Klein mysterie 755 – Graffiti (7)

Vanmiddag. Ik passeer op de fiets een bekende. Ik groet hem. Hij groet mij. Ik fiets door. ‘Oh, Wim …?’, roept hij me na. Ik fiets terug. Of het mij ook is opgevallen dat er de laatste tijd zoveel graffiti op bordjes, kastjes, muren en dergelijke worden gespoten? Met name Desk komt hij overal in Horst aan de Maas tegen.

Van Desk had ik inderdaad ook al de indruk dat hij (zij?) op het moment vrij actief is. Net als Zip

en Cash.

Of mij dat ook zo stoort, wil mijn bekende weten. Nee, erg mooi vind ik die tags (zeg maar handtekeningen) doorgaans niet. Toch neem ik er – in tegenstelling tot mijn bekende – geen aanstoot aan. Hondenpoep, zwerfafval, slecht afgestelde beregeningsinstallaties en bejaarden die klagen over de jeugd van tegenwoordig – om maar eens een paar dwarsstraten te noemen – dát zijn dingen waar ík me aan stoor.

Wildstyle (graffiti met gestileerde tekst) en pieces (grote, arbeidsintensieve, vaak veelkleurige graffiti) vind ik eveneens niet altijd mooi, maar ik heb er meestal wel bewondering voor: ze  vereisen een zeker vakmanschap en ook een flinke portie lef. Want ga er maar aan staan, zo’n werk in het holst van de nacht maken met allerlei vijanden op de loer.

Graffitisten intrigeren me vooral. Als ik ze al zou willen veroordelen (waartoe ik dus geen aandrang heb), zou ik eerst willen weten waarom ze doen wat ze doen. Wat zijn hun drijfveren? Hun sporen nalaten? ‘Iets neerzetten dat de wereld kan zien’, zoals The Graffitist, die ik in februari sprak (klik hier), me toevertrouwde? Of is er meer? De goegemeente op stang jagen misschien? Een schreeuw om aandacht? Een uiting van maatschappelijke onvrede? De kick van het iets doen dat niet mag? Je onderscheiden van anderen? Verveling?

Ik wil het allemaal zó graag weten. Dus kom op, Desk, Zip, Cash en anderen, meld je bij mij (horstsweethorst@gmail.com), ik luister naar je verhaal en ik zal het hier publiceren. (Dit laatste op voorwaarde dat jij het er ook mee eens bent en met de plechtige belofte dat ik je echte naam niet naar buiten zal brengen – zoals ik bij The Graffitist ook niet heb gedaan.)

Desk, Zip, Cash en anderen, doe het niet voor mij, doe het voor de goede zaak: ik ben er heilig van overtuigd dat mijn bekende daarna voortaan met andere ogen naar jullie werk zal kijken.