Zeventien minuten nadat ik zaterdag de vraag heb gepubliceerd wie de komende
veertien dagen een keer met mij door Horst wil wandelen (klik hier), druppelt
de eerste reactie binnen. ‘Ha Wim, Ben ik de eerste? Zo ja, vandaag om 15.00
uur een wandeling? Ik heb een bestemming in gedachte.’ Anderhalf uur later ontmoet
ik Geert van den Munckhof op het Wilhelminaplein. Geert (61) is communicatieadviseur
bij de gemeente Horst aan de Maas. Hij schrijft en hij dicht. En hij spreekt,
steeds vaker ook bij uitvaarten. We kennen elkaar.
Het is koud, maar zonnig,
aope waer. We lopen via Jacob Merlostraat en
Venrayseweg recht op ons doel af: De Nieuwe Lind. Tante Riek is namelijk vorige
week overleden. Tante Riek? Riek van den Munckhof,
Riek vaan de Lind, 86
jaar, legendarische kasteleinse en tante van Geert. Dinsdag leidt hij haar
afscheidsdienst en de voorbije dagen is hij intensief bezig geweest met het
componeren van haar levensloop. Zelf heb ik niet meer dan een vaag beeld van Riek:
een rijzige vrouw met bril, uittorenend boven de tap van De Nieuwe Lind, een
archetypisch buurtcafé. Geert verheldert mijn beeld en vertelt dat Riek al op
veertienjarige leeftijd in het café stond. Veertig jaar later, in 1989, vond ze
het welletjes. Ze runde de zaak al die jaren met haar broer Jaer, een
hartstochtelijk jager. Een van hun klanten was hun vader Willem. Die ging er
prat op dat nergens een zachtere borrel werd geschonken dan bij De Nieuwe Lind.
Dat Riek die borrel in het speciale geval van haar vader aanlengde met water,
ontging Willem. Ook de Horster kasteleins hadden hier geen weet van. Met als
gevolg dat Willem flink in de olie thuiskwam als hij in Horst een café had
bezocht. Dat gebeurde overigens slechts twee keer per jaar: Willem vertoonde zich alleen
in Horst om naar de kapper te gaan en om te biechten en combineerde dat in
beide gevallen met cafébezoek.
Al pratend zijn we bij De Nieuwe Lind beland. Geert, die hier vlakbij
opgroeide, vertelt dat hij als kind vaak speelde schuin tegenover het café, in
het bosje waar ooit de Molenbeek liep en waar nog een restant ligt van de
vijver die behoorde bij de vroegere watermolen. Tevergeefs zoeken we het pad
dat langs het water liep.
Via de kasteelruïne lopen we richting de Risseltkapel, waar Willem op de
terugweg vanuit Horst altijd een weesgegroetje bad. Verder wandelend hebben we
het over de werking van het geheugen: hoe het bekijken van oude foto’s en het terugkeren
op een plaats waar je in geen tijden meer bent geweest, herinneringen kan
oproepen waarvan je het bestaan niet meer vermoedde.
En dan zijn we, na vijf kwartier en 4,82 kilometer, weer terug op het
Wilhelminaplein. Ik dank Geert voor het aangenaam gezelschap en we nemen
afscheid.
Ook een keer meewandelen? Er zijn nog enkele plekken vrij. (En je hoeft
niet per se ouder dan vijftig te zijn om mee te mogen wandelen ...) Lees hier meer, ook over hoe je je kunt aanmelden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten