Intermezzo – Straatnaamborden

Zondagmorgen. Ik bevind me op m’n fiets op de Tongerloseweg in Hegelsom-West. Iets voor de kruising met de Bosstraat zie ik een straatnaambord in de graaf langs de weg liggen (nooit geweten dat ‘graaf’ ook een Nederlands woord is, maar het staat in de Van Dale, zie ik nu). Om welke straatnaam het gaat, kan ik zo snel niet zien. Mijn eerste impuls: ik fiets door, ik ben al aan de late kant. Mijn tweede impuls: ik stop, stap af en kijk om welke straatnaam het gaat. In eerste instantie geef ik gevolg aan mijn eerste impuls. Dan wint de nieuwsgierigheid het alsnog van de haast. Ik fiets terug en geef gevolg aan mijn tweede impuls. Meteen blijkt dat ik me heb vergist. Er ligt niet één straatnaambord in de graaf, maar twee. Twee straatnaamborden verbonden aan één straatnaambordenpaal: Tongerlostraat en Tongerloseweg. Rrraarrr.

Allerlei vragen spoken door m’n hoofd. Hoe is die paal in vredesnaam in die graaf beland? Waarom? Door wie? Mijn eerste gedachte: een stapgrap. Groepje jongeren op de terugweg van een avondje stappen rukt paal uit de grond en smijt ‘m in de graaf. Lachen, jongens! Mijn tweede gedachte: het groepje jongeren zou ook best een groepje ouderen of bejaarden kunnen zijn. Mijn derde gedachte: ruk je een straatnaambordenpaal wel zo gemakkelijk uit de grond? Mijn vierde gedachte: je moet toch wel helemaal mataglap zijn om meer dan een kilometer met zo’n zware en onhandelbare paal te gaan slepen. De paal kan namelijk maar op één plaats hebben gestaan. En die ligt ruim een kilometer verder richting Sevenum. Daar, op de grens van de voormalige gemeenten Horst en Sevenum, verandert de lange rechte weg die leidt naar het buurtschap Tongerlo van naam: van Tongerloseweg (Horst) in Tongerlostraat (Sevenum).

Mijn vijfde gedachte: D66-GroenLinks moet achter deze actie zitten. De gemeenteraadsfractie van deze partij pleitte er onlangs met succes voor om meer straten in Horst aan de Maas naar vrouwen te vernoemen. Het verdonkeremanen van twee straatnaamborden zou dat proces kunnen versnellen. Mijn zesde gedachte: mijn vijfde gedachte is een onzinnige gedachte. Mijn zevende gedachte: als ik zelf, eveneens pleitbezorger voor meer naar vrouwen vernoemde straten, maar niet van deze daad wordt verdacht. Mijn achtste gedachte: mijn zevende gedachte is een onzinnige gedachte, al was het maar omdat ik te onhandig ben om zo’n paal überhaupt uit de grond te krijgen. Mijn negende gedachte: ik pas.

Weet iemand misschien hoe, waarom en door wie de straatnaambordenpaal in de graaf is beland?

(Dit stukje verscheen gisteren ook in Via Horst-Venray)

Ingezonden – Ruzie

Horst-sweet-Horst ontving de volgende ingezonden bijdrage van Johan van Helden over iets dat hem gisteren overkwam.

Ruzie

Het was 3 april, ik fietste van Sevenum naar huis (in Horst) na een dag werken. Normaal gesproken fiets ik altijd met muziek op naar huis, maar dit keer had ik geen oortjes in. Mijn standaard route gaat altijd door het centrum. Heerlijk om daar mensen te kijken, winkeliers die zich klaarmaken om te sluiten en de levendigheid van Horst te ervaren.

Vlak voordat ik de Lambertuskerk passeerde hoorde ik geschreeuw van het Lambertusplein komen. Er stopten wat mensen vooraan het plein om te kijken. Daar was ik nog benieuwd naar wat ik aan zou treffen. Ik fietste het plein op en zag net een groepje mensen struikelen in een plantenbak bij de fontein. Het viel me op dat er enige paniek heerste. Toen zag ik dat er geslagen werd.

In ieder geval één jongen sloeg in op een man. Een tweede volwassen man probeerde de ander weg te trekken. Twee jongens probeerden de slaande vriend weg te trekken. Of ze sloegen zelf mee (dat stukje is wat vaag in mijn herinnering).

Ik heb een hekel aan mensen die alleen maar kijken, of erger nog, filmen. Ik ben gezegend met een goed paar longen en stembanden die graag van zich laten horen. Al schreeuwend ‘**Krachtterm** kappen met die onzin’ fietste ik er tussenin. Dat gaf beide trekkende partijen net genoeg ruimte om de afstand te nemen die ze nodig hadden.

De volwassen man die de klappen had ontvangen, bleek beschonken te zijn. Volgens een korte uitleg achteraf, had hij een van de jongens benaderd en vastgepakt of juist weggeduwd (wederom wat vaag, op dat moment vond ik dat niet relevant). Daarop had de groep gereageerd waarna de man losliet en zijn excuus aanbood. Toch zou de man daarna zijn gaan slaan, waarna de jongeren van zich af beten. Dat moet het moment zijn geweest vlak voordat ik de Lambertuskerk passeerde.

De tweede volwassene vroeg me om hulp om zijn kompaan mee weg te krijgen. De beschonken persoon wilde graag nogmaals zijn excuus aanbieden, maar leek niet te begrijpen dat de groep jongens hier niet echt op zat te wachten. Na een aantal minuten mijn fiets tussen beide partijen te hebben gehouden en de man te manen om te vertrekken, deed hij dit dan ook eindelijk.

Daarna heb ik nog even gecontroleerd of alles met de jongens in orde was en vervolgde ik mijn weg weer, nog enigszins beduusd van wat ik had meegemaakt.

Tot zover de intro.

Ik ben ook jong geweest en heb ook wel eens een schermutseling meegemaakt. Maar dat stond niet in verhouding tot wat hier gebeurde. Graag zou ik de jongens willen vragen (mocht dit hen ooit bereiken) om in het vervolg een andere route te bewandelen. Er zijn al te veel voorbeelden van vergelijkbare gevallen die minder gunstig zijn afgelopen. Ook in onze gemeente. Voeg jezelf alsjeblieft niet bij dit lijstje. Dat zou zonde zijn voor jullie, net als voor jullie naasten. Vraag omstanders om hulp, bel de politie en laat die mensen hun werk doen.

Daarnaast wil ik nog mijn excuus maken aan de kerk voor mijn krachtterm(en?).

Johan van Helden