De Horster politievrouw Nicol Claessens twitterde
zaterdagochtend in alle vroegte: ‘Rond
half 3 spiegel van auto getrapt Schoolstr Horst. Daarna alle vuilcontainers
omgeduwd op straat! Spoor tot in Meterik #triest Tips?’
Ik ben zo iemand die dan naar de Schoolstraat fietst om ter
plekke de situatie in ogenschouw te nemen. Nicol had niets teveel gezegd. Als
je niet beter wist zou je denken dat hier kort tevoren een veldslag had gewoed:
ravage van heb ik jou daar met overal rondslingerende bierblikjes, her en der
verspreid liggende omgegooide verkeersborden, schots en scheef staande
straatjuwelen, omgehakte bomen, in brand gestoken auto’s, links en rechts dwars
op de weg geparkeerde zeecontainers en nog nasmeulende vuurtjes. Aleppo was er
niets bij.
Nicol vroeg om tips. Zoals te doen gebruikelijk in zulke gevallen werd onmiddellijk
een beschuldigende vinger uitgestoken richting jeugd. Geloof het maar niet. Ik
zou tegen Nicol willen zeggen: zoek eens in bejaardenkringen. Ga maar na:
vrijdag kwam na veertien dagen een einde aan de meivakantie voor leerlingen van
basisscholen en middelbare scholen. Veertien dagen waarin opa’s en oma’s zaten
opgescheept met de koters van hun koters. De zeurende, brutale, krijsende, in
de broek poepende, blèrende, apathische, etterende, gamesverslaafde, zuigende en
zich vervelende koters van hun koters. Als je na veertien dagen dan eindelijk
van die kwelling verlost bent, wil je wel eens los gaan. Die Sau rauslassen. Grotelijks de beest uithangen. De boel de boel
laten. De bloemetjes buiten zetten.
En dus gingen de Horster oudjes vrijdagavond massaal aan de
zuip. De goudgele rakkers waren niet aan te slepen. Handelaren in pilletjes en
andere opiaten kenden een avond zoals ze ’m lang niet meer hadden gekend.
Massaal werden de katjes in het donker geknepen. Tot diep in de nacht werd op
stoelen en tafels gedanst.
En toen was het ineens afgelopen. Was de kastelein na het
laatste laatste pilsje onverbiddelijk. Zat er na de zoveelste wildplas niets
anders op dan weer huiswaarts te keren. De meesten met de auto uiteraard:
zoveel hadden ze nou toch ook weer niet gedronken? De weinigen op de fiets
konden voor zo’n stoerdoenerij natuurlijk niet onderdoen en besloten in de
Schoolstraat blijk te geven van het even trieste als irritante machogedrag waar
deze generatie bejaarden zo bekend om staat. Met bovengenoemde ravage tot
gevolg.
Allemaal zo voor de hand liggend dat het eigenlijk #triest is
dat ik Nicol op dit spoor moet zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten