslag ligt aan dit verschil. Maar in de WOZ-waarde is de staat van onderhoud toch verdisconteerd? Zie ik het te simpel als ik veronderstel dat het verschil ofwel iets zegt over de kwaliteit van de WOZ-waardebepaling ofwel over de kwaliteit van de waardebepaling door de twee taxateurs?

2. Als de Kasteelboerderij al zo nodig moest worden verkocht, waarom is ze dan niet in de openbare verkoop gedaan?

Behalve Eric Janssen, die zijn interesse al jaren eerder kenbaar had gemaakt en in 2015 uiteindelijk ook eigenaar werd, waren er nog meer geïnteresseerden in de Kasteelboerderij, zo werd me toevallig vanochtend nog eens bevestigd. Als bekend was geweest dat ze te koop stond, waren er misschien nog wel meer gegadigden gekomen. Waarom hebben anderen geen kans gekregen?

3. Waarom moest de Kasteelboerderij worden verkocht en waarom heeft daarover van tevoren geen openbare discussie plaatsgevonden?

De (ver)nieuwbouw van gemeentelijke bezittingen als ’t Gasthoês en het zwembad is goed voor vele tonnen kostende onderzoeken en voor kopgroepen, denktanks en wat dies meer zij. Prima. Maar waarom wordt een andere gemeentelijke bezitting, de Kasteelboerderij, dan in een vloek en een zucht voor een habbekrats verkocht? Waarom is de gemeenteraad niet vooraf geïnformeerd over het voornemen van het gemeentebestuur om de Kasteelboerderij te verkopen? Het formele argument van het gemeentebestuur is dat het in het geval van de Kasteelboerderij ging om een transactie van minder dan een half miljoen euro. Zulke transacties behoeven geen goedkeuring vooraf van de gemeenteraad. Alleen is dat wel heel erg kort door de bocht geredeneerd in het geval van een pand met een minstens even grote cultuurhistorische waarde als bijvoorbeeld ’t Gasthoês.

Wat ik in de hele discussie heb gemist is een visie van het gemeentebestuur op de omgang met in gemeentelijk bezit zijnde rijksmonumenten in het algemeen en die met de Kasteelboerderij in het bijzonder. Is het bijvoorbeeld wel zo verstandig cultureel erfgoed te verpatsen aan private partijen? Is alles te koop? Of is de overheid uiteindelijk toch de beste hoeder van het verleden? En wat de Kasteelboerderij betreft: waarom niet rustig de tijd genomen? Wat was de visie van de eigenaar, de gemeente, op de toekomst van de Kasteelboerderij? Was er wel een visie? Of was de visie van de ondernemer of die van de initiatiefnemers van de sportzone de visie van het gemeentebestuur? 

Top 5 – Potentieel heikele puntjes tijdens de gemeenteraadsvergadering van afgelopen dinsdag (2)

Maandag publiceerde ik de Horst-sweet-Horst top 5 van potentieel heikele puntjes tijdens de gemeenteraadsvergadering van morgen (klik hier). De onvolprezen Omroep Reindonk vond er een dag later overduidelijk een inspiratiebron in (klik hier) – enfin, beter goed gejat dan slecht bedacht.

Ter zake nu: de agenda van de gemeenteraadsvergadering bevatte dus op voorhand voldoende explosief materiaal. Kwam dat ook tot ontploffing? Amper, misschien dat hier en daar wat blikschade werd aangericht, meer niet. Het patroon was als vanouds: de coalitiepartijen CDA, Essentie en PvdA die de gelederen gesloten hielden en D66 en SP die inbeukten op het gemeentebestuur en de coalitiepartijen. Alvorens op de details in te gaan, behoor ik nog wel even te melden dat mijn voorspelling dat burgemeester Kees van Rooij weer z’n uiterste best zou doen het allemaal snel snel en kort kort te houden, niet uitkwam: de vergadering duurde ruim vier uur.

Maar wat was nu de uitkomst van de raadsvergadering op de agendapunten die ik maandag als ‘potentieel heikel’ had gekwalificeerd?

5. Gasthoês

Moet de gemeenteraad eindelijk instemmen met een krediet van 12,5 miljoen euro voor de verbouw van ’t Gasthoês, wordt dit punt op het laatste moment van de agenda gehaald! Illustratief voor de ongekende rommeligheid die dit dossier vanaf het begin kenmerkt. Gênant.   

4. Van Dijck Groenteproducties

Wel op de agenda, maar geen van de 27 gemeenteraadsleden wenste het woord te voeren over de landschappelijke inpassing van Van Dijck Groenteproducties (en de dubieuze rol die het bedrijf, de gemeente en de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit daarin speelden). Onbegrijpelijk. En dan maar klagen dat mensen geen vertrouwen meer hebben in de politiek.  

3. Kasteelboerderij

‘Gaat Jim Weijs (D66) een onafhankelijk onderzoek eisen naar de gang van zaken rond de verkoop van de Kasteelboerderij?’, zo vroeg ik me maandag af. Ja, Jim Weijs, eiste inderdaad een onafhankelijk onderzoek, daarin gesteund door de SP. Maar Jim Weijs kreeg geen poot aan de grond en wekte slechts irritatie en woede bij de coalitiepartijen en verantwoordelijk wethouder Bob Vostermans. Waardoor D66 en SP nu vermoedelijk de strijd zullen staken. Terwijl niet alle vragen zijn beantwoord, zo erkenden ook de coalitiepartijen. Rrrraarrrrrr. 

2. Zwembad

Tot vermoeiens toe bleef Frank Spreeuwenberg (SP) z’n mederaadsleden erop wijzen dat ze tijdens het spel de spelregels aan het veranderen waren, hetgeen ze uiteindelijk schoorvoetend erkenden – ze konden ook moeilijk anders. Je hoeft geen helderziende te zijn om te voorspellen dat de tussentijds gewijzigde spelregels leiden tot een nieuw zwembad in de sportzone. Ook hiervoor geldt: onnavolgbaar proces, waarbij wensdenken het lijkt te gaan winnen van het nuchtere boerenverstand. 

1. Megastal Kleefsedijk

Maandag vroeg ik me af of Essentie en PvdA het zouden aandurven om het CDA te isoleren. Een dag later bleek dat het CDA zich niet laat isoleren! Twee weken geleden in de vergadering van de Commissie Ruimte had het er nog alle schijn van dat het CDA het gemeentebestuur zou steunen in zijn besluit om medewerking te verlenen aan de bouw van een megastal aan de Kleefsedijk in Sevenum. En nu vormde het CDA doodleuk onderdeel van een raadsbreed front dat het gemeentebestuur dwong die medewerking in te trekken. Goed om te constateren dat ook het CDA op het gebied van de intensieve veehouderij eindelijk tot inkeer is gekomen! Nu nog volhouden!

Mild gekruid (2) – Vriendschap door de ogen van een kind

tekst: Anniek Verheijen

illustratie: Ellen Marcellis

Zomaar een woensdagmiddag in de zomervakantie. We bevinden ons in een klein kerkdorp van Horst aan de Maas. Een wat oudere mevrouw uit de straat gooit haar tuinafval in de bladkorf. Achter haar komen twee jongens van een jaar of zes naar de bladkorf toe gelopen. Zij dragen allebei een emmertje met daarin bruine bladeren en vergeelde bloesem van de twee reusachtige bomen op het speelplein. Samen zijn de kinderen het naastgelegen schoolplein aan het schoonmaken. Het ene jongetje is blank en woont waarschijnlijk al zijn hele leven in het dorp, het andere is donkerder getint en verblijft pas twee maanden in Nederland. 

De mevrouw begroet de kinderen hartelijk. ‘Hallo jongens. Wat leuk zeg. Zijn jullie samen aan het spelen?’ Het blanke jongetje knikt, het donkere jongetje lacht verlegen en kijkt weg. Hij zegt niks. ‘Kunnen jullie elkaar wel verstaan?’, vraagt de mevrouw. Het Nederlandse jochie antwoord kordaat: ‘Nee, maar we zijn wel vrienden.’ De mevrouw lacht en roept enthousiast hoe leuk ze dat vindt.

Vriendschap is niet afhankelijk van taal, zo bewijzen deze kinderen maar weer. Vriendschap is elkaar respecteren om wie je bent.

Zou jij de ontwikkeling van kinderen die gevlucht zijn van dichtbij mee willen maken? Wil jij je steentje bijdragen om ook hén de Nederlandse taal op een speelse manier te leren? Word dan vrijwilliger bij VluchtelingenWerk Horst aan de Maas. Stuur een email naar Elly Tomlow: etomlow@vluchtelingenwerk.nl

*********

Mild gekruid is een coproductie van Ellen Marcellis Illustrations, Mooionkruid en Horst-sweet-Horst over de ervaringen van Anniek Verheijen en ondergetekende als vrijwilliger bij VluchtelingenWerk Horst aan de Maas. Klik hier voor een meer uitgebreide introductie en voor de eerste aflevering.

Intermezzo – Megastal Kleefsedijk (5)

Een dezer dagen meer over de gemeenteraadsvergadering van gisteravond, die ik zou willen betitelen als ‘bewogen’. Voor nu alvast de teksten die werden uitgesproken door vier insprekers over de voorgenomen bouw van een megastal aan de Kleefsedijk in Sevenum, over varkensbedrijf Ashorst aan de Veld Oostenrijk in Horst, over het Nieuw Gemengd Bedrijf in Grubbenvorst en over de intensieve veehouderij in Horst aan de Maas in het algemeen. Het is niet de bedoeling om voortaan alle teksten van insprekers in de gemeenteraad te publiceren op Horst-sweet-Horst, maar ik vind dit wel een mooie aanvulling op de hier vorige week gepubliceerde bijdragen van insprekers uitgesproken in de Commissie Ruimte van 30 augustus. De insprekers van gisteren dank ik hartelijk voor het feit dat ik de door hen uitgesproken tekst hier mag publiceren.  

Peter Strijbosch, inspreker namens de Werkgroep Behoud Woonomgeving De Paes:

Stel, ik heb een adviesbureau. Er komt een Brabantse ondernemer naar mij toe met de vraag: ‘Wat zijn, denk jij, de kansen voor mij om een top modern, milieuneutraal varkenshouderijbedrijf met alles erop en eraan te vestigen in Horst?’
‘Dan zit je goed in Horst’, zeg ik. ‘Want Brabant zit op slot en hier in Horst hebben ze een LOG, doen ze niet te moeilijk over eventuele uitbreiding als je al een bedrijf hebt, en mocht je bedrijf onder de provincie vallen, dan schrijven ze wel een brief van geen bedenkingen. Verder hebben ze daar een gemeenteraad waarvan het CDA de grootste partij is, die de intensieve veehouderij omarmt, met in het kielzog vaak ook de PvdA en Essentie. Zorg wel dat je de SP en D66 niet te veel in het harnas jaagt.’
‘Hoe moet ik dat doen?’, vraagt de ondernemer.
Ik zeg: ‘Gewoon vergunning aanvragen en tegen de omwonenden zeggen dat alles beter wordt en je gebruik maakt van de best beschikbare technieken (BBT). Ook al zijn die niet altijd wetenschappelijk onderbouwd want in Horst gelooft niet ieder raadslid in de uitspraken van professoren.’
De vergunning wordt verleend en vlak voor de bouw komt de ondernemer weer naar mij toe en zegt dat hij tot nieuwe inzichten is gekomen: ‘Ik wil het groter maken dan vergund en meer activiteiten uitvoeren op gebied van mestverwerking.’
Ik zeg: ‘Geen probleem, gewoon doen. In Horst wordt toch niks afgebroken en zolang jij uitzicht hebt op legalisering kun jij gewoon doorgaan met je illegale activiteiten en heb je géén last van handhaving.’
Het bedrijf wordt gebouwd en binnen een maand na ingebruikneming komen de eerste klachten van de omwonenden. De omwonenden melden dit bij bureau Handhaving en al snel constateert men dat dit bedrijf wel een maatje te groot is voor de ambtenaren van Horst/Venray en dat de omwonenden zich maar moeten melden bij de provincie.
Situatie verbetert niet. Omwonenden vragen een gesprek aan bij de burgemeester en die stelt voor een handhavingsverzoek in te dienen.
Zo gezegd zo gedaan. Handhavingsrapport wordt opgemaakt en nu blijkt dat er nog meerdere activiteiten niet kloppen.
Provincie geeft aan dat er een revisie/legalisatievergunning moet komen. Ik adviseer mijn ondernemer maar meteen in die vergunning ook plannen ter verdubbeling van de mestverwerking mee te nemen.
Deze boerenslimheid gaat de omwonenden te ver, met als gevolg dat er een Bestuurlijk Overleg moet komen met provincie. gemeente, ondernemer en omwonenden.
Na 8 Bestuurlijke Overleggen is er radiostilte???? Omwonenden worden niet meer uitgenodigd, ondanks meerdere verzoeken.
Ondertussen moet er in de gemeente ook een nieuw bestemmingplan buitengebied komen. Omwonenden constateren in het voorontwerp bestemmingsplan buitengebied, dat het bedrijf inmiddels de status van regionale mestverwerking heeft gekregen, terwijl alleen vergunning is verleend voor mestverwerking van eigen bedrijf. De ambtenaar was van mening dat alle vergunningen hiervoor reeds verleend waren. Nu constateren ze in het ontwerp bestemmingsplan buitengebied dat regionale mestverwerking er nog gewoon instaat.

Geacht college en raadsleden. Waar blijven jullie met de zorgplicht voor de bewoners? In dit geval bedoel ik de bewoners van de Venrayseweg en Veld Oostenrijk. Ook hebben zich reeds bewoners van de Norbertuswijk gemeld en medewerkers van het Dendron College beginnen zich langzaam ook zorgen te maken. Wordt het na meer dan 5 jaar niet eens tijd om Ashorst alleen maar activiteiten te laten uitvoeren die vergund zijn en de illegale praktijken (economische delicten) stop te zetten? Hoe lang mag uitzicht tot legalisering duren en moeten de inwoners nog in de stank zitten met alle negatieve effecten voor hun gezondheid?
Zorg eerst dat de woon-, werk- en leefomgeving acceptabel wordt zoals voorgeschreven en de ondernemer zich aan de afspraken houdt. Stop met de schijnbewegingen in het bestemmingsplan buitengebied. Wees eerlijk en duidelijk, houd je aan de feiten en de wet. Laat zien dat je de zorgplicht voor de inwoners even serieus neemt als het lot van 1 ondernemer.

Ik dank je voor de aandacht en sta open voor advies.

Geert Ambrosius, burger van de gemeente Horst aan de Maas:

Mijn naam is Geert Ambrosius. Tot voor kort woonde ik op enkele honderden meters van het vleesindustriebedrijf Ashorst. Nu woon ik aan de rand van het centrum Horst, waar de stank van Ashorst ook waarneembaar is. Bij nader onderzoek en navraag bij Wijkcomité Norbertus blijkt dat vele dorpsgenoten deze stank ook ervaren. Alleen weten de meesten niet wat het precies is en waar het vandaan komt.
Waarom ik hier sta? Tijdens de laatste commissievergadering ben ik erg geschrokken omdat dat de spelregels verschillend gehanteerd werden door de voorzitter. Mag je nu wel of geen politiek betoog houden van de voorzitter? Zit daar iets achter?
Toch was het goed dat een commissielid wel de ruimte kreeg om een betoog te houden. Van hem kregen onder andere de burgers eindelijk eens te horen dat zij ondeskundig zijn en andere betrokkenen vreselijke dingen zeiden.
Ik, burger, lees meerdere RIVM-onderzoeken over Veehouderij en Gezondheid Omwonenden. Daarin wordt gewaarschuwd voor de effecten van de intensieve veehouderij en met name van de grote vleesindustriële bedrijven, zoals fijnstof wat ons enkele maanden van ons leven kost en een stukje kwaliteit van leven.
De Gemeentelijke of Gemeenschappelijke Gezondheidsdienst (afgekort GGD) en de Geneeskundige Hulpverleningsorganisatie in de Regio Nederland (afgekort GHOR) achten het daarom raadzaam om op basis van de huidige  onderzoeksresultaten nu al maatregelen te nemen om de gezondheidsrisico’s te beperken.
Dit laatste staat er toch echt voorzitter. Begrijp mij goed, meneer de voorzitter. We houden net als u van de agrarische sector. We hebben haar nodig. Geen twijfel, die sector moet kansen krijgen. Maar wel op de juiste schaal en rekening houdend met de omgeving. De vraag is of deze vleesindustriële bedrijven wel rekening houden met de omgeving. Veel voorbeelden geven aan dat dit niet het geval is, met steun van deze gemeente en provincie.
Zo werd ook gezegd door het commissielid dat een omgevingsdialoog na 10 jaar wel erg moeilijk was geworden. Daar heeft hij een punt. In een dialoog wordt geluisterd en dat luisterend oor is er niet in Horst aan de Maas en Limburg.
Het bestuur zou vooruit moeten denken. Maar wat wij zien, en daar komt het verzet vandaan, is dat men weigert dat te doen. Men weigert een visie te ontwikkelen. Het lijkt wel of men in een auto zit en in het zicht van een bocht denkt: nou ja, wij kunnen altijd nog rustig nadenken als wij in die bocht tegen een boom staan.
Het is dit gedrag dat ons zorgen baart. De laatste Commissievergadering was een hele openbaring. In Horst aan de Maas krijgt elke vleesindustrieel zoals we zien, steeds weer alle ruimte.
Ik hoop, en velen met mij, dat men de visie van de SP en D66 gaat volgen. Ik richt mij naar Essentie en de PvdA: laat zien dat je wel met het oog op morgen besluiten durft te nemen en niet visieloos achter het CDA blijft aan hobbelen.
Bij Ashorst ziet men de nieuwe feiten ook nog niet. De vleesindustrieel kijkt naar de winst van vandaag, een boer kijkt echt vooruit, met gezond boerenverstand. In Horst aan de Maas kiest men nog steeds voor de vleesindustrieel waar niets vanzelf, maar met allerlei regels moet worden afgedwongen die vervolgens worden overtreden.
Ik kies voor de gezonde boerenbedrijven met oog voor een gezonde leefomgeving en ik vraag u beleefd, doch dringend, om dit ook te doen.
Dank voor uw aandacht.

Edwin Michiels, inspreker namens de LLTB gemeente Horst aan de Maas:

Mijn naam is Edwin Michiels. Ik sta hier vandaag als vertegenwoordiger van de LLTB-leden in de gemeente Horst aan de Maas, specifiek de leden met een bedrijf in de Intensieve Dierhouderij. Toch wil ik u vanavond ook aanspreken als inwoner van deze gemeente die naast zijn functie bij de LLTB ook samen met zijn vrouw een agrarisch bedrijf heeft waar onder andere de dierhouderij deel van uitmaakt.
In de Commissie Ruimte van 30 augustus jongstleden hebben verschillende werkgroepen hier in deze raadszaal hun zorgen uitgesproken naar aanleiding van een principeverzoek van één initiatief in de gemeente Horst aan de Maas. We hebben begrip voor de zorgen die in deze zaal geuit zijn. Zorgen die wij delen, problemen die wij erkennen maar vooral ook zorgen waarvoor we samen met onze omgeving een oplossing willen vinden. Zonder draagvlak in de maatschappij heeft de agrarische sector geen toekomst en daarin hebben zowel de sectoren als collectief maar zeker ook iedere individuele ondernemer een verantwoordelijkheid te nemen.
Ik doe op u allemaal een dringend beroep: ben in staat een oordeel te geven op individueel niveau. De hele discussie escaleert en wordt geprojecteerd op een hele sector. Ondernemers en hun gezinnen die in harmonie leven en werken met hun buren en leefgemeenschap, zij die zich inspannen om die goede relatie te behouden, dreigen de dupe te worden van deze discussie. Het lijkt mij dat dit niet de bedoeling kan en mag zijn, niet van u als raad maar ook niet van de diverse werkgroepen rondom Intensieve Veehouderijprojecten in Horst aan de Maas. Ik wil u allen vragen niet langer te spreken over de sector maar over specifieke gevallen. Veroordeel niet degenen die in de discussie niet thuishoren.
Ik daag u als raad uit om boven de partijen te gaan staan. Om vooral te luisteren en zich over alle aspecten te laten informeren alvorens te oordelen. Maar vooral hoop ik dat eenieder in deze gemeente, ondernemer zowel als burger, een raad aantreft die plannen en projecten beoordeelt zonder welk vooroordeel dan ook.
Dankuwel.

Teus Hagen, inspreker namens vereniging Behoud De Parel:

