Intermezzo – Misschien Wel Vrij Verhelderend Verkiezingsonderzoek (1)

Frequentie waarin het woord ‘vluchteling’ (en zijn vervoegingen) voorkomt in de verkiezingsprogramma’s van de aan de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 deelnemende partijen in Horst aan de Maas (waarbij dient aangetekend dat het verkiezingsprogramma van het CDA nog altijd niet is verschenen).

D66-GroenLinks:

‘D66-GroenLinks wil mensen die op de vlucht zijn voor oorlog of onderdrukking een veilige haven bieden. Tijdens hun procedure zijn vluchtelingen onderdeel van onze gemeente. Dat vraagt inzet van henzelf, maar ook van ons als lokale samenleving.’

Perspectief Horst aan de Maas:

‘Er is aandacht voor vluchtelingenopvang. We zorgen ervoor dat nieuwkomers voldoende middelen krijgen om mee te kunnen doen. Dat betekent een warm welkom en hulp om zo snel mogelijk van werk en eigen inkomen te genieten.’

BVNL Horst aan de Maas:

‘Vluchtelingen dienen veilig te worden opgevangen, maar bij voorkeur in hun eigen land. Er komen geen nieuwe vluchtelingen bij in Horst aan de Maas. Iedereen die kan werken, werkt. Hierbij kan de gemeente de vrijwilligersorganisaties die zich inzetten voor vluchtelingen faciliteren.’

Intermezzo – Stoplichten (1)

Waar in Horst stonden de eerste stoplichten (verkeerslichten schijn je officieel te moeten zeggen, maar wtf)? Typisch zo’n vraag die de stemming op een verjaardagspartijtje kan doen omslaan van gemoedelijk in grimmig. ‘In een woning aan de X-straat, waar de verjaardag van Y werd gevierd, raakten de gemoederen gisteravond dusdanig verhit dat politie-ingrijpen noodzakelijk was’, lees je dan de volgende dag op Nieuws uit Horst aan de Maas of in de krant.

Mijn geheugen geeft mij in dat de eerste stoplichten in Horst verschenen op de kruising Venrayseweg – Wittebrugweg, bij wat toen nog De Oude Lind heette. Maar sommige mensen uit mijn nabije omgeving worden niet moe mij te wijzen op mijn haperende geheugen. Een deel van hen behoort tot de school die er heilig van overtuigd is dat de kruising Venrayseweg – Noordsingel de primeur had op Horster stoplichtengebied.

Ook de vraag waar de eerste Horster stoplichten verrezen moet je eigenlijk niet met de waarheid willen verpesten. Zal ik daarom niet doen. (Niet uit te sluiten valt trouwens dat iemand dat ooit al heeft gedaan en me daar naar aanleiding van dit stukje fijntjes op zal wijzen.) Op basis van een uit de collectie krantenknipsels van een voormalig bewoner van de Oranjestraat opgediept artikel uit Dagblad De Limburger durf ik nu wel het sterke vermoeden uit te spreken dat de kruising Venrayseweg – Noordsingel in 1993 of 1994 is voorzien van stoplichten.

In dat artikel noemt verkeerskundige J. van Grinsven het overigens geen verkeers- of stoplichten maar ‘rijlichten’ – wat ik op basis van eigen ervaringen een flagrante ontkenning van de werkelijkheid zou willen noemen.

Het artikel verscheen in de krant van 31 maart 1993. Aanleiding was een informatieavond over de herinrichting van de kruising. Omwonenden spraken daar hun verontrusting uit over de voorgenomen plaatsing van stoplichten. Ze vreesden opstoppingen. Bovendien voorzagen ze sluipverkeer in de Norbertuswijk en op de Gastendonkstraat en Wittebrugweg. Verantwoordelijk wethouder Ger Driessen betoogde dat de stoplichten juist voor meer veiligheid en een betere verkeersafwikkeling zouden zorgen. Desondanks beloofde hij de noodzaak van stoplichten nog eens te bekijken:

‘Misschien zijn ze nu niet nodig, maar het verkeer neemt de komende jaren alleen maar toe. Over enkele jaren kunnen we niet meer zonder.’

Houd me ten goede, maar Ger Driessen een beetje kennende zijn die stoplichten er in 1993 of 1994 gewoon gekomen. Hoe dan ook moet De Grote Visionair worden nagegeven dat we inmiddels inderdaad niet meer zonder kunnen.

Ingezonden – Provincie kleurt Horst aan de Maas oranje rood

Horst-sweet-Horst ontving onderstaande ingezonden bijdrage van Peter Janssen uit America. Overigens stopt Horst-sweet-Horst vanaf nu met het publiceren van ingezonden bijdragen. Het plaatsen van reacties blijft uiteraard wel gewoon mogelijk op dit blog en op Facebook.

Provincie kleurt Horst aan de Maas oranje rood

Oranje rood. De mooie kleuren van de zonsondergang. Voor Horst? De Provincie oordeelt over Horst aan de Maas ook met oranje rood. Een ondergang of beter, afgang. Hoe hemels klinkt de regiovisie, hoe droef blijkt het bestuur. Hoe hemels is de omgevingsvisie. Hoe droef het participatieproces. Als je de roze bril nooit afzet zie je geen oranje rood. Zo stak de gemeente jaren de kop in het zand.

De stand van zaken?

Gemeentelijk erfgoed wordt door wethouder Han Geurts slecht beheerd vindt de Provincie. Code  Oranje rood. Bedreigend voor onze gemeente. Oranje rood. Verscherpt toezicht.

Jarenlange waarschuwingen vanuit inwoners over willekeur in handhaving. Gebrek aan lerend vermogen. Niet juist beheren en actualiseren van vergunningen. Wettelijke taken verwaarlozen. Willekeur en ongelijke behandeling. Een antwoord weigerende wethouder Tegels treedt de structuurvisie met voeten. Oordeel van de Provincie over zijn beleid. Oranje rood. Verscherpt toezicht.

Jarenlang uitdelen van kraaltjes en spiegeltjes. Korte termijn electoraat plezieren, niet dienen en ordenen.

