Weet u het nog?
Eind februari dook ineens op allerlei plaatsen in Horst aan de Maas een straatzanger op.
‘Een onberispelijke verschijning, strak in het pak, goed bij stem, zingend vanaf een met een oranje doek afgedekte ton’, schreef ik destijds. Toch was er iets met hem aan de hand. Een eenvoudig gesprek met hem voeren bleek namelijk onmogelijk: hij sloeg wartaal uit. Mijn conclusie op 1 maart:
‘Tragisch figuur. Achter die onberispelijke verschijning en dat strakke pak gaat iemand schuil die totaal de weg kwijt is. Maar als straatzanger richt hij betrekkelijk weinig schade aan.’
Ruim zeven maanden later ziet de wereld er compleet anders uit. De wartaal uitslaande straatzanger die totaal de weg kwijt was, maakte
een enkele reis Canossa (© Marc Chavannes, zaterdag in
NRC Handelsblad) en kreeg in ruil het ministerschap voor Immigratie en Asiel. Marlies Janssen-Kusters (u weet wel, die mevrouw die ik laatst een
open brief schreef, ruimte op m’n weblog aanbood, haar daar via een persoonlijke e-mail van verwittigde maar desondanks niet reageerde) mag dan wel twitteren
‘daar heb ik alle vertrouwen in’, ik blijf bij m’n conclusie van 1 maart en houd, evenals de straatzanger zelf, m’n hart vast.
Mocht het mis gaan (en het gáát mis), dan heeft het in elk geval deze observatie van Remco Campert, zaterdag in
De Volkskrant, opgeleverd:
‘Voor Gerd Leers, Maastrichtse trots, moet het vernederend zijn geweest dat hij eerst door Wilders moest worden gekeurd voor hij minister werd. “Voorman van alle ordinaire vuilspuiters” noemde hij Wilders eens. Zelden is er dieper in het stof gebeten.’
‘Een onberispelijke verschijning, strak in het pak, goed bij stem, zingend vanaf een met een oranje doek afgedekte ton’, schreef ik destijds. Toch was er iets met hem aan de hand. Een eenvoudig gesprek met hem voeren bleek namelijk onmogelijk: hij sloeg wartaal uit. Mijn conclusie op 1 maart: ‘Tragisch figuur. Achter die onberispelijke verschijning en dat strakke pak gaat iemand schuil die totaal de weg kwijt is. Maar als straatzanger richt hij betrekkelijk weinig schade aan.’
Ruim zeven maanden later ziet de wereld er compleet anders uit. De wartaal uitslaande straatzanger die totaal de weg kwijt was, maakte een enkele reis Canossa (© Marc Chavannes, zaterdag in NRC Handelsblad) en kreeg in ruil het ministerschap voor Immigratie en Asiel. Marlies Janssen-Kusters (u weet wel, die mevrouw die ik laatst een open brief schreef, ruimte op m’n weblog aanbood, haar daar via een persoonlijke e-mail van verwittigde maar desondanks niet reageerde) mag dan wel twitteren ‘daar heb ik alle vertrouwen in’, ik blijf bij m’n conclusie van 1 maart en houd, evenals de straatzanger zelf, m’n hart vast. 
Mocht het mis gaan (en het gáát mis), dan heeft het in elk geval deze observatie van Remco Campert, zaterdag in De Volkskrant, opgeleverd: ‘Voor Gerd Leers, Maastrichtse trots, moet het vernederend zijn geweest dat hij eerst door Wilders moest worden gekeurd voor hij minister werd. “Voorman van alle ordinaire vuilspuiters” noemde hij Wilders eens. Zelden is er dieper in het stof gebeten.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten