Intermezzo – Floor

Gisteren in Venray bij de opening van de solotentoonstelling van Floor Hermans en de première van de documentaire FLOOR geweest. Het werd een mooie, roerende avond.

Floor was voor mij heel lang een mythisch figuur. Een kunstenaar uit Meerlo die ik alleen kende uit de krant. Daarin werd bij tijd en wijle verslag gedaan van het conflict dat Floor jarenlang met de gemeente Meerlo-Wanssum had over de hoog opgetaste autobanden die zijn erf sierden als onderdeel van een kunstproject. Werk van hem zag ik nooit. Werd het überhaupt wel tentoongesteld?

Ik leerde Floor kennen (nou ja, een beetje dan) toen we drie jaar geleden, op het hoogtepunt van de vluchtelingencrisis, allebei verzeild raakten in een groepje mensen dat de gemeente Horst aan de Maas (tevergeefs) probeerde aan te zetten tot meer dadendrang bij de opvang van vluchtelingen. In de marge spraken we wel eens over zijn kunstenaarschap, zijn drijfveren en zijn zorgen over wat er met zijn werk zal gebeuren als hij er niet meer is. Ook de vraag waarom zijn werk nooit te zien was, kwam aan de orde. ‘Misschien omdat het te expliciet, zeg maar gerust pornografisch is?’, opperde Floor.

Maar nu is er dan eindelijk die grote solotentoonstelling. Niet in het Bonnefantenmuseum in Maastricht, niet in Van Bommel Van Dam in Venlo, niet in het Odapark in Venray. Wel in een leegstaand winkelpand in Venray. Op initiatief van Cultura Venray. Een prijzenswaardig initiatief, alleen al omdat het pas mogelijk is een oordeel vellen over het werk van Floor en het al dan niet (te) expliciete, pornografische, choquerende, provocerende (of hoe je het ook wilt noemen) karakter daarvan, als dat werk ook te zien is.

Choquerend en provocerend vond ik het absoluut niet wat ik gisteren zag, pornografisch misschien, expliciet beslist. Maar dat is toch geen geldige reden om het niet ten toon te stellen? Ik zal niet zeggen dat ik het allemaal even mooi of goed vind of dat ik de achtergronden allemaal doorzie, maar indrukwekkend is het zeker.

Wat beslist helpt bij het doorgronden van zijn oeuvre, is de documentaire FLOOR, die gisteren in première ging en die is gemaakt door Ruud Lenssen en Marijn Poels. Een geweldige documentaire die niet alleen een reclame is voor de tabaksindustrie (zoals ik iemand hoorde zeggen), maar vooral ook duidelijk maakt hoezeer het leven van Floor zijn weerslag heeft gevonden in zijn werk. Zijn drugsgebruik, zijn demonen, zijn echtscheidingen, zijn traumatische ervaringen als tekenleraar, zijn hart voor vluchtelingen en arbeidsmigranten, zijn worstelingen met seksualiteit, zijn humor, zijn teleurstelling over het afgewezen worden door de gevestigde kunstwereld, zijn vallen en opstaan: het zit allemaal in de ontroerende documentaire.

Maar goed, ga de tentoonstelling en de documentaire gewoon bekijken (mijn advies: eerst documentaire, daarna tentoonstelling) en vorm daarna zelf een oordeel.

Schoolstraat 26 Venray, tot en met 25 november op vrijdag van 10.00 tot 21.00 uur, op zaterdagen van 10.00 tot 16.00 uur en op koopzondagen van 11.00 tot 17.00 uur.

En de toegang is gratis!

(met dank aan Ruud Lenssen voor foto 1, Frank Schijven voor foto 4 en Sanne Aben voor foto 6)