De meeste afdelingen onder verscherpt toezicht. Een zware reprimande. Ga maar op de gang staan. Falend beleid: het zwembad, geschrapt omdat wethouder Geurts de gaten van het Gasthoes moest stoppen. Grepen in de onderhoud pot. Resultaat? Een scootmobiel kan niet in de lift. Het gebouw is niet af. En ook een sporthal kwam er verre van democratisch in Meterik. Alles centraliseren richting Horst. En het te verwachten exploitatieoverzicht kan de raad krijgen na de verkiezingen. Slecht democratisch bestuur en America in de steek gelaten.

Wat met spiegeltjes en kraaltjes onder Kees van Rooij verwaarloosd is moet nu weer opgebouwd worden. De prijs van een jarenlange overheersing van één partij.

Ook de raad treft blaam. Gebrek aan kritische houding van coalitiepartijen hield een zwak bestuur in stand. Wij stellen de kaders, zeggen Essentie, CDA, PvdA en ook D66+GL met regelmaat. Door boterzachte kaders kon het Gasthoes uit de hand lopen. Ook bij de omgevingsvisie slappe kaders. Een dure lege huls verkocht als visie veehouderij. Kritisch onderzoek van een rekenkamer had kunnen helpen. Maar de coalitie liet de rekenkamer inslapen. Zo bleven spiegeltjes en kraaltjes leidend. Een kritisch onderzoek over het Gasthoes houdt wethouder Geurts met een fabeltje geheim. De doofpot van Han. Democratisch Oranje rood. En de organisatie het ondergeschoven kindje.

Horst aan de Maas verdient een sterk gemeentelijk apparaat dat zijn burgers volgens de regels eerlijk kan bedienen. Het gehele college en vooral falende politiek verantwoordelijke wethouders Kuipers, Beurskens, Bouten, Geurts en Tegels is dit manco aan te rekenen. Spiegeltjes en kraaltjes partij. Jarenlange hegemonie. Oranje rood.

De foto toont de houding van die overheersende partij. Wij zijn er voor jou . Echt? Een rolstoel wordt geblokkeerd. De in zijn ogen belangrijke wethouder eist zijn plaats. De inwoner moet zich maar schikken. De gemeente als obstakel. Oranje rood!! Oranje rood!!

Het college kijkt liever naar de borstklopperij in haar promotiefilmpje. Maar de werkelijkheid is oranje rood. Verscherpt toezicht!!!!

Voor wie werkt u college? En Rudy, ga aan de kant!!

Peter Janssen, America

Intermezzo – Hoogst Interessant Maar Volkomen Nutteloos Verkiezingsonderzoek (2)

Op veler verzoek meteen ook maar de nummers 2a en 2b in de serie Hoogst Interessant Maar Volkomen Nutteloos Verkiezingsonderzoek, uitgevoerd door Horst-sweet-Horst: de frequentie waarin dierennamen (2a) en de woorden ‘jeugd’ en ‘jongeren’ en hun vervoegingen (2b) voorkomen in de verkiezingsprogramma’s van de aan de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 deelnemende partijen in Horst aan de Maas (waarbij dient aangetekend dat de verkiezingsprogramma’s van CDA en BVNL vooralsnog onvindbaar zijn).

Ingezonden – PvdA

Om wat voor reden dan ook verschenen afgelopen week geen bijdragen van de lokale politieke partijen in Hallo Horst aan de Maas. Om in deze leemte te voorzien heeft Horst-sweet-Horst alle aan de gemeenteraadsverkiezingen deelnemende partijen eenmalig de ruimte geboden om hier een stukje te publiceren: het stukje dat normaalgesproken in Hallo zou verschijnen of iets anders. Als zevende en laatste de PvdA.  

Politiek moet gaan over oplossingen

We lezen veel over wat er allemaal mis gaat. En ik lees de stukken allemaal. Want daar waar mensen boos of teleurgesteld zijn is iets mis gegaan. En daar moeten we van leren. Om dezelfde fouten in de toekomst te voorkomen. Ik mis te vaak waar politiek volgens mij over moet gaan. Oplossingen.

Als wethouder heb ik honderden mensen leren kennen. Mensen die me allemaal hebben geraakt en geïnspireerd. Mensen als Marcel. Die op zijn dieptepunt 3 gram coke en twee kratten bier gebruikte. Per dag. Samen met hem willen we een zelfhulpgroep opzetten. Met zijn moeder een naastenhulpgroep. En we werken keihard aan een nieuwe leefstijlaanpak.

Of een van de slachtoffers van de toeslagen affaire. Die ten onrechte 45.000 euro moest betalen en plastic flessen verzamelde om van het statiegeld brood voor haar kinderen te kopen. Zij heeft ons geleerd hoe kwetsbaar het vertrouwen in de overheid is. Haar verhaal inspireert ons om ons participatiebeleid om te vormen. Met vertrouwen als basis.

En de ondernemers die ik heb mogen spreken. Die elke lockdown hun pensioenpotje zagen krimpen en schulden zagen groeien. Hun uitdaging maakt dat we de komende weken, maanden en jaren extra aandacht voor deze belangrijke werkgevers moeten hebben. Of de zorgmedewerkers en leerkrachten. Die al twee jaar op hun tandvlees lopen. We willen actieplannen voor de tekorten in die sectoren. En we moeten onze zorg anders inrichten.

En zo kan ik tientallen verhalen noemen. Met bemoeizorg en politie op pad. Verhalen achter voordeuren. Van mensen die geen hulp durven of willen vragen en de hulp zo goed kunnen gebruiken. Mensen met een taalachterstand. Met schulden. In eenzaamheid. Mensen die zich zorgen maken om hun leefomgeving of gezondheid. Maar ook de mooie verhalen. Van de vele actieve inwoners die opkomen voor hen die het nodig hebben.

We moeten de problemen benoemen. We moeten ze bespreken en bediscussiëren. Maar we moeten er vooral van leren. Hoe we er oplossingen van maken voor de toekomst. Ik ben trots op een aantal resultaten die we hebben geboekt. Een ontwikkelcampus voor mensen die wat extra ondersteuning nodig hebben. Een aanpak om scheefwonen tegen te gaan. Een parapluplan huisvesting arbeidsmigranten om arbeidsmigranten en omwonenden te beschermen. Een leefstijlaanpak voor een gezonde jeugd. En ik sta te popelen om dit nog vier jaar te doen. Als wethouder of als raadslid. Samen met iedereen die met me mee wil doen!

Roy Bouten, wethouder en lijsttrekker PvdA

Intermezzo – Hoogst Interessant Maar Volkomen Nutteloos Verkiezingsonderzoek (1)

Nummer 1 in de serie Hoogst Interessant Maar Volkomen Nutteloos Verkiezingsonderzoek, uitgevoerd door Horst-sweet-Horst: de frequentie waarin bepaalde woorden (en hun vervoegingen) voorkomen in de verkiezingsprogramma’s van de aan de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 deelnemende partijen in Horst aan de Maas (waarbij dient aangetekend dat de verkiezingsprogramma’s van CDA en BVNL vooralsnog onvindbaar zijn).

Ingezonden – CDA

Om wat voor reden dan ook verschenen afgelopen week geen bijdragen van de lokale politieke partijen in Hallo Horst aan de Maas. Om in deze leemte te voorzien heeft Horst-sweet-Horst alle aan de gemeenteraadsverkiezingen deelnemende partijen eenmalig de ruimte geboden om hier een stukje te publiceren: het stukje dat normaalgesproken in Hallo zou verschijnen of iets anders. Als zesde het CDA.  

Meer vrijheid voor de (ver)bouwende burger

Inwoners die sloop-, bouw- of verbouwplannen hebben, kunnen hier pas mee starten als ze een goedgekeurde vergunning hebben. En het is in veel gevallen een uitdaging om zo’n vergunning te krijgen. CDA Horst aan de Maas vindt dat dit anders moet. En we voegen daad bij woord.

Wanneer je een vergunning aanvraagt, moet deze eerst langs de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit (voorheen Commissie Welstand). Deze commissie bepaalt of jouw (ver)bouwplannen in de omgeving passen. Vanuit inwoners die met de commissie te maken hebben gehad, horen we dat zij vaak niet begrijpen waarom aanvragen voor hun plannen worden afgewezen of aangepast moeten worden. Besluiten worden ervaren als willekeur en subjectieve smaak van de commissie. Het (ver)bouwproces loopt hierdoor vertraging op en dit brengt extra kosten met zich mee voor de aanvrager. Daarom hebben wij samen met Essentie en PvdA een motie ingediend.

Landelijk is er bepaald dat iedere gemeente een commissie moet hebben die adviseert of een bouw of verbouwing past in de omgeving. De precieze taken van deze commissie (los van het beoordelen van rijksmonumenten) mogen door de gemeente worden ingevuld. Wij hebben met onze motie dan ook opgeroepen om de taken van de commissie nader te onderzoeken. We willen minder regels, meer transparantie en snellere procedures. Onze motie is – bijna raadsbreed – aangenomen. We kijken uit naar de uitwerking van het college en hopen hiermee inwoners van Horst aan de Maas te helpen bij het verkorten van procedures bij (ver)bouwplannen.

CDA Horst aan de Maas
Eric Brouwers 

Ingezonden – VVD

Om wat voor reden dan ook verschenen deze week geen bijdragen van de lokale politieke partijen in Hallo Horst aan de Maas. Om in deze leemte te voorzien heeft Horst-sweet-Horst alle aan de gemeenteraadsverkiezingen deelnemende partijen eenmalig de ruimte geboden om hier een stukje te publiceren: het stukje dat normaalgesproken in Hallo zou verschijnen of iets anders. Als vijfde de VVD.  

De verloren verbinding met het college

Tijdens carnaval worden Kronenberg en Evertsoord omgedoopt tot het rijk van de Kroeënekranen en Pieëlhazen. Dan is de gemeenteraad van Horst aan de Maas even niet de baas. Volgens de traditie zwaait dan de prins met zijn adjudanten en raad van elf de scepter over beide dorpen. De gemiddelde Kroeënekraan en Pieëlhaas zou dat misschien niet eens zo erg vinden, als je tenminste kijkt naar waar de prioriteit van dit college de laatste jaren gelegen heeft als het om Kronenberg en Evertsoord gaat.

Voor de wethouder van D66+Groenlinks is Evertsoord het uitgelezen gebied om ongeveer 375 voetbalvelden aan zonnepanelen neer te leggen. Daarnaast vond de Essentie wethouder het niet nodig om de inwoners van Kronenberg te vragen wat ze ervan vinden als de aangrenzende bossen op de schop zouden gaan ten behoeve van de paardensport. De beloofde compensatie voor die ontbossing is nog steeds niet geregeld! Een slechte zaak.

Het CDA was het kort geleden nog “ff kwijt”. Als je zo met je buitengebied omgaat als college ben je het in mijn ogen helemaal kwijt. Het wordt hoog tijd dat we het buitengebied en de kleine kernen niet langer als bijzaak zien, maar waarderen als waardevolle onderdelen die onze gemeente zo mooi maken. Met inwoners die heel goed weten wat ze wel en niet willen. Voor hen wil ik mij dan ook graag inzetten. Door te praten met inwoners in plaats van over. Want Horst aan de Maas blijft goed, wordt beter!

Joep Peeters

Ingezonden – D66+GroenLinks

Om wat voor reden dan ook verschenen deze week geen bijdragen van de lokale politieke partijen in Hallo Horst aan de Maas. Om in deze leemte te voorzien heeft Horst-sweet-Horst alle aan de gemeenteraadsverkiezingen deelnemende partijen eenmalig de ruimte geboden om hier een stukje te publiceren: het stukje dat normaalgesproken in Hallo zou verschijnen of iets anders. Als vierde D66+GroenLinks.  

Bindend adviesrecht voor de gemeenteraad toch beperkt

In de raadsvergadering van 9/2 is gesproken over het bindend adviesrecht. Het bindend adviesrecht is een belangrijk instrument van de gemeenteraad onder de werking van de omgevingswet, die dit jaar van kracht wordt.

In de huidige situatie moet de gemeenteraad voor bepaalde plannen een “verklaring van geen bedenkingen” afgeven. Als de raad die verklaring niet afgeeft, gaat het plan niet door. Onder de omgevingswet is die verklaring vervangen door het bindend adviesrecht voor bepaalde categorieën. Voor welke categorieën dat geldt, bepaalt de gemeenteraad. Het verschil met de huidige situatie is dat de raad onder de omgevingswet tevoren moet aangeven waar zij over mee wil praten. Over alle andere zaken beslist het college van B&W. Het college heeft een voorstel aan de raad voorgelegd over welke categorieën dat zijn. Het voorstel gaat uit van de huidige situatie, maar van de huidige vier categorieën zijn er twee geschrapt (die voor nieuwe zaken en voor grote woningbouwprojecten) en twee nieuwe toegevoegd (dat zijn grote energieprojecten en nieuwe huisvesting arbeidsmigranten). Wij vonden dat veel te mager.  

In de voorbije periode hebben vele groepen inwoners hun onvrede geuit over het gebrek aan invloed over diverse besluiten. In het voorstel van B&W wordt het adviesrecht van de raad flink beperkt en daarmee wordt ook de invloed van de burgers nog kleiner. Wij hebben (samen met SP en Perspectief) een amendement ingediend voor uitbreiding van de categorieën. Wij stelden o.a. voor grote veehouderijen, logistieke bedrijven en de uitbreiding van bestaande huisvestinglocaties voor arbeidsmigranten toe te voegen.

Helaas heeft dat amendement geen meerderheid gehaald. Wij vinden dat teleurstellend, maar geven de moed niet op. Wij hopen met een goede uitslag bij de komende verkiezingen de kans te krijgen dit te herstellen. Als u het met ons eens bent dan weet u vast wel wat u moet doen bij de verkiezingen.

Henk Kemperman, raadslid D66+GroenLinks

Intermezzo – Speelverbod

De Oranjestraat in Horst is een vrij onbijzondere straat in de Norbertuswijk. Een verbindingsstraatje van hoogstens honderd meter tussen Jan van Eechoudstraat en Prinses Margrietstraat. Desondanks geen doorgaand verkeer. Aan de ene straatzijde drie blokken van twee-onder-een-kapwoningen, aan de andere zijde vijf blokken twee-onder-een-kapwoningen en een vrijstaand huis, allemaal jaren zestig. Daarmee heb je het wel zo’n beetje gehad.

Uit de nalatenschap van een vroegere bewoner van de Oranjestraat ontving ik een grote hoeveelheid krantenknipsels over Horst. Daarvan hebben er twee betrekking op de Oranjestraat. Allebei zijn ze afkomstig uit het Dagblad voor Noord-Limburg en allebei dateren ze uit mei 1977.

Allebei gaan ze ook over het verbod dat de politie oplegde aan vijftien schoolkinderen om nog langer in de Oranjestraat te spelen. Het Dagblad voor Noord-Limburg: ‘Tot voor kort speelden de schoolkinderen, die in leeftijd variëren van vijf tot elf jaar, vrij veel in deze straat. Omdat enkele buurtbewoners bij de politie geklaagd hebben over overlast, mag dat nu niet meer.’ Een politiewoordvoerder tegenover de krant: ‘Het gaat zolang goed totdat er klachten komen van buurtbewoners. Dan moeten we wel de puntjes op de i zetten.’

De kinderen lieten het er niet bij zitten, aldus de krant. Ze vroegen kapelaan Kunnen om te bemiddelen. Bovendien begonnen ze een handtekeningenactie. Arno van de Munckhof, woordvoeder van de kinderen: ‘We hebben al 120 handtekeningen van mensen die vinden dat wij er best mogen spelen. Misschien dat we binnenkort toch wel weer in deze straat mogen spelen omdat we zoveel handtekeningen hebben.’ De kinderen gaven volgens de verslaggever toe wel eens een bal uit een tuintje te hebben gehaald. ‘Maar we letten erg goed op dat zoiets niet vaak voorkomt.’  

Waarom wilden de kinderen per se in de Oranjestraat spelen? In mijn herinnering was de Norbertuswijk juist vergeven van de speeltuintjes en trapveldjes. Zelf verklaarden ze in de krant: ‘Het speelterrein ligt honderden meters verderop. De kleine gazonnetjes in de Oranjebuurt waar we ook wel eens speelden, verdwijnen nu ook al. Plantjes worden er geplant en er komt prikkeldraad langs.’ Waaruit ik dan maar de conclusie trek dat enig effectbejag de kinderen niet vreemd was. Toch heb ik 45 jaar later nog steeds met hen te doen. Verjaagd door groenvoorzieners, verlinkt door buurtbewoners, erbij gelapt door de politie: wat een enorme aanslag op de tere kinderziel! Je zou er zomaar een eeuwige afkeer van groenvoorzieners, buurtbewoners en politie aan over kunnen houden.

Overigens ga ik er gevoeglijk vanuit dat de kinderen zich helemaal niets van het speelverbod in de Oranjestraat hebben aangetrokken.

Ingezonden – BVNL

Om wat voor reden dan ook verschenen deze week geen bijdragen van de lokale politieke partijen in Hallo Horst aan de Maas. Om in deze leemte te voorzien heeft Horst-sweet-Horst alle aan de gemeenteraadsverkiezingen deelnemende partijen eenmalig de ruimte geboden om hier een stukje te publiceren: het stukje dat normaalgesproken in Hallo zou verschijnen of iets anders. Als derde BVNL.

Motie van treurnis

Het is van groot belang dat het nieuws in onze gemeente ongekleurd, eerlijk en transparant is, helemaal vanuit de gemeente zelf. De afgelopen tijd zien we dat de wethouders van de coalitiepartijen door middel van filmpjes terugblikken op de raadsperiode. Het college geeft in deze filmpjes aan wat gerealiseerd is, men wil gaan doen en welgeteld één keer is benoemd dat er ook gefaald is. Zo verscheen onlangs een heus verkiezingsfilmpje, de druppel voor BVNL en de voltallige oppositie.

De afgelopen tijd verschijnen meer van dit soort berichten/video’s op de gemeentelijke sociale en mediakanalen vanuit het college. De campagnetijd binnen het college is volop ingezet en is duidelijk merkbaar. Het college maakt deze filmpjes van het gemeenschapsgeld, van uw geld. Inwoners en ondernemers binnen Horst aan de Maas hebben recht op feitelijk en ongekleurd nieuws; een open, eerlijk en transparant bestuur, zoals enkele partijen nu als slogan in de verkiezingen gebruiken.

