Intermezzo – Wandelgang (5) | Jolanda Manders-Vlemmings

Een van de mooie dingen van deze serie wandelingen is dat ik verzeild raak in werelden waarvan ik het bestaan niet kende: maandagavond hypnotherapie, dinsdagavond vliegerluchtfotografie en woensdagavond … Wacht, eerst even de introductie. ‘Ik wil wel een keer een wandeling maken in Horst. Ik hoor het wel van jullie!’, heeft Jolanda Manders-Vlemmings me gemessengerd. Oké, geen probleem, valt te regelen, woensdagavond. Jolanda (49) is apothekersassistente. We kennen elkaar niet.

We hebben afgesproken bij de woning van Jolanda aan de Vermeerstraat. Als ik kom aanwandelen staat Jolanda me al op te wachten. ‘De route gaat vanzelf …’ heeft ze me ook nog gemessengerd. Die route begint in haar voortuin, bij haar stenenbieb. Wéér die verbazing. Stenenbieb? Boekenbieb, plantenbieb, zadenbieb, overal heb ik van gehoord. Maar een stenenbieb? De stenenbieb blijkt beschilderde stenen te bevatten, bedoeld om te ruilen, te houden, te zwerven of weg te geven. Ik heb zulke beschilderde stenen wel eens gezien, zonder er echt acht op te slaan, zonder me af te vragen of ze misschien een betekenis hebben. Jolanda legt het me allemaal uit. Ze vertelt dat ze sinds twee jaar in de ban is van Happy Stones, zoals de officiële benaming luidt. De bedoeling van Happy Stones is – de naam zegt het al – dat je er blij van wordt. Vind je er een dan mag je ‘m houden of ‘m op een andere plaats neerleggen, zodat iemand anders er blij van wordt. In de afgelopen jaren zijn Happy Stones uitgegroeid tot een rage, zowel bij kinderen als volwassenen. Jolanda decoreert de stenen, verspreidt ze, heeft dus een stenenbieb en is beheerder van de Facebookgroep x-stone horst.

En dan beginnen we te wandelen. Al snel wordt me duidelijk dat mij een speciale eer te beurt is gevallen: ik mag er getuige van zijn hoe Jolanda op veertien plaatsen in Horst een Happy Stone neerlegt. Daarvoor heeft ze een vaste route. Vandaar natuurlijk dat ze schreef ‘De route gaat vanzelf …’. Om het feestje niet te verpesten, zal ik de details van de route die we afleggen niet verklappen. Jolanda is overduidelijk een getraind stenenneerlegster: ze vergewist zich er eerst van dat absoluut niemand haar in de smiezen heeft en deponeert vervolgens trefzeker een steen op een plaats die niet al te zeer in het oog springt. En zo veertien keer.

Tussendoor vertelt Jolanda honderduit over Happy Stones. Dat ze soms van tevoren op Facebook post dat ze stenen gaat neerleggen en dat ze dan tijdens haar wandeling wordt achtervolgd. Dat op de achterkant van de stenen vaak de naam en eventueel Facebookpagina van de verspreider(s) staat vermeld. Dat ze de stenen op een bepaald type locatie neerlegt. Dat ze de stenen niet beschildert, maar beschrijft met viltstiften. Dat mensen uit alle windstreken haar stenen weten te vinden. Dat ze wel eens een workshop stenen beschilderen heeft gegeven. Dat haar stenenbieb een keer is leeggeroofd. Dat ze vaak hartverwarmende reacties krijgt.

En dan zijn we alweer terug in de Vermeerstraat. Een wereld is voor me opengegaan. En – ook heel mooi – ik ben een speciale, door Jolanda gedecoreerde Happy Stone rijker. Eerlijk gekregen van Jolanda. Mijn dank is groot.

Dit was aflevering 5 van Wandelgang, een serie wandelingen in de kerstvakantie met Horst-sweet-Horst. Klik hier voor een toelichting op deze reeks. Wil je ook een keer meewandelen met Horst-sweet-Horst? Dan ben je te laat: helemaal volgeboekt!