Actualisatie – Gemeentenaam

Gemeenteraadsvergadering gisteravond. Ik ging voor het gemeentewapen en kwam terug met de gemeentenaam.Vorige week vroeg ik me af ‘Worden we Horst aan de Maas ingerommeld?’ Pas gisteravond werd me duidelijk dat dit een retorische vraag was. Aan de orde was de vaststelling van wapen en vlag van de nieuwe gemeente. Niks waar de dames en heren gemeenteraadsleden van wakker lagen. Zonder op- of aanmerkingen ging de raad unaniem akkoord met het collegevoorstel. Alleen Han van Driel (D66) zei het een beetje merkwaardig te vinden dat de gemeente nu wel een logo, een wapen en een vlag had, maar nog geen naam. O, dat is heel eenvoudig, reageerde burgemeester Van Rooij: ‘We hebben in de verkiezingstijd gemerkt dat iedereen het eens was over de naam Horst aan de Maas. Daarom zijn we er impliciet van uitgegaan dat Horst aan de Maas Horst aan de Maas blijft. Het is een beetje als ‘de tafelpoten zijn van hout, dus hebben we houten tafelpoten’. Maar als de raad het graag wil, bekrachtigen we met het besluit voor het gemeentewapen meteen de naam van de gemeente.’ Aldus geschiedde. Slechts Michael van Rengs (SP) sputterde tegen en sprak van ‘een vreemde procedure’. Mag je wel zeggen, ja. Ik heb tenminste nooit beseft dat over zaken waarover in verkiezingstijd consensus bestaat, naderhand geen officieel besluit meer hoeft te worden genomen. Toch handig dat ik dat nu wel weet. De komende verkiezingscampagne krijgt er een heel andere dimensie door.Overigens blijf ik van mening dat ‘Horst’ een veel betere naam voor de fusiegemeente zou zijn geweest.

Intermezzo – Held op witte laarsjes

Beste Jan Peter,

Dat je m’n verjaardag vorige week woensdag vergeten was, nam ik je absoluut niet kwalijk. Mooie cadeaus kreeg ik toch in overvloeden jij had het al druk genoeg. Des te attenter vond ik het dat je me drie dagen later alsnog verraste met een prachtig geschenk. Dat ik er een lange nacht voor op moest blijven en het pas ’s ochtends om kwart over vier arriveerde, mocht de pret uiteraard niet drukken.
Voor wat hoort wat, dus ik heb die prachtige foto van jou, ja die met die witte laarsjes, gemaakt door Bas Czerwinski en donderdag gepubliceerd in de NRC, hier bij de plaatselijke lijstenmaker in laten lijsten. Ria, gisterochtend toevallig op de koffie (met kersenkruimelvlaai van Steeghs), was er dolenthousiast over. Kan ik je mijn cadeau binnenkort een keer komen overhandigen? Laten we dan tevens van de gelegenheid gebruik maken om het eens over je carrière te hebben. Ik hoorde je gisteren zeggen dat je weer beschikbaar bent. Maar is dat nou wel zo verstandig, Jan Peter? Luctor et emergo, de aanhouder wint, VOC-mentaliteit: ik begrijp goed wat er in je hoofd omgaat. Desalniettemin: in Den Haag worden je capaciteiten overduidelijk niet op waarde geschat. Laat de boel daar toch mooi de boel. Kom lekker naar Horst. Hier zullen we je met open armen ontvangen. Een paar weken geleden, met dat gedoe over het rapport van de commissie-Davids, heb ik je al gewezen op een paar mooie baantjes hier. Maar die zinken allemaal in het niet bij de vacature waarvan onze plaatselijke trots, Keijsers Interior Projects, afgelopen donderdag kond deed in De Echo van Horst: assistent inkoper. Jou helemaal op het lijf geschreven! Dat lijkt je sterk? Goed, ik pik voor de aardigheid wat elementen uit de vacaturetekst. ‘Geen 8 tot 5-mentaliteit’: dat is wel het laatste waar ze je van zouden kunnen beschuldigen. Afgelopen week alleen al: dinsdag een uurtje of tien in de Kamer, donderdag van kwart over vier tot twaalf, vrijdag van half twaalf ’s ochtends tot kwart over vier de volgende morgen. ‘MBO-werk- en denkniveau’: daarvan heb je de afgelopen zeven jaar méér dan blijkgegeven. ‘Een teamplayer die zelfstandig opereert’: daarvoor hoef je alleen maar te refereren aan de onnavolgbare wijze waarop je in het Irakdebat in de kabinetsreactie toch telkens je eigen mening wist te laten doorschemeren. Mocht de sollicitatiecommissie vragen stellen over andere functievereisten als ‘analytisch en probleemoplossend vermogen’, ‘communicatief en sociaal vaardig’, ‘snel, efficiënt en met daadkracht problemen oplossen’ en ‘in staat zijn draagvlak te creëren binnen de organisatie’ dan zeg je maar dat dat nog verbeterpuntjes zijn. Nobody is perfect!

Denk er eens serieus over na.

Ik hoop spoedig van je te horen!

Met hartelijke groet,

Wim

Actualisatie – Ruitvernieling

Gisteren ook aan de kijkbuis gekluisterd gezeten? Nee, ik bedoel niet voor de olympische 1500 meter herenschaatsen. En ik bedoel ook niet voor de zelfrechtvaardiging van Jan Peter in Buitenhof. En al evenmin voor die héérlijke goal van Rydell Poepon in de 93e minuut of de wonderlijke capriolen van Michael Uchebo, de tropische verrassing van VVV. Waar ik dan wél op doel? Op Focus natuurlijk. De actualiteitenrubriek van Streekomroep Reindonk vertoonde gisteren beelden van de vernieling van een ruit van de Hema in Horst. Geschied op eerste kerstdag, 23.20 uur, door vier jongens, zo meldde de politie twee weken geleden in hetzelfde programma. De daders zouden op met een bewakingscamera gemaakte beelden ‘goed herkenbaar’ zijn, aldus de aankondiging. Wat ik in de eerste plaats van de uitzending van gisteren heb geleerd, is dat ‘goed herkenbaar’ een rekkelijk begrip is. Zichtbaar zijn vier mannen, maar daarmee houdt de herkenbaarheid wel zo ongeveer op. Hoewel: ze zijn ook duidelijk jonger dan ik. (Dat lucht in elk geval behoorlijk op, je weet maar nooit hoe zo’n filmpje is gefilmshopt, alles kunnen ze tegenwoordig, zeker nu diezelfde Hemacamera ongetwijfeld ook mij heeft geregistreerd na het maken van de foto’s voor dit en het vorige stukje.)
Wat ik in de tweede plaats van de uitzending heb geleerd, is dat ‘daders’ een rekkelijk begrip is. Er verschijnen inderdaad vier personen in beeld, maar het is toch echt alleen die jongen in dat zwarte T-shirt met korte mouwen die inkomend met hoog geheven gestrekt been – een Henk Fräserachtige actie – die ruit in gruzelementen schopt.En nu? Sensatiezucht bevredigd – heksenjacht geopend. Zwarte T-shirts met korte mouwen dragende jongens aller Horster dorpen, bergt u! Of zou het zo’n vaart niet lopen en ben ik niet de enige die vindt dat hier met een kanonskogel op een mug wordt geschoten?

Actualisatie – Groene parels (2)

Weer eens een keer voor niets bevreesd geweest. Het lijkt er althans sterk op dat de catalpa de herinrichting van supermarkt Lidl ongeschonden heeft doorstaan. Is er trouwens qua uiterlijke verschijningsvorm wel op vooruitgegaan, de Lidl. Elke kwaliteitsinjectie, hoe klein ook, blijft welkom in deze omgeving.Noteer overigens ook dat van de Horster supermarkten de Plus nu als enige resteert met een dakloze winkelkarretjesstalling. Over verdwijnend cultuurgoed gesproken! Een pleidooi voor behoud van de onoverdekte parkeerplaats voor winkelwagens zou bij de Pluseigenaren waarschijnlijk niet in goede aarde vallen. Laten we er ook maar van afzien, de heren worden door de gemeente al genoeg op stang gejaagd.

Klein mysterie 136 – Fiets (3)

Vreemd dorp toch, dat Horst. Waar overal elders het nieuws op straat ligt, hangt het in Horst aan een paal. Nooit gedacht dat ik ook nog een derde stukje over de mysterieuze fiets op de bouwplaats op de hoek Veemarkt-Wilhelminaplein in Horst zou moeten schrijven. U herinnert het zich ongetwijfeld: medio oktober was er ineens een rijwiel (merk Ragazzi) vastgeklonken aan de binnenkant van de bouwplaatsafrastering. Ik sprak daarover op 19 oktober mijn verbazing uit en deed dat nogmaals op 2 november, toen de fiets er nog altijd stond. Pas enkele dagen voor Kerstmis constateerde ik dat het intussen ernstig gehavende ding was verdwenen. Meegenomen door een oud-ijzerboer of door bouwvakkers in de afvalcontainer gestopt, horen of zien we nooit meer iets van, zo vermoedde ik. Maar nu, twee maanden later, blijkt maar weer eens dat je zelfs ernstig gehavende fietsen nooit te vroeg moet afschrijven. Want wat trof ik woensdagochtend aan, op z’n kop hangend aan een lantaarnpaal in het steegje tussen parkeerplaats Patronaat en de Veemarkt? Inderdaad:Zaterdag hing ie er nog steeds, gisteren was ie weer weg. Definitief? Daar zou ik mijn hand niet meer voor in het vuur durven steken (voor een hele hoop andere dingen ook niet trouwens). Mocht de fiets nog voor een derde keer in de buurt van de bouwplaats opduiken, dan lijkt het me wel gepast dat de bouwheer (de gemeente) het ding laat vergulden en uiteindelijk een ereplaats geeft nabij De Smidse (zoals het complex op de hoek Veemarkt-Wilhelminaplein gaat heten). Met ‘ereplaats’ bedoel ik in dit geval geen prominente maar juist een onnadrukkelijke plek. Nonchalant geparkeerd tegen een bloembak, hangend aan een balustrade of gruwelijk in de weg liggend op de binnenplaats, iets in die geest.

Intermezzo – Wildplasser

BREAKING NEWS: HORSTER POLITIE BETRAPT WILDPLASSER (en Horst-sweet-Horst was erbij). Horst werd gisteravond opgeschrikt door een incident van buitengewone proporties. De politie deed hierover heden om 12.34 uur een persbericht uitgaan. Vanwege de ernst van de zaak nemen we het hier letterlijk over. We hebben het aangevuld met de foto’s die een wakkere newsgetter van Horst-sweet-Horst wist te schieten.

‘De politie heeft zondagavond even voor half twaalf een 22-jarige man uit Horst onder verzet aangehouden voor wildplassen en het niet tonen van een identiteitsbewijs. Op het Wilhelminaplein urineerde hij tegen twee fietsen,waarna hij door agenten werd aangesproken. Hij wilde er vandooren werd vastgepakt. Toen hem werd verteld dat hij was aangehouden rukte hij zich los en rende weg. Een alerte getuige wist de verdachte tegen te houden die daarbij ten val kwam.Een van de agenten gebruikte pepperspray waarna de verdachte uiteindelijk onder hevig verzet werd geboeiden overgebracht naar het bureau. De politie maakt proces-verbaal op.’

Klein mysterie 135 – Gemeentenaam (1)

Stel: het is hartje winter en u heeft zin in een beschuit met verse aardbeien, suiker en slagroom. Waarnaar gaat u dan het eerst op zoek: naar beschuit, suiker en slagroom of naar de verse aardbeien? Om een teleurstelling in een later stadium te voorkomen, zou ik u dringend aanraden eerst op zoek te gaan naar de aardbeien. Voor de hand liggend? Het is maar hoe je het bekijkt. Als ik de gemeente Horst aan de Maas dezelfde vraag zou stellen, zou het me niets verbazen als ze eerst op zoek zou gaan naar de beschuit, de suiker en de slagroom en pas daarna naar de verse aardbeien.Even terug in de tijd. Op 15 oktober 2008 adviseerde een commissie van wijzen ‘Horst aan de Maas’ als naam voor de gemeente die op 1 januari 2010 zou ontstaan na de fusie van de gemeenten Horst aan de Maas en Sevenum en de dorpen Meerlo, Swolgen en Tienray. Vooral in Sevenum riep dit advies weerstand op. Daarop staken de fractievoorzitters van alle in de toenmalige gemeenteraden vertegenwoordigde partijen hun hoofden bij elkaar. Ze kwamen overeen ‘Horst aan de Maas’ als werknaam te gebruiken totdat de nieuwe gemeenteraad een definitief besluit over de naam van de gemeente had genomen.Intussen zijn er een nieuwe gemeenteraad, een nieuw gemeentelogo, nieuwe gemeentenaamborden. Maar geen nieuwe naam. Volgende week dinsdag neemt de gemeenteraad een besluit over een nieuw gemeentewapen en –vlag (klik op agendapunt 9). Het college van burgemeester en wethouders stelt voor wapen en vlag van de oude gemeente Horst aan de Maas te handhaven. Wel voegt het daar aan toe: ‘Indien de gemeenteraad van de nieuwe gemeente Horst aan de Maas zou besluiten om de naam van de gemeente te wijzigen is het niet mogelijk om het gemeentewapen van de huidige gemeente Horst aan de Maas te handhaven.’Ik zal wel iets gruwelijk over het hoofd zien, want anders lijkt het me veel logischer om eerst te besluiten over een gemeentenaam (de aardbeien in het voorbeeld van hierboven) en pas daarna over zaken die daar rechtstreeks uit voortvloeien zoals logo, naamborden, wapen en vlag (beschuit, suiker en slagroom). Of wordt op een slinkse manier toegewerkt naar een point of no return? Worden we Horst aan de Maas ingerommeld? Ik zou zeggen: Sevenum let op uw saeck. Misschien iets voor het allereerste burgerinitiatief? Overigens blijf ik van mening dat de naam van de fusiegemeente ‘Horst’ moet worden.