De voltallige oppositie heeft gezamenlijk via een motie van treurnis haar grote teleurstelling en treurnis over de gang van zaken uitgesproken en roept het college op per direct te stoppen met deze waanzin. Wij eisen gezamenlijk dat zij het geld wat gebruikt is uit publieke middelen, per direct terugstorten in de gemeentekas en een rectificatie uit doen gaan. Wij willen dat onze inwoners en ondernemers eerlijk nieuws vanuit de gemeente horen. Dit kan echt niet!

Imke Emons, raadslid BVNL

Ingezonden – Perspectief Horst aan de Maas

Om wat voor reden dan ook verschenen deze week geen bijdragen van de lokale politieke partijen in Hallo Horst aan de Maas. Om in deze leemte te voorzien heeft Horst-sweet-Horst alle aan de gemeenteraadsverkiezingen deelnemende partijen eenmalig de ruimte geboden om hier een stukje te publiceren: het stukje dat normaalgesproken in Hallo zou verschijnen of iets anders. Als tweede Perspectief Horst aan de Maas.  

Er wordt gesjoemeld met ons buitengebied en de raad doet niets

Ook tijdens deze campagneperiode zijn alle partijen weer voor een duurzame, gezonde en eerlijke gemeente. Maar wat doen die campagnepraatjes er toe als je andere besluiten neemt in de raad?

Het bestemmingsplan voor Californië 2 moet aangepast worden door een procedure die de omwonenden zijn gestart. Dat is een goed begin, maar wat ons en de omwonenden betreft is het nog steeds een plan dat we niet moeten willen. Het raakt veel thema’s: volbouwen van het buitengebied, licht- en verkeersoverlast, arbeidsmigranten en de energietransitie.

Daarnaast wordt er teveel informatie geheim gehouden. We weten veel te weinig van de plannen met dit gebied om ze zomaar goed te keuren. Wat schetst onze verbazing? CDA, Essentie, D66+GroenLinks, Pvda en VVD stemmen toch vóór dit bestemmingsplan. Vervolgens zijn er ook nog raadsleden die Perspectief ervan beschuldigen het college niet te vertrouwen.

Ik doe mijn werk als raadslid. Ik ben kritisch namens onze inwoners, heb veel contact met omwonenden en kom bovendien met voorstellen hoe het wél kan. Uit de stukken die de buurt via een WOB-procedure heeft gekregen blijkt nu dat er in de plannen behoorlijk wordt gesjoemeld met ons buitengebied. Mogelijk gaat het om véél meer glastuinbouw dan de aangewezen 50 ha. En voor die 50 ha zijn mogelijk stikstofrechten gekocht van een bedrijf dat al tien jaar niet meer bestaat.

Dit is zoiets waarbij je liever geen gelijk krijgt. Collega-raadsleden: het is nog niet te laat. Komende dinsdag stellen wij weer vragen. Willen jullie de daad nu bij het campagnewoord voegen?

Thijs Lenssen, raadslid Perspectief Horst aan de Maas

Ingezonden – Essentie

Om wat voor reden dan ook verschenen vandaag geen bijdragen van de lokale politieke partijen in Hallo Horst aan de Maas. Om in deze leemte te voorzien heeft Horst-sweet-Horst alle aan de gemeenteraadsverkiezingen deelnemende partijen eenmalig de ruimte geboden om een stukje te publiceren: het stukje dat normaalgesproken in Hallo zou verschijnen of iets anders. Als eerste Essentie.  

Trots op Horst aan de Maas

Ik ben trots op onze gemeente. Ik woon er graag met mijn gezin. Het is goed bereikbaar, heeft veel voorzieningen, mooie wandelgebieden en fietsroutes. De Maas, de Peel en de kernen. Ik voel me hier thuis.

Ik reis regelmatig naar diverse delen van Nederland. Vaak krijg ik de opmerking “moet je helemaal naar Limburg?”. Maar Rotterdam is anderhalf uur en Amsterdam is ietsje verder. Vaak verbaasde reacties. De reistijd tussen de steden onderling is vaak al een uur en ik reis niet veel langer. Maar hier kan ik genieten van de rust, ruimte en de natuur. Die woonkwaliteit mogen we best meer uitdragen. Misschien zijn we soms te bescheiden. De cultuur van “niet lullen maar poetsen”. Dat is ook de kracht van onze gemeente en heeft ons al veel gebracht!

Afgelopen raadsperiode heb ik me ingezet voor het behoud van De Weisterbeek als centrumschool. Ik heb me hard gemaakt voor meer speelvoorzieningen en voor versnelling van de woningbouwopgave. Ons eerdere 300-woningenplan zorgde voor een 1.000-woningenplan.  Komende raadsperiode ben ik weer verkiesbaar. Ik wil van Horst aan de Maas de beste woongemeente van Limburg te maken. Een plek waar het goed wonen is, je kunt recreëren en waar je een prima uitvalsbasis hebt.

Ik wil graag investeren in verdere vergroening en verduurzaming van onze gemeente. Daarmee maken we onze mooie gemeente klaar voor de toekomst. De toekomst van onze kinderen. Zodat ook zij hier weer prettig kunnen wonen en trots kunnen zijn op Horst aan de Maas.

Jeroen Brouns, raadslid Essentie

Intermezzo – Het Roer Moet Om

De afgelopen jaren zijn ze als paddenstoelen uit de grond geschoten in Horst aan de Maas: burgerinitiatieven. Ze bestaan uit mensen die vinden dat dingen anders of beter kunnen of moeten. Onlangs kwam er weer een initiatief bij: Het Roer Moet Om Horst aan de Maas.

