Intermezzo – Jeu van Helden

Bericht op 1Limburg van 12 maart 2015 (klik hier):

‘Koning Willem-Alexander wilde donderdag in de Bekkerie in Boekend zijn handtekening zetten in het gastenboek, maar de pen waarmee hij dit wilde doen, werkte niet.’

Zou die niet werkende pen een kroontjespen, een gelpen of een vulpen zijn geweest? Of zou het héél misschien ook een balpen kunnen zijn geweest? Juist! Want balpennen doen het toch nooit? En als ze het per ongeluk wel doen, vlekken ze toch altijd? 

Sinds haar uitvinding in 1938 door de Hongaar László Bíró is de balpen altijd een ondergeschoven kindje geweest. Nooit voor vol aangezien. Als voetveegje gebruikt. In het verdomhoekje geplaatst. Als het minderwaardige broertje van de vulpen beschouwd. Bespot. Gepest. Uitgekotst. Misbruikt. Lees maar mee, in NRC Handelsblad van 11 maart 1984:

‘”Schoon, alles moet schoon." De burgemeester gaat op zijn knieën naast het afvoerputje zitten en peutert er met zijn vingers een kleverige zwarte massa uit. Vijf meter verder zit zijn chauffeur gehurkt naast een ander putje hetzelfde te doen met een balpen.’

Nog meer misbruik van de balpen op een internetforum:

‘Had vroeger een collega die haar haar opstak met balpoints. Dit ter uiterlijke verfraaiing. Maar ze had er altijd een bij de hand.’

Nog veel meer misbruik van de balpen op een ander internetforum:

‘Waar snuif jij meestal mee? Ik meestal met opgerold bankbiljet omdat er meestal niks anders voorhanden is. Maar zeker met speed raad ik een goede pen aan die je ff uit mekaar haalt, dit snuift gewoon veel fijner (hangt ook wel beetje van de pen af natuurlijk soms heb je dr die er voor lijken gemaakt).’

Nog meer misbruik van de balpen op een Belgisch lifestyle blog:

‘Enige tijd geleden kocht ik een pakje van 24 pennen in de Hema. Ze werken therapeutisch, jazeker. Mijn obsessief knipperen met balpennen tijdens ieder onbezonnen moment kan ik door het draaidopje niet uitoefenen, wat rust schept in mijn hoofd (en waarschijnlijk ook in dat van iedereen die mij kan zien/horen). Maar helaas, 24 exemplaren waren binnen de kortste keren spoorloos, waardoor ik nu opnieuw toegewezen ben op de onhandige BIC-pennen, die mij iedere dag opnieuw in knipperhel doen belanden. En ik bestelde er onlangs 100 van.’

Uit dit alles mag duidelijk zijn: de balpen heeft nooit een heel erg vreugdevol leven gekend. En nu, nu is daar ineens Jeu van Helden. Die de balpen heeft wakker gekust. Die met dat wegwerpding waar zo op wordt neergekeken, met dat ding van niks, de meest prachtige tekeningen maakt. Die aantoont dat het volkomen misplaatst is om meewarig te doen over de balpen. Die de balpen uit het verdomhoekje heeft gehaald. Die de balpen na al die jaren eindelijk op de troon heeft gehesen.

Die Jeu van Helden, Jeu ván Tieke oet de Herstroat, exposeert zijn balpentekeningen (waarvan er een aantal dit stukje sieren) al enkele weken in p.ART.s, de galerie van Piet Siebers in Oirlo (Castenrayseweg 19). Morgen en overmorgen zijn ze daar voor het laatst te bewonderen (op beide dagen van 12.00 tot 17.00 uur), samen met een aantal houten sculpturen van Piet Siebers. Ik kan slechts zeggen: gaat dat zien, nu het nog kan!