Intermezzo – Wandelgang (9) | Annemie Craenmehr-Hesen

‘Ik wil ok waal wandele mit oow ma da waal smerges vroeg.’ Ook dat kan geregeld worden. Dus ontmoeten Annemie Craenmehr-Hesen en ik elkaar op zondagmorgen stipt om negen uur onder een zwaarbewolkte hemel bij het beeld van het paard voor het gemeentehuis. Annemie (62) is directieadviseur bij de precies twee dagen oude gemeente Land van Cuijk. Ze zit sinds twaalf jaar in de gemeenteraad van Horst aan de Maas namens het CDA. We kennen elkaar.

Annemie heeft de wandeling al helemaal in haar hoofd zitten. Het wordt een replica van een wandeling die ze maakte op nieuwjaarsdag 1970 of 1971. Het gezin Hesen wilde oma in Hegelsom gelukkig nieuwjaar gaan wensen. Alleen: er lag een enorm pak sneeuw. Per fiets of auto naar Hegelsom was uitgesloten. Er zat niets anders op dan door de sneeuw te banjeren. Annemie kan er ruim vijftig jaar later nog steeds van nagenieten.

Anna van Egeren als leerling van de Zustersschool in Sevenum, tweede van links in de tweede rij van beneden (foto overgenomen uit Oud Horst in het nieuws deel 3)

Maar wacht eens even, behoorde haar oma niet tot de groep Belgische kinderen die tijdens de Eerste Wereldoorlog in Horst en Sevenum als vluchteling onderdak vond? Annemie staat er versteld van dat ik dat nog weet. Zó vreemd is dat nu ook weer niet: als je het tragische verhaal van die Belgische vluchtelingenkinderen eenmaal hebt gehoord, verdwijnt het niet snel meer uit je hoofd. Annemie vertelt dat haar in 1906 in Antwerpen geboren oma, Anna van Egeren (‘Bels An’), in 1915 samen met haar broertje Jos op station Horst-Sevenum arriveerde. Daar werden broer en zus van elkaar gescheiden. Hoewel ze allebei in Sevenum terechtkwamen, zouden ze elkaar jaren later pas weer terugzien. Anna werd opgenomen in een pleeggezin in het buurtschap Berghem. Op school werd ze genegeerd door de (Duitse) nonnen. Na de Eerste Wereldoorlog keerde Anna eerst terug naar Antwerpen. Vervolgens ging ze in 1923 weer naar Sevenum. Daar trouwde ze tien jaar later met Jac Janssen. Over haar traumatische kinderjaren liet ze daarna weinig meer los.

Intussen zijn we op de Melatenweg beland. Daar komen we de twee vriendinnen tegen met wie Annemie normaliter op zondagochtend wandelt. Via Rotvenweg, Parallelweg en Holstraat betreden we Hegelsom. Centraal gespreksthema gedurende de rest van de wandeling is de lokale politiek. De sfeer tijdens de raadsvergaderingen is er niet beter op geworden gedurende deze raadsperiode, aldus Annemie (wat ik als trouw volger van de gemeenteraad kan bevestigen). Te veel kansloze amendementen en moties, te veel overbodige vragen, met als gevolg irritaties. Toch gaat ze in maart voor een vierde periode als raadslid. Eyeopener voor mij: ze vindt de raadsvergaderingen misschien wel het minst leuke onderdeel van het raadswerk. Wat Annemie dan het leukste onderdeel vindt? De fractievergaderingen en de bezoeken aan verenigingen en ondernemers.  

In het centrum van Hegelsom wijst Annemie me op de Kruisstraat, waar haar oma woonde. De plaatselijke winkel – ‘ván de köster’ – is onlangs afgebroken. In opdracht van haar oma moest ze er ooit ‘mosterdpikkels’ halen. Mosterdpikkels? Niemand had een idee. Navraag bij haar oma leerde dat het om piccalilly mosterd ging.

Annemie roemt de Hegelsomse gemeenschapszin. Wat dat dan precies is? Daar komen we ook samen niet uit. Via Hagelkruisweg en Pastoorsveld zijn we weer in Horst beland. Op het Wilhelminaplein nog een koffie en thee to go. Daarna keer ik terug naar Hegelsom waar de volgende wandelaar alweer staat te wachten.

Dit was aflevering 9 van Wandelgang, een serie wandelingen in de kerstvakantie met Horst-sweet-Horst. Klik hier voor een toelichting op deze reeks. Wil je ook een keer meewandelen met Horst-sweet-Horst? Dan ben je te laat: helemaal volgeboekt!