De Zegersstraat. Begin jaren zeventig even gewoond, in de Canadese woningen.
Maar een ansichtkaartwaardige straat? Die treurwilg was inderdaad beeldbepalend.
Alleen: treurwilgen zonder water in hun onmiddellijke nabijheid zijn als Laurel
zonder Hardy, als De Koel zonder VVV, als C zonder A: een beetje treurig. De BLO
paste niet op de kaart. In de verte lonkt kruidenier Grubben. Daarvoor, nog in
volle glorie, het onovertroffen pand Geurts, van de onovertroffen Lei Martens.
Ansichtkaartachterkant
dan. ‘Aan de soos van de Imanuelkerk, Heeswijkplein, Den Haag. Lieve allemaal.
Ben lekker in Limburg. Vermaak me best. Groetjes aan bestuur en leden, van
mevrouw van W. Af en toe zon.’ Afgestempeld 10 juli 1979. Stempel
daarnaast: ‘Postcode. Oh ja!’
Vermaakt ze zich echt best? Nee, ze probeert
zich manmoedig staande te houden. Zonder echtgenoot. Drie maanden geleden
plotseling gestorven. Haar hondstrouwe steun en toeverlaat. Haar alles. Hoe
moet ze ooit haar draai nog terugvinden? De kinderen? Niet tot last zijn, hebben
hun eigen zorgen. Limburg? Hadden ze haar aangeraden op de soos. ‘Zal je je best
vermaken.’ Af en toe zon. Leugentje om bestwil. De regen valt met bakken
uit de hemel en het wordt maar niet droog. Treurwilg. Zonder water in haar
onmiddellijke nabijheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten