Intermezzo – Afscheid

Laatste vergadering van de ‘oude’ gemeenteraad gisteravond. Een vergadering die in het teken stond van het afscheid van dertien gemeenteraadsleden: de voltallige SP-fractie (Sonja van Giersbergen, Michael van Rengs en Mariet Roelofs), de CDA’ers Eric Brouwers, Annemie Craenmehr-Hesen, Marian Gubbels-van den Munckhof, Frenk Peeters, Henk Peters, Henk Weijs en Loes Wijnhoven-Dirckx, D66+GroenLinkser Henk Kemperman, Essentialist Jeroen Brouns en PvdA’er Anita Wagenaar. Voor sommigen was het afscheid definitief, voor anderen gloort nog hoop als een partijgenoot-raadslid wordt benoemd tot wethouder.

Hoezeer ik het ook vaak oneens ben geweest met sommigen: ik ga ze missen, alle dertien. Ze zijn op een bepaalde manier toch jarenlang onderdeel geweest van mijn leven. Op een afstandje, dat wel: de meesten heb ik überhaupt nooit gesproken, met anderen heb ik hoogstens een enkel woord in het voorbijgaan gewisseld. De enige die ik een klein beetje beter ken, is Annemie Craenmehr-Hesen, gemeenteraadslid sinds 2010. Met haar had ik gisteravond het meeste te doen. Dat ze vorige week niet werd herkozen, viel haar rauw op het dak, zo bleek. Toen ik begin januari met Annemie wandelde (klik hier) blaakte ze nog van de ambitie en keek ze uit naar een nieuwe periode als gemeenteraadslid.

Ook voor Eric Brouwers, eveneens een kundig raadslid, moet de klap hard zijn aangekomen. Bij Henk Weijs was de pijn minder: hij had zijn afscheid al enige tijd geleden aangekondigd. Trouwe lezers van dit blog weten dat ik Henk regelmatig heb verketterd. Vooral als hij weer eens de moraalridder uithing en collega-raadsleden de les ging lezen, zat ik me groen en geel te ergeren. Maar zou ik me ook zo hebben geërgerd als hij raadslid zou zijn geweest namens een partij waarvoor ik meer sympathie heb? Waarschijnlijk niet. Sowieso was hij sterk in het debat, kende hij zijn dossiers en durfde hij in de aanval te gaan – allemaal zaken die niet voor elk raadslid gelden.  

Het vertrek van Jeroen Brouns (te weinig stemmen voor herverkiezing) is eveneens een verlies: net als Henk Weijs een vaardig spreker en debater en inhoudelijk sterk. En ook aan hem kleeft iets moraalridderachtigs, wat hij gisteravond bevestigde met een iets te lange en iets te stichtelijke toespraak.

Pijnlijk is dat Horst aan de Maas het minimaal vier jaar lang zal moeten stellen zonder SP-gemeenteraadsfractie. Daarover binnenkort een afzonderlijk stukje. Het afscheid van de drie fractieleden gisteravond werd wat mij betreft ontsierd door een uitglijder van burgemeester Ryan Palmen in zijn aan fractievoorzitter Sonja van Giersbergen gerichte toespraakje.

De burgemeester sprak gisteren alle afscheidnemende raadsleden persoonlijk toe. Hij deed dat op de manier waarop hij patent heeft: breedsprakig, maar makkelijk formulerend, hartelijk, hier en daar een kwinkslag. Prima dus. Des te onbegrijpelijker dat hij naast de warme woorden die hij tot Sonja van Giersbergen richtte, tot twee keer toe meende te moeten opmerken dat zij naar zijn smaak soms té kritisch was geweest. Natuurlijk mag de burgemeester dat vinden en natuurlijk mag hij dat zeggen. Maar niet op dit moment en niet op deze directe manier. Dit temeer omdat hij zich bij geen enkele van de twaalf andere afscheidnemers aan zo’n unverfroren oordeel waagde. Jammer, smet op deze avond.