Op een voor de afwisseling zonnige morgen wandel ik met Tjeerd Hiddema en Lambert Mertens door de Kronenbergse bossen. Samen met de eveneens in Kronenberg woonachtige Frans Houwen zijn zij de oprichters van Het Roer Moet Om HadM. Dit jongste burgerinitiatief onderscheidt zich van andere, vertelt Tjeerd: ‘De meeste initiatieven zijn gericht op één concreet doel. Denk aan het tegengaan van stankoverlast, behoud van een mooi plekje, weerstand bieden tegen de komst van een biomassacentrale of het voorkomen van grootschalige huisvesting van arbeidsmigranten. Niks mis mee, zeker niet, maar wij proberen te kijken naar het grotere geheel, niet naar iets specifieks.’ Lambert: ‘We zien dat de afgelopen jaren bepaalde patronen zijn ontstaan in Horst aan de Maas die ons zorgelijk stemmen. Die willen we inzichtelijk maken. Tjeerd: ‘We willen tonen hoe het anders kan, suggesties voor oplossingen bieden.’

Dat Het Roer Moet Om HadM enkele maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen het licht zag, is geen toeval. Lambert: ‘Het lijkt wel of het huidige college en de gemeenteraad zich systematisch en consequent niets aantrekken van wat grote groepen mensen vinden. We willen mensen, kiezers, attenderen op de consequenties van het huidige beleid. Elke stem doet ertoe. We stimuleren inwoners van Horst aan de Maas om een bewuste keuze te maken bij de verkiezingen.’ Tjeerd: ‘Dat mensen niet stemmen op iemand omdat ze hem leuk vinden of omdat hij toevallig voorzitter is van de fanfare waar zij ook lid van zijn, maar dat ze stemmen op iemand omdat ze zijn of haar opvattingen en die van zijn of haar partij delen.’

Het Roer Moet Om HadM is onafhankelijk, niet gebonden aan een partij. Maar Het Roer Moet Om HadM stáát wel ergens voor, benadrukken beide heren. Lambert: ‘We maken ons grote zorgen over de leefbaarheid van Horst aan de Maas. Vaak lijkt het erop alsof de belangen van grote bedrijven voorrang hebben op die van de inwoners.’ Tjeerd: ‘We willen dat het huidige beleid een halt wordt toegeroepen. Het financieel gewin moet voortaan aantoonbaar zijn en ten goede komen aan de inwoners.’ Lambert: ‘Kwaliteit boven kwantiteit en behalve welvaart vooral ook welzijn. Daarom geen nieuwe bedrijventerreinen meer, er moet een einde komen aan de verkwanseling van de weinige ruimte die nog over is.’ Tjeerd: ‘We willen ook dat er een eind komt aan het almaar meer en meer dat op een aantal terreinen heerst. Dit gaat niet alleen ten koste van het landschap maar ook van de volksgezondheid.’ Lambert: ‘De menselijke maat dient leidend te zijn. Daarmee verklein je ook de steeds groter geworden afstand tussen de burgers en de politiek.’

Op de website van Het Roer Moet Om HadM (klik hier) spreken de initiatiefnemers zich gedetailleerd uit over de huidige situatie op een aantal terreinen, over wat daarmee mis is en hoe het beter kan. Het Roer Moet Om HadM heeft ook een eigen Facebookpagina (klik hier). Daarnaast mengt het zich gevraagd en ongevraagd in het publieke debat.

Ingezonden – Bewezen fraude?

Horst-sweet-Horst ontving de volgende ingezonden bijdrage van Jan Duijf (Kloosterstraat Horst) naar aanleiding van het stukje van afgelopen maandag (klik hier) over twee onderzoeken naar bestuurlijke fraude in de gemeente Horst aan de Maas waarmee NRC Handelsblad bezig zou zijn:

BEWEZEN FRAUDE?

Beste Wim,

Het spijt me het te moeten zeggen, maar jouw artikel over fraude van 14 februari 2022 rammelt aan alle kanten. Uit doorgaans betrouwbare bron zeg je te hebben vernomen dat twee NRC-journalisten een onderzoek doen naar bestuurlijke fraude in onze gemeente. Hier passen een aantal opmerkingen. Ten eerste zijn die onderzoeken niet gepubliceerd en bestaat dus nog altijd de mogelijkheid dat die onderzoeken ook niet worden gepubliceerd, omdat men de journalistieke onderbouwing van fraude onvoldoende rond krijgt. Ten tweede staat een mening in een krantenartikel over fraude niet gelijk aan een veroordeling wegens bewezen fraude door een onafhankelijke rechter. Naar mijn mening schep je een sfeer van wantrouwen naar het bestuur op basis van vooralsnog vage en onbewezen vermoedens.

Voor mij leg je een onbegrijpelijk verband tussen de fraude waarover je zegt niet te willen schrijven, en ondertussen toch over schrijft, en het ‘niet kunnen lezen’ van bestuurlijke en andere stukken door jezelf en/of gemeenteraadsleden. Hier maak je ten onrechte jouw eigen begripsvermogen tot de maat van wat gemeenteraadsleden kunnen begrijpen. Ik denk dat je daardoor flink wat gemeenteraadsleden onderschat. De fracties werken veelal met leden van de gemeenteraad, en burgerraadsleden, die als specialist van bepaalde domeinen optreden. Links en rechts zitten slimme en capabele mensen in de Raad!

Volgens jou zouden de raadsleden financieel veel meer moeten worden gefaciliteerd of een onafhankelijk beleidsorgaan moeten worden toegevoegd aan de gemeenteraad. Vind jij echt dat de gemeenteraad zichzelf een dergelijk brevet van onvermogen moet geven? Omdat de Raad niet aan jouw verwachting van verandering voldoet? Je suggereert dat het onderzoek van de NRC naar fraude tot die gewenste verandering zou kunnen leiden. Je denkt dat die fraude heeft plaatsgevonden? Hier voed je het wantrouwen naar de politiek alweer. En dat past jammer genoeg goed bij die smaldelen, ter rechter- en linkerzijde in onze lokale politiek, die drijven op wantrouwen en het gratuit gelijk willen hebben. Helaas leven we in een tijd van verdachtmakingen en complottheorieën. Volgens mij bewijs je de democratie geen dienst met dit soort artikelen.

Jan Duijf

Kloosterstraat Horst

Intermezzo – Fraude

Uit doorgaans betrouwbare bron vernam ik dat NRC Handelsblad bezig zou zijn met twee onderzoeken naar bestuurlijke fraude in de gemeente Horst aan de Maas. Eén onderzoek zou gaan over Californië fase 2. Iets met gesjoemel met stikstofrechten. Californië fase 2? U weet wel dat nu nog open gebied waar vijftig hectare kassen moeten komen (klik ook hier).

