Intermezzo – Jachthut (24)

‘Wat zou ik graag een top 5 van Horster jachthutten samenstellen! Maar helaas, ik kom niet verder dan één exemplaar.’ Geschreven op 17 augustus 2008, bijna vijf jaar geleden. Een eeuwigheid geleden lijkt het wel: inmiddels ben ik de trotse bezitter van meer dan dertig jachthutlocaties. En dat zonder er bijzonder actief naar op zoek te zijn geweest. Waarbij wel aangetekend dient te worden dat mijn jachtgebied tussentijds is vergroot van de voormalige gemeente Horst tot de huidige gemeente Horst aan de Maas én dat ik de zogenoemde hoogzitten of –zitjes ook onder de jachthutten schaar. Mijn vizier is nu gericht op een top 50 van Horster jachthutten. En een atlas. En een digitale kaart. En een fietsroute langs Horster jachthutten.

We zien wel wat ervan komt. Eerst maar eens drie aanwinsten. De eerste dateert al van vorig jaar en staat aan de Heesbeemd tussen Kronenberg en Sevenum. Een sleephut, pal naast de weg, goed verborgen achter struikgewas, uitzicht biedend op een weide,

afgeschermd met prikkeldraad (je weet inderdaad maar nooit met dat dievengespuis van tegenwoordig, je zult zien dat ze zomaar met je sleephut aan de haal gaan).

Verder tipte iemand me onlangs over een hoogzit in een bosje aan de Tienrayse kant van de Diepeling. Zonder die tip zou ik het ding waarschijnlijk nooit hebben opgemerkt, zo goed staat het verborgen in het struweel. Verder niets bijzonders over op te merken.

Hoe dankbaar ik tipgevers ook ben, er gaat nog altijd niets boven de zelf ontdekte jachthut dan wel hoogzit. Vrijdag spoorde ik van Venray naar Venlo toen de trein ter hoogte van Tienray vaart minderde en uiteindelijk geheel tot stilstand kwam. ‘Een verstoring aan de infrastructuur’, aldus de machinist. Na enkele minuten kwam de trein weer aarzelend in beweging. Kort daarna stopte ie weer. ‘Meerdere verstoringen aan de infrastructuur’, aldus de machinist. Tot voorbij Lottum ging het vervolgens stapvoets met horten en stoten. Ik ken een Horster gemeenteraadslid en voormalig Provinciale Statenlid dat z’n frustratie ongetwijfeld van zich af zou hebben getwitterd – ik was Veolia dankbaar voor dit buitenkansje: je ziet ineens allerlei dingen die je normaal niet ziet. Zoals een houten ladder tegen een boom in een bosperceel tussen spoorlijn en Meerlosebaan in Lottum.

Een ladder naar een jachthut? Om dat te kunnen constateren reed de trein helaas net iets te hard. Dus gistermorgen terug. Had ik vooraf geweten hoeveel moeite het me zou kosten de locatie van de ladder te traceren dan was ik vermoedelijk nooit aan het karwei begonnen. Verwarde man van middelbare leeftijd dwaalt urenlang ogenschijnlijk doelloos door bos. Allemaal niet onoverkomelijk als de beloning een pracht van een jachthut was geweest. Maar niks hoor, niet meer dan een wankel hoogzitje dat zo te zien niet eens meer in gebruik is.