Intermezzo – Bandenprikker

Carnaval, dus de hoogste tijd voor een quizje.
Noord-Limburg wordt geteisterd door een of meerdere bandenprikkers. Politiechef Rob Gräeve van het district Venlo analyseerde het probleem afgelopen donderdag in Dagblad De Limburger: ‘Dit is een lastig delict. Het gaat om een prik in een band, niet meer en niet minder.’ Zijn reactie op de vraag wat burgers kunnen doen om deze ellende te voorkomen: ‘Zet de auto in de garage’.
Burgemeester Hubert Bruls van Venlo waagde zich afgelopen vrijdag in Dagblad De Limburger aan een nog iets dieper gravende analyse: ‘Dit zijn misselijke acties. Ik heb het jaren geleden zelf ook eens meegemaakt. Dit moet stoppen. Waarschijnlijk is een of andere idioot met een mes of schroevendraaier aan het werk.’
Reactie van Meindert Frankena, bewoner van de Broekstraat in Maasbree, eveneens in Dagblad De Limburger: ‘Als ik hem te pakken krijg, castreer ik ‘m.’

Dan nu de quizvraag: wie wil Meindert Frankena ontmannen?

a. Rob Gräeve vanwege zijn diepgravende analyse van het probleem;
b. Hubert Bruls vanwege zijn nog dieper gravende analyse van het probleem;
c. De vooralsnog onbekende bandenprikker die zijn autobanden lek prikte.

Mail het juiste antwoord vóór komende zondag naar HorstsweetHorst@gmail.com. Onder de inzenders van het juiste antwoord verloot ik een zakje cocktailprikkers.Overigens heb ik goed nieuws voor Rob, Hubert en Meindert: dankzij een heterdaadje heb ik een exact daderprofiel! Sterker: ik heb foto’s van de daders. Dat zit zo: de terreur van het schaatsen heeft zulke belachelijke vormen aangenomen dat het voetbal in Studio Sport zaterdagavond anderhalf uur later begon dan normaal. Alle tijd dus om naar de gestaag neerdwarrelende sneeuw te gaan kijken. Ik loop naar het raam en … Wat is dat daar? Het zal toch niet? Zie ik dat goed? Jawel hoor!Nou zullen we het helemaal hebben. Wel godverdomme! Ik storm naar buiten, maar de vogels zijn al gevlogen. Met achterlating van hun gereedschap, dat wel. Ik neem aan dat de duizend euro die de gemeente Venlo heeft uitgeloofd voor de gouden tip die leidt tot de aanhouding van de bandenprikker onverwijld mijn kant opkomen. Of nee, laat ook maar. Met die uitspraken van Rob, Hubert en Meindert ben ik eigenlijk al meer dan genoeg beloond.

Intermezzo – Luchtwachttoren (1)

Kent u die mop al van die Russische vliegtuigen die naar America kwamen? Nee? Die kwamen niet!Het lijkt zo dertien in een dozijn, dit bosperceeltje aan de Gerard Smuldersstraat in America, nabij de kruising met de Meteriksebaan. Toch is dat de schijn die bedriegt. Dit is een bosperceeltje met historische betekenis. Hier stond namelijk in een niet eens zo heel grijs verleden een luchtwachttoren. Toen na de Tweede Wereldoorlog de spanningen tussen het kapitalistische westen en het communistische oosten in hoog tempo opliepen, besloot de Nederlandse regering tot de oprichting van het Korps Luchtwachtdienst (met dank aan Sandra van Lochem-van der Wel voor de foto). Dat moest vijandige vliegtuigen traceren die lager vlogen dan vijftienhonderd meter. Die waren niet waarneembaar met de radar en moesten dus met oog en oor worden gesignaleerd. Op 276 plaatsen verspreid over het hele land werden luchtwachtposten ingericht: de ene helft op bestaande gebouwen, de andere helft op speciaal voor dit doel gebouwde torens. Een van de uitverkoren locaties voor een nieuwbouwtoren was het bosperceeltje aan de Gerard Smuldersstraat in America. De gemeente Horst verkocht de twee are in mei 1952 voor acht gulden aan het Rijk en enkele maanden later stond er een prachtige toren van 8,22 meter hoog. Zoals alle luchtwachttorens gebouwd uit een constructie van geprefabriceerde betonnen raatbouwelementen (met dank aan Hay Mulders van Stichting Werkgroep Oud America voor de foto). Operationeel zou de toren nooit worden. Luchtwachttorens werden namelijk alleen bemand in geval van oorlog of ernstige dreiging daarvan. Zo ver kwam het in de Koude Oorlog niet en dus waren de torens alleen in gebruik bij oefeningen (met dank aan Johan den Hollander voor de foto). Bovendien bleek vliegtuigwaarneming met oor en oog binnen de kortste keren volkomen achterhaald. Zo verloren de luchtwachttorens in 1964 alweer hun functie. Sommigen, zoals die in Maasheesen Westerbeek wisten te overleven, maar het merendeel verviel en werd op den duur gesloopt. Ook de toren in America was dit trieste lot beschoren: hij werd vermoedelijk eind jaren zeventig gesloopt. Daarmee verdween het waarschijnlijk enige tastbare restant van de Koude Oorlog in Horst. Eeuwig zonde natuurlijk. Het is dat ik me in het verleden enkele malen gekeerd heb tegen herbouw van verdwenen gebouwen (klik hier en hier), anders zou ik het wel weten …
De luchtwachttoren in America intrigeert me (bouwtekening afkomstig uit het gemeentearchief van Horst aan de Maas).Maar de luchtwachttoren in America irriteert me evenzeer. Over de geschiedenis ervan blijkt namelijk nagenoeg niets terug te vinden. Het beetje informatie dat ik heb achterhaald, is verwerkt in dit stukje en ook in een binnenkort te verschijnen artikel in Info LGOG Kring Ter Horst (mail, bel of schrijf me als u er belangstelling voor heeft). U mag me bij nacht en ontij wakker maken als u ook maar een snippertje informatie heeft over vragen als: wanneer werd de toren precies in gebruik genomen? Kent of kende u vrijwilligers van het Korps Luchtwachtdienst? Bestaan er meer foto’s van de toren? Welke functie(s) heeft de toren na 1964 gehad? Wanneer en waarom is de toren afgebroken?

Actualisatie – Witte reiger

Is het z’n kleur? Z’n trage, statige vlucht? Z’n zeldzaamheid in vergelijking met z’n blauwe soortgenoot? Z’n mensenschuwheid? Het zal wel een combinatie van deze factoren zijn. Feit is: de witte reiger (officieel grote zilverreiger geheten) fascineert me. Ik had ‘m de afgelopen maanden al enkele malen in de smiezen. Toch duurde het tot afgelopen vrijdag voordat ik ‘m op de foto wist vast te leggen. Vissend in wat blijkens de topografische kaart van Nederland de Grenssloot heet maar ik altijd heb aangezien voor de Lollebeek. En staand op de verkeerde – namelijk de Venrayse – oever van diezelfde beek.

Intermezzo – D’n Hannes

Afgelopen woensdag ontving Ger Driessen D’n Hannes, een carnavalsonderscheiding voor een Horstenaar die in het voorbije jaar ‘duchtig gekloët’ is. Bij de uitreiking verklaarde de gedeputeerde dat hij alles in het werk zou stellen om het beeldje volgend jaar opnieuw in de wacht te slepen (klik hier voor z'n best grappige dankwoord, het item begint na ongeveer 27 minuten).Hoe moeten we in dat licht bezien zijn uitspraak interpreteren dat het ‘meer dan diefstal’ is als de opbrengst van de verkoop van Limburgse Essent-aandelen gedeeltelijk ten goede zou komen aan noodlijdende provincies als Noord- en Zuid-Holland? Wil hij nu wel of niet voor de tweede keer duchtig gekloët worden? Mij is het niet helemaal duidelijk. Wat mij wel duidelijk is, is dat hier het oude liedje wordt gezongen: die verrekte Hollanders hebben het weer gedaan, Limburg als wingewest, Limburg dat aan de achterste mem hangt. Provinciaalse verongelijktheid die me sterk aan PSV doet denken. Begrippen als ‘solidariteit’ en ‘de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen’ zijn in geen velden of wegen te bekennen. Nee, eigen volk eerst. Waarom zouden we ons eigenlijk niet gewoon afscheiden van Holland, dat ons alleen tot last is? Of nee, nog beter: laten we gewoon de Heerlijkheid Horst in ere herstellen. Zijn we behalve van de verrekte Hollanders ook verlost van de arrogante Maastrichtenaren, de konkelfoezende Heerlenaren, de onverstaanbare Kerkradenaren, de begerige Venlonaren en de betweterige Venraynaren. Wat een paradijselijk vooruitzicht! Hoeven we ons ook door niemand meer gekloët te voelen, kunnen we die hele Hannes mooi ritueel de Molenbeek in flikkeren.

Klein mysterie 134 – Ruitvernieling

Triest bericht gisteren helemaal aan het einde van Focus, het wekelijkse actualiteitenprogramma (of is dat een contradictio in terminis?) van Streekomroep Reindonk. Op eerste kerstdag hebben vier jongens een ruit van de Hema aan de Steenstraat in Horst vernield. Op met een bewakingscamera gemaakte beelden zijn de daders ‘goed herkenbaar’. Desondanks is het de politie niet gelukt hun identiteit vast te stellen. In overleg met het Openbaar Ministerie is nu besloten de betreffende beelden op de televisie te vertonen als de daders zich niet vóór 21 februari hebben gemeld. Waarom is dat bericht nu zo triest? In de eerste plaats vanwege de vernieling van de ruit. Hoort niet, moet bestraft worden. Punt uit.
Wat ook triest is, is dat beelden van zo’n betrekkelijk licht vergrijp zomaar op televisie mogen worden uitgezonden. De volgende keer worden waarschijnlijk mensen die zonder licht fietsen op deze manier aan de schandpaal genageld. Maar het Openbaar Ministerie keurt het goed, dus daar zal ik m’n mond verder over houden.
Wat het meest triest is, is dat de vier daders ‘goed herkenbaar’ zijn op de beelden maar dat de politie hen nog niet heeft weten te achterhalen. Waarom dat zo triest is? Omdat de Politie Limburg-Noord juist anderhalve week geleden – 28 januari, 16.04 uur – een persbericht heeft doen uitgaan over een door haar uitgevoerde inventarisatie van regionale jeugdgroepen. Daaruit blijkt onder meer dat er in Noord-Limburg 75 jeugdgroepen bestaan: ‘26 aanvaardbare, 39 hinderlijke en 9 overlastgevende jeugdgroepen en 1 criminele jeugdgroep’. In 29 procent van de jeugdgroepen drinkt bijna iedereen alcohol. In een iets groter percentage van de groepen worden softdrugs gebruikt. 67 procent van de groepen heeft zelden of nooit conflicten met het openbaar gezag. Bijna 70 procent van de groepen veroorzaakt hinder, 65 procent geluidsoverlast. Iets meer dan een derde van de jeugdgroepen begaat regelmatig of heel vaak een verkeersovertreding. En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan. De politie weet dus wel beangstigend exact wat voor de overgrote meerderheid niet-criminele Noord-Limburgse jeugdgroepen uitspoken, maar ze slaagt er niet in vier duidelijk herkenbare vernielers van een ruit te traceren? Dat vind ik enigermate triest, ja. Weet u trouwens wat nog triester zou zijn? Als de daders helemaal niet zo duidelijk herkenbaar zijn op de beelden en de politie er op speculeert dat alleen de dreiging van vertoning van de beelden op de televisie voor de daders al voldoende zal zijn om zichzelf te melden vóór de uitzending.