Vereniging Behoud de Parel is voor boeren maar tegen de vleesindustrie zoals NGB, Ashorst en Klevar. Behoud de Parel, Behoud Woonomgeving de Paes en de Werkgroep Kleefsedijk gebruiken al meer dan 10 jaar hun boerenverstand in het belang van een betere leefomgeving en minder ziektedruk voor alle burgers. Op talloze manieren hebben de verschillende bewonersgroepen geprobeerd het bestuur van Horst aan de Maas tot inkeer te brengen. Maar vele rechtszaken, acties van bewoners, inspraak, publicaties, petities en wat dies meer zij veranderde niets aan de voorkeur van dit college van B&W vóór megastallen.
Brabant, nieuws van gistermiddag: Inspectierapport IBT Omgevingsrecht van juni 2017. Bij 9 gemeentes zijn 15 veehouderijen bezocht: het schortte heel veel aan: monitoring (10 van 15), gemeentelijke handhaving (10 van 15), en houden aan vergunningseisen (12 van 15).
De Horst aan de Maas gemeente werd gedwongen een aantal keren handhavend op te treden, de bouw van megastallen werd op z’n minst vertraagd, omdat de gemeente haar vergunningverlening slecht had onderbouwd. Maar écht een bewonersvriendelijk beleid bleef uit. Want de gemeente blijft star en haar slogan getrouw: ‘Alles voor de grote ondernemer’.
Zoals onder andere blijkt uit onderzoek van Behoud de Parel heeft het fijnstofniveau de bovengrens van inmiddels achterhaalde EU-normen in onze regio bereikt. Het niveau is niet voldoende omlaag gegaan om nieuwe vestiging van de vleesindustrie in de regio toe te staan. Het RIVM toonde aan dat er teveel gezondheidsproblemen door intensieve veehouderijen ontstaan. Ondertussen is de aangekondigde themabijeenkomst van de gemeenteraad met als thema de gezondheidseffecten van de Intensieve Veehouderij er na maanden nog steeds niet. Ontwikkelingen gaan echter onverminderd voort en het door Milieudefensie aangespannen kort geding vorige week maakt duidelijk dat de overheid actie moet ondernemen om overschrijding van de luchtkwaliteitsnormen te voorkomen.
Het borrelt en het vertrouwen van burgers in B&W is – zeker ten aanzien van haar beleid jegens de intensieve veehouderij – helemaal weg. Een en ander zal ongetwijfeld impact hebben op het stemgedrag in deze gemeente in maart 2018. Maar het gemeentebestuur kan haar koers nog steeds wijzigen. En de raad kan B&W daartoe dwingen. Er zijn mogelijkheden te over:
- de vestigingsvergunning voor het varkensdeel van het NGB kan zonder problemen vernietigd worden. Zie de brief van Behoud de Parel hierover.
- de feitelijk nieuwe vestiging aan de Kleefsedijk kan tegengehouden worden. Hou je aan je oorspronkelijke belofte. Zie de informatie van de Werkgroep Kleefsedijk en de motie van vanavond.
- de uitstoot van Intensieve Veehouderijbedrijven kan reëel gemeten worden. Zie de brief van Behoud de Parel.
- de luchtkwaliteit in de diverse buurten kan gemonitord worden. De initiatieven van Behoud de Parel samen met GGD, RIVM, en andere burgerinitiatieven zijn er al. Sluit daar bij aan.

Kom als gemeentebestuur tot een actieplan om het beleid ten aanzien van de vestiging van intensieve veeteelt in deze regio op korte termijn te herzien en staak vooralsnog de medewerking aan nieuwe vestigingen van intensieve veehouderij in deze regio. Megabedrijven expanderen tot de ballon knapt en dan zitten wij en Nederland met de brokken. Nu is er voor de gemeente de kans om bij te dragen aan het landsbelang door de verbetering van de luchtkwaliteit. Dat wordt door de EU geëist en nu ook door de rechter opgelegd. Minder vee en de maximumsnelheid naar 100 km/h is al een goede start.
Horst wil de gezondste gemeente zijn in 2025. Het hier voorgestelde biedt de kans om je als gemeente als zodanig te profileren. Zo lopen we straks niet achter de feiten aan.
Of moeten we straks constateren van ‘hadden we maar …’? Het is aan u…

Top 5 – Potentieel heikele puntjes op de agenda van de gemeenteraadsvergadering van morgen (1)

Ach, ongetwijfeld zal burgemeester Kees van Rooij weer z’n uiterste best doen het allemaal snel snel en kort kort te houden en uiteindelijk zal alles wel weer toegedekt worden met de deken van zelfvoldaanheid die de Horster politiek al sinds jaar en dag omhult, maar in potentie biedt de agenda van de gemeenteraadsvergadering van morgenavond alle voorwaarden voor een waar spektakelstuk. De Horst-sweet-Horst top 5 van potentieel heikele puntjes op de agenda van de gemeenteraadsvergadering van morgen. Komt ie:

5. Gasthoês

Na jaren en jaren moet de raad morgen eindelijk instemmen met het verstrekken van een krediet van 12,5 miljoen euro voor de verbouw van ’t Gasthoês. Wat een paradepaardje moet worden, heeft door falende communicatie en pr tot nu toe vooral geleid tot chagrijn, zowel bij huidige gebruikers als (potentiële) nieuwe gebruikers van ’t Gasthoês als bij leden van de zogeheten kopgroep. Vreemd genoeg is dat chagrijn bijna uitsluitend off the record geuit. 

4. Van Dijck Groenteproducties

Bedrijf dat de gemaakte afspraken op het gebied van de landschappelijke inpassing een zorg zal zijn en gewoon z’n eigen naad naait. En dan wethouder Paul Driessen twee weken geleden in de vergadering van de Commissie Ruimte horen zeggen: ‘Als we heel eerlijk zijn en we rijden langs dat bedrijf dan kan ik niet anders zeggen dan dat het er fantastisch bij ligt.’ Je zult zien dat ie er nog mee wegkomt ook. 

