Intermezzo – Man in Black

Op maandagmorgen staat midden op het Sint-Lambertusplein in het centrum van Horst ineens een volledig in zwart gehulde man wiens gezicht grotendeels verscholen gaat onder een roodzwarte sjaal (een restant van de koopzondag?).

Ik besluit drie kwartier in z’n nabijheid op een bankje te gaan zitten en noteer wat er gebeurt:

10.06 uur – man in scootmobiel met achterop een lege boodschappentas ziet de Man in Black staan, staart ‘m aan en rijdt een rondje om ‘m heen.

10.08 uur – tegelijkertijd treden de fontein op het Sint-Lambertusplein en de er schijnbaar bijhorende muziek in werking. Weg idee om mee te luisteren naar wat voorbijgangers te zeggen hebben over de Man in Black. Klote fontein, klote muziek.

10.10 uur – twee mannen die een mij onbekende taal spreken lopen op de Man in Black toe, converseren even met elkaar en lopen weer verder.

10.12 uur – muziek van de fontein stopt godzijdank. De fontein zelf niet.

10.14 uur – vrouw met boodschappentas loopt vlak langs de Man in Black. Ze ziet ‘m niet, doet net of ze ‘m niet ziet of vindt het gewoon doodnormaal dat hij hier staat.

10.15 uur – man fietst voorbij en zegt tegen een oma die met kleinkind bij de fontein staat: '’t Is goddomme net ennen bankroëver din doa stiët.'

10.16 uur – man met fiets in de hand gaat onder de bomen bij het atrium van de Sint-Lamberuskerk staan. Lijkt volledig gebiologeerd door de Man in Black.  

10.20 uur – duif landt, keurt de Man in Black geen blik waardig, richt al z'n aandacht op mij.

10.18 uur – man met fiets in de hand die onder de bomen bij het atrium staat fietst weg.

10.22 uur – passerend jongetje op een loopfiets stopt. 'Wie staat daar nou?', vraagt z'n moeder. Kan z'n reactie niet horen. Klote fontein.

10.24 uur – muziek van de fontein begint weer, grrrr.

10.25 uur – de man met scootmobiel en nu gevulde boodschappentas achterop maakt opnieuw een rondje om de Man in Black. Raakt vervolgens in gesprek met vrouw met fiets in de hand. Kan die fontein niet een paar kilometer opzouten?

10.26 uur – vrouw met achterop meisje parkeert haar fiets tegen kerk. Ze lopen hand in hand richting Steenstraat. De vrouw bekijkt de Man in Black uitvoerig. Het meisje toont geen enkele belangstelling. De vrouw zegt iets over de man tegen het meisje. Het meisje reageert niet.

10.28 uur – de man in scootmobiel en de vrouw met fiets in de hand beëindigen hun gesprek.

10.31 uur – jonge vrouw loopt vlak langs de Man in Black. Ze lijkt ‘m niet op te merken: te zeer in beslag genomen door haar telefoon.

10.33 uur – jongetje van een jaar of drie ziet de Man in Black staan en zegt iets tegen ‘m. Klote fontein. Als z'n moeder het jongetje maant mee te komen, zwaait het jongetje ten afscheid naar de Man in Black.

10.36 uur – man en vrouw met kinderwagen passeren de Man in Black. De man zegt (de fontein staat even uit): 'Oh, kijk, daar hebben ze een pop neergezet.'

10.41 uur – jongetje in zwembroek dat bij fontein aan het spelen is, ziet ineens de Man in Black staan, rent naar ‘m toe, raakt ‘m even aan, komt tot de ontdekking dat ie niet echt is en rent terug naar de fontein.

10.49 uur – man in scootmobiel ziet Man in Black staan, rijdt naar ‘m toe en maakt van heel dichtbij tergend langzaam een rondje om ‘m heen.

Intermezzo – The Village Festival 2018 (2)

‘Koeka babyspullen.’ Dat is waarschijnlijk mijn antwoord als iemand me over een jaar zou vragen wat ik me nog herinner van The Village 2018, het festival met elektronische muziek gisteren op, in en om de ruïne van kasteel Huis ter Horst, waar 30-plussers op de vingers van twee handen zijn te tellen.

Ik was op veel voorbereid, maar dat twee jongemannen, terwijl het festival al op z’n eind loopt, minstens een kwartier lang een diepgaand gesprek voeren over allerlei aspecten van het jonge ouderschap (de prijzen van maxi cosi’s, luiers verschonen, de baby wassen, de leuke spullen van Koeka, de kraamverzorgster) overtreft alles. En ze wekten niet eens de indruk dat ze lam waren.

Het gesprek is illustratief. Hier wordt bijgepraat, hier worden herinneringen opgehaald. Festival of toch eerder reünie? De muziek lijkt ondergeschikt aan het socializen. Gedanst wordt er weinig. Gepraat des te meer. Wat eigenlijk weer onmogelijk is vanwege de muziek. Wat eigenlijk een beetje jammer is. Want eigenlijk is de muziek heel mooi.