Hoewel mijn bron dus doorgaans betrouwbaar is, heb ik in dit specifieke geval toch twijfels. Laat ik vooropstellen dat de onderzoeksjournalistiek van de NRC niet hoog genoeg kan worden geprezen – Marc Overmars kan erover meepraten. Van de andere kant: wees een twee weken geleden gepubliceerd onderzoek van twee hooggeleerde heren en één hooggeleerde dame niet uit dat er helemaal niks mis is met de Limburgse bestuurscultuur en met de integriteit van bestuurders? Hoe hadden we nou toch ook in godsnaam kunnen denken dat daar iets mee mis zou zijn? Dan kán die fraude in Horst aan de Maas toch evenmin waar zijn? In mijn eigen Horst aan de Maas nota bene? Mijn Horst aan de Maas dat me zo dierbaar is en dat altijd zo onkreukbaar is geweest? Het zal toch niet? Maar ja, als de NRC het zegt ...

Of ik een stukje ging schrijven over het feit dat de NRC onderzoek doet naar bestuurlijke fraude in Horst aan de Maas, informeerde mijn doorgaans betrouwbare bron. Nee. Waarom zou ik? Laat de NRC lekker zijn werk doen. Sowieso beschik ik niet over de onderliggende documenten waarover de NRC ongetwijfeld wel beschikt. Maar zelfs als ik wel over die onderliggende documenten zou beschikken, zou ik waarschijnlijk nog niet weten hoe ik ze moest interpreteren. Waarmee we de kern van het probleem te pakken hebben: het niet kunnen interpreteren van documenten. Ik hoef dat gelukkig ook niet te kunnen. Gemeenteraadsleden moeten dat wel kunnen. De vraag is of ze dat kunnen. En als ze het niet kunnen, is de vraag of hen dat héél erg kwalijk valt te nemen. Al vele jaren volg ik de gemeenteraad van Horst aan de Maas intensief. Op basis daarvan vermoed ik dat de meeste gemeenteraadsleden sommige cruciale documenten onvoldoende kunnen duiden. Ze vertrouwen erop dat het gemeentebestuur de juiste weg bewandelt. De vraag is of dat (altijd) zo is.

Ik neem de gemeenteraadsleden niet héél erg kwalijk dat ze documenten niet kunnen interpreteren. Ga er maar aan staan: vóór elke raadsvergadering min of meer in je vrije tijd honderden, duizenden, vaak in onleesbaar Nederlands geschreven bladzijden tot je moeten nemen. Probeer dan de verleiding maar eens te weerstaan om niet mee te gaan met een voorstel van burgemeester en wethouders. Burgemeester en wethouders die voor hun voorstellen kunnen beschikken over een heel ambtenarenapparaat en desgewenst een reeks onderzoeksbureaus. Burgemeester en wethouders die daarnaast ook worden ingefluisterd door belanghebbenden of vertegenwoordigers van belanghebbenden. Waardoor een enorme informatiekloof is ontstaan tussen gemeenteraad en burgemeester en wethouders.

Hoezeer zou de lokale democratie er niet bij gebaat zijn als die steeds grotere informatiekloof wordt overbrugd? Bijvoorbeeld door gemeenteraadsleden veel meer, ook financieel, te faciliteren. Of door een onafhankelijk onderzoeksorgaan toe te voegen aan de gemeenteraad. Geloof me: Horst aan de Maas zou er alleen maar nóg beter op worden. De Horster politiek heeft de afgelopen jaren bewezen dat ze zelf niet in staat is zo’n verandering teweeg te brengen. Misschien lukt de NRC dat wel met die twee onderzoeken. Zou die fraude warempel nog iets opleveren ook.

Intermezzo – Bibberaties

Zaterdag 12 februari 2022, 14.52 uur, fietsenrek Dendron College, Gebroeders van Doornelaan te Horst (klik op pijltje, afspelen met geluid aan):

Intermezzo – De zorgen van René Lenders

‘Ik zoek wanhopig naar de laatste strohalmen.’ Zo eindigde het berichtje dat hij me vrijdag stuurde. Gisteren ging ik bij hem op bezoek en vandaag verschijnt dit stukje. Zo snel kan het gaan.

René Lenders woont sinds een jaar of tien met vrouw en kinderen aan de Ulfterhoek, in zo ongeveer het laatste huis aan de oostelijke rand van Sevenum. Akkers omzomen zijn verbouwde boerderij. Hier kun je nog van je af kijken. Tot aan de spoorlijn in de verte. Ook aan de overzijde van het spoor, aan de Dijkerheideweg, liggen onafzienbare akkers. Nog wel.

Hij groeide op in Evertsoord, ging naar de lts en mts en werkte in die tijd als monteur bij landbouwmechanisatiebedrijf Verstegen in Sevenum. Vandaag de dag is hij product manager bij een grote grossier voor auto-onderdelen. Hij is niet wat je noemt een beroepsactivist. Tot een jaar of twee geleden stond hij slechts zelden stil bij zoiets als de onherstelbare schade die de mens in steeds hoger tempo en steeds sterkere mate toebrengt aan zijn omgeving. Zijn ogen werden pas geopend toen tot hem doordrong dat de onafzienbare akkers aan de overzijde van het spoor, aan de Dijkerheideweg, ruim vijftig hectare, ook zouden worden volgebouwd.

‘Californië fase 2’, heet het in ambtelijke stukken. René ging zich erin verdiepen. En begon zichzelf vragen te stellen. Is het wel goed om alles vol te bouwen met kassen en immense hallen? Nee. Zijn het niet vooral grote ondernemers die hiervan profiteren? Ja. Zijn we wel gebaat bij nog meer werknemers die uit verre landen moeten worden gehaald? Nee. Zouden lokaler en kleinschaliger niet beter zijn dan almaar meer en almaar groter? Ja. Zit Horst aan de Maas te wachten op nog meer assimilatieverlichting? Nee. Zijn conclusie: stoppen met uitbreiden.