3. Kasteelboerderij

Twee jaar geleden al uit en te na besproken, maar dit voorjaar door vragen van D66 en SP opnieuw op de agenda gekomen. Vragen die onbevredigend zijn beantwoord, zo liet Jim Weijs (D66) twee weken geleden in de Commissie Ruimte doorschemeren. Hij kondigde aan er morgen op terug te komen. Gaat hij een onafhankelijk onderzoek naar de verkoop van de Kasteelboerderij eisen? En wat als de andere partijen, zoals te verwachten valt, daarin niet meegaan? Leggen D66 en SP dan het moede hoofd in de schoot? Of weten ze nog iets uit de hoge hoed te toveren? 

2. Zwembad

Evenals ‘t Gasthoês een al jaren voortslepend proces, waarbij het gemeentebestuur vanaf het begin is afgekoerst op een nieuw zwembad in de sportzone. De gemeenteraad wordt stapje voor stapje meegezogen in troebel water. Maar in tegenstelling tot ’t Gasthoês lijkt hier het point of no return nog niet bereikt.  

1. Megastal Kleefsedijk

Het zal de vaste lezers van Horst-sweet-Horst niet zijn ontgaan: het principebesluit van het gemeentebestuur om – in tegenspraak met wat het jarenlang beweerde – medewerking te verlenen aan de bouw van een megastal aan de Kleefsedijk in Sevenum, leidde twee weken geleden tot de nodige commotie in de raadszaal. Morgenavond zal het ongetwijfeld niet anders zijn. Verantwoordelijk wethouder Bob Vostermans – twee weken geleden nog op vakantie – kan z’n borst nat maken. 

Hoe het morgenavond zal gaan? Dat D66 en SP het gemeentebestuur zoals altijd het vuur na aan de schenen zullen leggen, staat wel vast. Dat het CDA volgzaam zal zijn zoals altijd is eveneens een uitgemaakte zaak. De grote vraag is hoe de coalitiepartijen Essentie en PvdA zich zullen opstellen. Met nog een half jaar te gaan tot de gemeenteraadsverkiezingen zullen zij onderhand toch ook wel de noodzaak voelen zich nadrukkelijker te profileren? Durven ze, daartoe ongetwijfeld aangespoord door D66 en SP, op het een of andere punt het CDA te isoleren en afstand te nemen van het gemeentebestuur? En zal  het gemeentebestuur mogelijk onheil proberen te bezweren door wederom zijn beproefde vertragingstactieken toe te passen? We zullen het zien ...

Intermezzo – Dieke en Happy (en Lusi, Piefje, Floortje en Vlegelke)

Die(c)ke – ‘goed benaderbaar en houdt van eten’ – is vermist. Gisteren is ze voor het laatst gezien op de Maasbreeseweg in Sevenum. Ik ontleen deze wijsheid aan de Facebookpagina Zoekteam Wioa Provincie Limburg. Wioa? Waar is onze Angel!

Ik hoop oprecht dat Die(c)ke wordt teruggevonden (mocht u haar signaleren: bel 06-81117226). Tegelijkertijd kan ik niet ontkennen dat ik heimwee heb naar het – liefst handgeschreven – vermistedierenbriefje van vroeger. Facebookpagina’s als Zoekteam Wioa Provincie Limburg (en geprinte aftreksels daarvan) zijn het geïnstitutionaliseerde vermistedierenbriefje. Institutionalisering staat doorgaans gelijk aan verarming. Institutionalisering doodt spontaniteit en creativiteit. Institutionalisering is uniformiteit, is netjes. Zo ook in dit geval.

Ik prijs me gelukkig dat ik de hoogtijdagen van het vermistedierenbriefje nog mee heb mogen maken. Mijn leven is ontegenzeggelijk verrijkt door opsporingsverzoeken als die voor Lusi uit Horst (‘zij heeft een medicijnen nodig’), 

Piefje uit Grubbenvorst (‘Gezocht piefje piefje is 1maant out en loopt hier ergens rond

als je piefje vind breng alstublieft piefje den naar kuilvelt 15 of bel 3270220’)

en Floortje uit Horst (‘4 witte voetjes, net sportsokjes’).

Het hartverscheurende opsporingsverzoek voor Vlegelke uit Californië kan ik zelfs zes jaar na dato (klik hier) nog altijd niet met droge ogen lezen en bekijken. 

Wanted poes! / Vlegelke je bent altijd welkom / Ik lig al nachte wakker om dat ik jou zo mis / Mijn leven is in gestort nu jij weg bent / Ik mis je zo

Wat allemaal niet wegneemt dat ook geïnstitutionaliseerde vermistedierenbriefjes juweeltjes kunnen bevatten. Zo trof ik gisteren in de buurt van de Vondersestraat in Horst op enkele plaatsen een geïnstitutionaliseerd opsporingsbericht van Amivedi.nl aan voor de sinds afgelopen woensdag vermiste Happy (klik ook hier en hier).

Dat ‘chocolade snoet, oortjes, staart en slofjes’ is natuurlijk al om van te smullen. Maar ik viel helemaal voor deze zin: ‘Ze weet weinig van de drukke bewoonde wereld.’ Even huiveringwekkend mooi als onheilspellend. Een Happy end lijkt heel ver weg.  

Intermezzo – Wieldoppen (3)

Tip vorige week: ‘Er staat een verloren wieldop bij de rotonde Stationsstraat-Westsingel in Horst.’ Daar wil je als regiobestuurder van het Gilde der Verlorenwieldoprechtopzetters natuurlijk wel even voor op je fiets springen om er een foto van te gaan maken!

Op Facebook plaatste ik vervolgens dit bericht: 

‘Het Rotondologisch Genootschap zal er misschien anders over denken, maar het Gilde der Verlorenwieldoprechtopzetters is geen groot voorstander van het rechtopzetten van verloren wieldoppen op rotondes. En al helemaal niet op deze manier.’

Waarom ‘al helemaal niet op deze manier’? Nou, bijvoorbeeld omdat de blik van de oplettende automobilist op een rotonde never nooit niet op het middeneiland is gericht. En wat als de automobilist onverhoopt toch wat minder oplettend is en zijn verloren wieldop op het middeneiland ontdekt? Hoe moet hij dan zonder kleerscheuren weer in bezit komen van zijn rechtmatig eigendom? (Dat de rechtopzetter van deze verloren wieldop zijn leven in de waagschaal heeft gesteld met zijn heldendaad vervult het Gilde overigens met diep respect.)

Het Gilde was aangenaam verrast door de reactie van het Rotondologisch Genootschap op het Facebookbericht: ‘Het genootschap onderschrijft de bevindingen en vraagt horst-sweet-horst om een richtlijn dienaangaande te ontwikkelen.’ Hoewel geen sinecure voldoet Horst-sweet-Horst, of liever gezegd deze regiobestuurder van het Gilde der Verlorenwieldoprechtopzetters, graag aan het verzoek van het Rotondologisch Genootschap om een richtlijn. De praktijk wijst immers uit dat het droef is gesteld met het verlorenwieldoprechtopzetten nabij rotondes. Ter illustratie drie praktijkvoorbeelden uit respectievelijk Grubbenvorst, Horst en Sevenum:

Grootste probleem is dat op een rotonde doorgaans van alles hengelt naar de aandacht van de automobilist: andere verkeersdeelnemers, richtingwijzers, ondoorgrondelijke kunstwerken, vishengels, hekwerken, benzinepompen en noem allemaal maar op. Grote kans dat zelfs een deugdelijk rechtopgezette wieldop het onderspit delft in die genadeloze concurrentieslag. Vandaar dat het Gilde der Verlorenwieldoprechtopzetters bij dezen de volgende richtlijn uitvaardigt: 

Een verloren wieldop bij een rotonde hangt men op aan een stok of paal en verbindt men vervolgens met een benzinemotortje, waardoor de wieldop gaat draaien en bijgevolg gegarandeerd de zozeer gewenste aandacht van de automobilist zal trekken.

Vergelijk het met het aloude windmolentje van de kermis.

In het zeldzame geval dat de vinder van de verloren wieldop geen benzinemotortje voorhanden heeft – maar wie heeft er tegenwoordig nou géén benzinemotortje in z’n kofferbak liggen of in z’n fietstas zitten? – rest hem/haar weinig anders dan handmatig de opgehangen verloren wieldop draaiende te houden. Eeuwige verlorenwieldoprectopzettersroem zal hem/haar ten deel vallen.

Merk overigens op dat het verticale roteren van de wieldop (zowel in het motorisch als handmatig aangedreven geval) fraai contrasteert met het horizontale roteren van de auto’s op de rotonde!