Het decor is fantastisch. Een groot podium op de open binnenplaats, een Tanzbar in een kleiner vertrek binnen, een kleine onoverdekte arena in wat ooit een van de hoektorens van het kasteel was met in het midden een vuurschaal,

in een andere voormalige hoektoren een eettentje, in weer een andere ruimte gelegenheid om te chillen. En overal ridderattributen. De discoverlichting (heet dat zo?) maakt het tot een magisch geheel. Kan hier niet elke week een lichtshow plaatsvinden?

Van drugs geen spoor. Mede omdat de enkeling die wel stimulantia bij zich heeft, die bij de ingang keurig deponeert in de drugs dropbox. Gezeglijk volkje hiero.  

Uit de hand gelopen? Geen sprake van!

C. maakt me attent op de heuptasjestrend, zowel bij vrouwen als mannen. R. wijst me erop dat out of the blue witte sportsokken weer schijnen te mogen. En verdomd als het niet waar is (klik op de pijl om het filmpje te starten):



Zonder witte sportsokken kun je het hier wel schudden. Ik dus ook.

Zou Franz Clemens von Fürstenberg (1755-1827) , de laatste bewoner van kasteel Huis ter Horst en zo gek als een deur, zich hier net zo goed hebben vermaakt als ik? Ik weet het bijna zeker.

(graag wil ik S., M., R., K., R., C., K., M. en J. bedanken voor het feit dat ze zich voor kortere of langere tijd wilden ontfermen over deze party pooper bij uitstek, waardoor het niet de gevreesde martelgang werd. Wat zeg ik? Ik heb genoten!)  

Intermezzo – Unidentified flying object

Zaterdag 28 juli 2018, 21.08 uur, ruïne van kasteel Huis ter Horst, Horst (klik op pijl om filmpje te starten):

Intermezzo – The Village Festival 2018 (1)

‘Vorig jaar vonden we het heel leuk dat je bij The Village betrokken was en je een berichtje over ons geschreven hebt op Horst Sweet Horst. Lijkt het je leuk om dit weer te doen dit jaar? 28 juli dan is The Village namelijk in de kasteelruïne. Dus in die kleine gangetjes, op de binnenplaats en in de ridderzaal. Hopelijk zelfs dat de toren toegankelijk is voor publiek.’

Typisch gevalletje moek de gek dá vruttie good, dit berichtje dat ik op 29 mei ontving. Maar uiteraard voelde ik me vereerd. Mijn reactie:

‘Kom een dag eerder terug van een weekje Polen, maar klinkt goed! Ga nu wel echt proberen om iemand te vinden die dan mee wil naar The Village, zodat jullie me dit keer niet op sleeptouw hoeven te nemen. Vorige keer heb ik half Horst gevraagd en niemand wilde. Vraag me nog steeds af of dat nu aan mij lag of aan The Village.’

Inmiddels is het 27 juli, één dag voor The Village Festival 2018, dat plaatsvindt op, in en om de ruïne van kasteel Huis ter Horst. Ben net terug uit Polen. Was fantastisch. Alleen de droom daar iemand bereid te vinden morgen samen met mij The Village te ondergaan, is geen werkelijkheid geworden. Ook navraag in mijn vrienden- en kennissenkring heeft vooralsnog niet het gewenste resultaat opgeleverd. Waardoor het gevaar levensgroot op de loer ligt dat ik er morgen opnieuw alleen voor sta. Terwijl ik me daar niet echt op mijn plaats voel, om het maar eens zacht uit te drukken. Weliswaar hebben die lieve organisatoren me verzekerd dat hun ouders ook aanwezig zijn, maar dat maakt me natuurlijk helemaal tot een zielig geval. Vandaar de vraag: is er onder de Horst-sweet-Horst-lezers misschien een oudere jongere of jongere oudere die me wil vergezellen? Ja toch zeker?

Wees wel gewaarschuwd: in het echt ben ik onnoemelijk veel saaier dan op Horst-sweet-Horst en ik kan niet garanderen dat ik van het begin tot het einde blijf. Wees er ook snel bij: de kaartjes zijn bijna uitverkocht, al valt niet geheel uit te sluiten dat de organisatoren bereid zijn me te matsen.

Wat er op The Village Festival 2018 eigenlijk te beleven valt? Lees het allemaal op de Facebookpagina van The Village (klik hier). De teksten zijn echt ge-wel-dig. En eerlijk is eerlijk: de vorige keer heb ik me eigenlijk heel goed vermaakt. Lees hier maar!

Top 5 – Kasteelboerderijmuurflora

Ik kan niet ontkennen dat ik de afgelopen jaren vrij kritisch ben geweest over de ontwikkelingen rondom de Kasteelboerderij. 

Maar nu er mooie dingen aan het gebeuren zijn met diezelfde boerderij ben ik absoluut niet te beroerd daar óók melding van te maken. De verwaarlozing van de afgelopen jaren begint namelijk zo langzamerhand haar vruchten af te werpen. Of kent u soms een ander pand in Horst aan de Maas waar de muurvegetatie zo welig tiert?

Wat hier groeit en bloeit op, aan en in muren, dakpannen en dakgoten grenst aan het ongelooflijke. Ik verzeker u: menige tuin heeft minder te bieden. Botanisten likken hun vingers er bij af. Mocht het moment dat de Kasteelboerderij wordt gerestaureerd ooit nog komen, dan geef ik u op een briefje dat de dames en heren botanisten op hun achterste poten zullen staan. Hoogste tijd kortom voor de Horst-sweet-Horst top 5 van Kasteelboerderijmuurflora! Komt ie:

5.

De bloemetjes buitenzetten onder de beschutting van een dakgoot. Wie wil dat nou niet?

4.

Verraadt strategisch inzicht: positie kiezen op het breukvlak van het gewone metselwerk en dat van de rondboog.

3.

Wie denkt dat de regenpijp de ontwikkeling van deze uit het metselwerk ontspringende berk belemmert, vergist zich. In de praktijk functioneert de regenpijp juist als steunpilaar. 

2. Bloemetjes verwelken, schepen vergaan, maar Kasteelboerderijmuurflora blijft altijd bestaan. Onkruid vergaat niet.

1.

Onbetwist pronkstuk van de Kasteelboerderijmuurflora is deze machtige berk. Meest in het oog springend: zijn volstrekt unieke zigzag verlopende wortelontwikkeling, op deze foto het beste te volgen van linksboven naar rechtsonder:

Intermezzo – Een egel op het spoor

Hoe het had kunnen gaan

Wachtend op station Horst-Sevenum op de vertraagde intercity van 6.46 uur van Eindhoven richting Venlo zie ik ineens een egel aan de binnenkant van de spoorrails lopen. Ik aarzel geen moment, spring het spoor op, grijp de egel bij z’n stekels en weet met een snoekduik op het nippertje te voorkomen dat egel en ik worden verpletterd door de vertraagde intercity. Drie weken later krijg ik een koninklijke onderscheiding.

of zo:

Wachtend op station Horst-Sevenum op de vertraagde intercity van 6.46 uur van Eindhoven richting Venlo zie ik ineens een egel aan de binnenkant van de spoorrails lopen. Besluiteloosheid neemt weer eens bezit van me: moet ik mijn leven in de waagschaal stellen voor een egel? Doen? Niet doen? M’n aarzeling wordt de egel fataal, een kleverige donkerrode massa is al wat van ‘m rest nadat de vertraagde intercity tot stilstand is gekomen.

of zo:

Wachtend op station Horst-Sevenum op de vertraagde intercity van 6.46 uur van Eindhoven richting Venlo zie ik ineens een egel aan de binnenkant van de spoorrails lopen. Geen denken aan dat ik m’n leven in de waagschaal stel voor een egel. In de hoop dat het soelaas biedt, begin ik wel keihard te schreeuwen en op de grond te stampen. En ziedaar: binnen de kortste keren wipt de egel over de spoorrails heen om in het struikgewas te verdwijnen. Medewachtenden die geen egel hebben gezien kijken me glazig aan.

of zo:

Wachtend op station Horst-Sevenum op de vertraagde intercity van 6.46 uur van Eindhoven richting Venlo zie ik ineens een egel aan de binnenkant van de spoorrails lopen. Gelaten wacht ik af op wat komen gaat. Als de vertraagde intercity de egel tot op tien meter is genaderd, rolt hij zich op (de egel – niet de trein). Benieuwd naar het resultaat van deze actie, besluit ik de vertraagde intercity aan me voorbij te laten gaan. Zal de egel zich weer ontrollen nadat de trein opnieuw koers heeft gezet richting Venlo? Nee dus. Schuldgevoelens bekruipen me.

of zo:

Wachtend op station Horst-Sevenum op de vertraagde intercity van 6.46 uur van Eindhoven richting Venlo zie ik ineens een egel aan de binnenkant van de spoorrails lopen. De sadist in me fleurt op. Dit buitenkansje om live de executie van een egel te beleven, laat ik me niet ontglippen! Spanning en sensatie op station Horst-Sevenum! De machinist van de vertraagde intercity denkt er helaas anders over en weet de trein op tien centimeter van de egel tot stilstand te brengen.


Hoe het ging

Wachtend op station Horst-Sevenum op de vertraagde intercity van 6.46 uur van Eindhoven richting Venlo zie ik ineens een egel aan de binnenkant van de spoorrails lopen. Ik pak m’n camera om de bewegingen van de egel vast te leggen. Ben ik dan bevreesd om zijn lot? Niet in het minst! Egel heeft namelijk spoor 3 uitgezocht voor z’n ochtendwandeling. Spoor 3, dat al jarenlang niet meer in gebruik is. Een van de filmpjes die ik van het tafereel maak, plaats ik ’s avonds op Facebook (klik hier). Dat roept bij sommige verontruste lezers vragen op over de egel en mijn heldhaftigheid.

Prei poten Pouwels

Zaterdag 14 juli 2018, 13.22 uur, Kulbergweg, grens Kronenberg-America (klik op pijl om filmpje te starten):