Hij probeerde ook anderen de ogen te openen. Familie, vrienden, bekenden, buurtbewoners: hij zette ze allemaal aan het denken. Hij zocht contact met politici. En, in zijn wanhopige zoektocht naar de laatste strohalmen, nu dus ook met mij.

We fietsen naar de Dijkerheideweg. Vergezichten en prachtige wolkenluchten. Hij wijst me waar de kassen precies zullen komen. Waar de arbeidsmigranten zullen worden gehuisvest. Waar het schaamgroen zal komen. Hij wijst me op het Sint-Annakapelletje aan de Grubbenvorsterweg.

En aan de overzijde daarvan, achter de opgeworpen wal, op de immense hallen van Greenport. En op de natuurcompensatie, die bestaat uit wat schamele boompjes. Je zou er welhaast cynisch van worden.

Terug aan de keukentafel blikt René vooruit op de gemeenteraadsvergadering van komende dinsdag. Op de agenda: Californië fase 2. De raad moet onder meer instemmen met huisvesting van werknemers op het perceel van één en dezelfde ondernemer. ‘Dat druist helemaal in tegen de conclusies van de Commissie Roemer. Die zegt dat werken en wonen juist gescheiden moeten zijn. Die koppeling zorgt voor ongezonde verhoudingen. Partijen als de PvdA en D66+GroenLinks kunnen daar toch nooit mee akkoord gaan?’ Hij hoopt vurig dat als de gemeenteraad dinsdag niet instemt met het raadsvoorstel, de dreiging van Californië fase 2 alsnog kan worden afgewend. Weer een van die laatste strohalmen.

Hij hekelt de mistgordijnen die worden opgetrokken door de bestuurders. En alle losse eindjes die bewust lijken te worden gecreëerd om ruimte te geven aan ambities en belangen van ondernemers. Hij heeft niks tegen bedrijven, maar belangen moeten wel zorgvuldig worden afgewogen. Ook het welbehagen van de burger verdient aandacht. En de aantasting van de aarde heeft een kritische grens bereikt. Hij vindt de ambities gewoon veel te hoog.

Hij heeft geen belangen, is niet gebonden, is ook geen lid van een politieke partij. Hij weet nog niet op wie hij gaat stemmen. CDA en Essentie zullen het in elk geval niet worden, daarin heeft hij alle vertrouwen verloren. ‘Die willen niet dat je participeert, die willen doorpakken.’ Hij refereert aan het stukje van Alex Janssen, vorige week in Hallo Horst aan de Maas. Het CDA-gemeenteraadslid had het daarin smalend over ‘goedbedoelde burgerinitiatieven’. Dat was een klap in het gezicht, ze voelen zich buitenspel gezet. ‘Alleen samen kunnen we er iets moois van maken.’

Terugfietsend naar huis bedenk ik me:  de overheid, de gemeente, politici schreeuwen om burgerparticipatie, om burgers die meedoen, meedenken. En dan zijn er eindelijk van die mensen – René bijvoorbeeld – en dan doe je er vervolgens alles aan om ze het leven zuur te maken. Vreemd. Ben juist zuinig op mensen als René, die het beste voorhebben met Horst aan de Maas. Koester ze, faciliteer ze, stimuleer ze – je plukt er vroeg of laat beslist de vruchten van.

Intermezzo – Veren in de kont

Altijd fijn om veren in je kont gestoken te krijgen. Maar wat als naar jouw zin te weinig veren in je achterste belanden? Dan steek je jezelf toch gewoon zelf wat extra veren in de kont! En dus liet het gemeentebestuur van Horst aan de Maas een filmpje maken waarin in drie minuten en drie seconden de onmetelijke heldendaden van datzelfde gemeentebestuur in de afgelopen vier jaar luidkeels worden bezongen.

Wij van WC-eend adviseren WC-eend. ‘Maar we zijn toch ook zelfkritisch?’ Haha, ja, inderdaad: na 1.40 minuten wordt de schaamteloze borstklopperij maar liefst vier hele seconden lang onderbroken. Het beeld gaat op wit en de commentator schalt met geëxalteerde stem in krommer dan krom Nederlands: ‘Naast succes werd er ook gefaald, ieder project is immers anders en kan niet zonder meer worden gehuisvest.’

Waarna de schijtlollige lofzang weer wordt hervat. In die schijtlolligheid schuilt trouwens wel het raffinement van het filmpje. Kritiek op de eenzijdigheid van het filmpje valt immers eenvoudig te counteren met de dooddoener dat het allemaal niet zo serieus bedoeld is. ‘Mogen de mensen ook eens iets te lachen hebben in deze zware tijden?’ En dat het filmpje een maand voor de verkiezingen in première gaat? Puur toeval natuurlijk, niet overal iets achter willen zoeken.

Met het grootste gemak zou ook een filmpje van drie minuten en drie seconden te maken vallen waarin op schijtlollige toon wordt gekakeld over wat de afgelopen vier jaar allemaal verkeerd is gegaan in Horst aan de Maas. Halverwege zou de commentator met geëxalteerde stem kunnen schallen: ‘Naast gefaald was er ook succes, ieder project is immers anders en soms kan het worden gehuisvest.’ Waarna het verder zou gaan met het niet gerealiseerde nieuwe zwembad, met het tekortschieten in de organisatie van de kermis, met de niet gerealiseerde nieuwe sporthal, met de falende communicatie met burgers, met de vele extra miljoenen voor ’t Gasthoês, met het niet gerealiseerde nieuwe sportpark voor de verenigingen van America en Meterik, met het neerkijken van sommige wethouders op sommige gemeenteraadsleden, met het mislukken van omgevingsdialogen, met de niet gerealiseerde robuuste groene buffer rond Grubbenvorst, met het fiasco Afslag 10. Enz. enz.

Niet altijd schijnt de zon, nooit loopt alles zoals gepland, naast successen zijn er ook mislukkingen. In elk mensenleven, maar ook in elke gemeentebestuursperiode. Dat ruiterlijk erkennen maakt je alleen maar menselijker, geloofwaardiger. Als je dan toch per se een filmpje wil maken, laat dan óók zien wat er is misgegaan. Zul je zien dat je veel meer veren in je kont gestoken krijgt dan je ooit voor mogelijk had gehouden.