Kijk en huiver:
Het lijkt me onwaarschijnlijk dat de catalpa, míjn catalpa, deze verbouwing ongeschonden doorstaat. Om over nog erger dingen maar te zwijgen. 
We hebben het hier verdorie wel over een groene oase in een woestijn van stenen, een witte raaf in een oceaan van peilloze treurigheid, een baken van duurzaamheid (als het me goed uitkomt wil ook ik dat woord wel misbruiken) in een oerwoud van commercie. 
Veel pathetischer kan ik me niet uitdrukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten