Horst in oude ansichten (4) – De Oude Lind

Knerpend grind. Met de achteloze nonchalance van de welgestelde parkeert de plaatselijke notabele z’n grijsgroene slee onder de majestueuze oude linde. Bewonderende blikken van de terrasbezoekers op hun stoeltjes met zittingen van gevlochten plastic draad die diepe sporen achterlaat op de achterkant van bovenbenen en kont. Als hij de deur achter zich dicht heeft gedaan, wordt het binnen stil. Buiten vertonen de eerste wolken zich aan de hemel.

De Oude Lind. Hotel, café, restaurant. Maar vooral uitspanning. Sinds mensenheugenis. Voor al uw feesten en partijen. Koffietafels. Recepties. Bruiloften. Etentjes. Vergaderingen. Boekpresentaties. Kegelbaan niet te vergeten. Pleisterplaats van vertegenwoordigers. ‘Een uitsmijter ham graag, met drie eieren. En een koffie. Kan ik hier misschien ergens telefoneren?’

De hoogtijdagen waren begin jaren zeventig, toen ik er voor het eerst kwam, vermoedelijk al voorbij. Veel leven heb ik er in elk geval nooit in kunnen ontdekken. Te weinig ziel, te veel zoals-het-hoort. Middelmaat als hoogste streven. Stiltes, doorbroken door gefluister achter de hand. Met elke nieuwe exploitant leek het een beetje minder te worden. Toen het woord uitspanning werd bijgezet in het curiositeitenkabinet was het ook gedaan met De Oude Lind. Ingehaald door de tijd. Voorgoed gevallen in het gat tussen chique en hip.