Top 5 – Referendumwaardige Horster kwesties

Wie wat bewaart, heeft wat. Uit mijn knipselarchief diepte ik twee citaten op over Tweede Kamerlid Camiel Eurlings:
1. ‘Het ergst was natuurlijk Camiel, met dat brouwnederlands, de permanent opgestoken duimen en die kop van een pasgeschilderd draaimolenpaard.’ (Jan Blokker in De Volkskrant van 12 juni 2004)
2. ‘Want in al zijn rechtlijnigheid en humorloosheid toonde Eurlings zich vooral een begaafd populist, iemand die precies aanvoelt wat zijn gehoor wil horen.’ (Frits Abrahams in NRC Handelsblad van 14 januari 2003)Diezelfde Camiel Eurlings is intussen minister. Afgelopen vrijdag maakte hij bekend dat invoering van de kilometerheffing afhankelijk is van de instemming van de leden van de ANWB. Geniale zet van de begaafde populist met de kop van een pasgeschilderd draaimolenpaard die precies aanvoelt wat zijn gehoor wil horen. De macht aan het volk! Na Ger Koopmans – die na het aftreden van burgemeester Leers van Maastricht ineens voorstander is van een gekozen burgemeester – de tweede CDA’er binnen een week die het licht ziet.
Wat is er overigens op tegen om zo’n bindend-referendum-onder-belanghebbenden-met-een-voorspelbare-uitslag-waar-je-je-als-bestuurder-mooi-achter-kunt-verschuilen, ook op lokaal niveau in te voeren? Mijn top 5 van referendumwaardige Horster kwesties:

5. Gebouw Mooren. Stemgerechtigd zijn liefhebbers van nep jaren dertigwoningen. Referendumvraag: moet gebouw Mooren behouden blijven?

4. Landbouwontwikkelingsgebieden. Stemgerechtigd zijn agrariërs die het water tot aan de lippen staat omdat ze niet uit kunnen breiden terwijl dat om te overleven wel noodzakelijk is. Referendumvraag: moeten er meer landbouwontwikkelingsgebieden komen?

3. Volkstuinen Westsingel. Stemgerechtigd zijn de Westsingel-volkstuinders. Referendumvraag: wilt u blijven volkstuinen aan de u zo vertrouwde Westsingel of verkast u liever naar de Americaanseweg waar de grond van abominabele kwaliteit is?

2. IJssalon Passi. Stemgerechtigd zijn ijsliefhebbers. Referendumvraag: de enige Horster ijssalon Passi zal het loodje leggen zonder nieuwbouw aan het Sint-Lambertusplein. Bent u voor of tegen nieuwbouw?

1. Verplaatsing van de Horster kermis naar parkeerplaats Patronaat. Stemgerechtigd zijn de aan de parkeerplaats gevestigde middenstanders. Referendumvraag: bent u voor of tegen verplaatsing van de kermis naar parkeerplaats Patronaat?

Actualisatie – Weisterbeek

Op 29 november van het afgelopen jaar vroeg ik mij af hoe lang deze letters de voorgevel van de Weisterbeek nog zouden opfleuren. Dit naar aanleiding van uitspraken van Everard de Jong, enkele dagen eerder gedaan in het VPRO-radioprogramma Argos. De hulpbisschop van het bisdom Roermond verklaarde dat de omzetting van basisschool Weisterbeek van katholiek naar openbaar in 2008 op onrechtmatige gronden is geschied. De Nederlandse Katholieke Schoolraad (NKSR) had namelijk toestemming voor de noodzakelijke statutenwijziging dienen te geven. De Jong beloofde er achteraan te zullen gaan. Of hij die belofte nakomt of al is nagekomen, is mij onbekend. Wie er in elk geval wel achteraan is gegaan, is het Horster gemeentebestuur. Het werd daartoe aangespoord door schriftelijke raadsvragen van toen nog SP-raadslid Thijs Coppus. Het antwoord (kies voor 03 Brieven deel 3 en ga dan naar brief 21) op zijn vragen laat aan duidelijkheid niets te wensen over: ‘De uitspraak van de hulpbisschop is niet juist.’ In de statuten is namelijk geen ‘bepaling opgenomen dat er toestemming aan de NKSR of het bisdom gevraagd moet worden’. Wel staat in de statuten van de overkoepelende stichting Dynamiek dat ‘de stichting zal handelen volgens de regelingen betreffende het katholiek onderwijs die op grond van gezamenlijk overleg in de NKSR zijn of worden vastgesteld’. Maar dat is volgens het gemeentebestuur ‘heel wat anders als toestemming of goedkeuring’. Het wachten is nu op Everard. Gaat hij te biecht bij bisschop Wiertz omdat hij heeft gezondigd tegen het achtste gebod (‘Gij zult geen valse getuigenis afleggen’)? Zal hij gelijk Pilatus zijn handen in onschuld wassen? Of zal hij – vrij naar Jesaja 2:4 – zijn zwaarden tot ploegscharen smeden? Ik laat me graag verrassen. Desondanks lijkt een voorspelling dat de letters ‘obs’ de voorgevel van de Weisterbeek nog lang zullen opfleuren, me niet al te gewaagd.Ganz nebenbei bemerkt: het gemeentebestuur was blijkens het antwoord op de vragen van Thijs Coppus niet bepaald in z’n sas met de betreffende aflevering van Argos: ‘Wij [willen] onze teleurstelling en verbazing uitspreken over de eenzijdige, subjectieve en ook selectieve inhoud van het betreffende radioprogramma. Het programma komt niet tot een objectieve weergave van de feiten.’

Klein mysterie 130 – Stortverbod (2)

Niets is onmogelijk, dus ook je verrijden in Swolgen niet. Mij overkwam het vorige week dinsdag. Ik reed de Kruisstraat op in de veronderstelling dat het hier een doorgaande weg betrof. Mis! Al na een paar honderd meter veranderde de verharde weg in een karrenspoor. Er zat dus weinig anders op dan mijn vehikel te keren. Maar denk nu niet dat ik daardoor een hekel heb gekregen aan de Kruisstraat. Allerminst zelfs. Want ongeveer op het punt waar de ballastweg in een karrenspoor veranderde, kwam ik dit bordje tegen:Het intrigeerde me. Omdat het storten van wat dan ook bijna overal verboden is en je toch bijna nergens bordjes aantreft die het verbieden (zie ook klein mysterie 17). Omdat het me twijfelachtig lijkt dat een illegale storter zich door zo’n bordje af laat schrikken. Omdat het bordje je impliciet uitnodigt hier van alles te storten behalve uilen. Maar wat me het langst bezighield, was de vraag welke halve gare de v van vuil en het woord ‘puin’ met witte verf heeft overschilderd. Heeft hij of zij standaard een potje witte verf en een kwast in zijn of haar jaszak zitten om bepaalde letters van verbodsborden te overschilderen zodat er meer of minder ludieke teksten ontstaan? Pieterpadlopers zie ik wel voor zoiets aan (Swolgen ligt aan het Pieterpad).
Of heeft iemand tijdens een wandeling of fietstocht het oorspronkelijke bordje gezien, bij thuiskomst gedacht ‘Goh, het zou toch wel bijzonder geinig zijn als ik van dat ‘Verboden vuil en puin te storten’ eens ‘Verboden uilen te storten’ zou maken’ en daarna de daad bij het woord gevoegd door gewapend met verf en kwast terug te keren naar de plaats van het bordje? Wie de overschilderaar – of overschilderares, maar mijn intuïtie zegt me dat het een man was – ook is geweest, ik weet welhaast zeker dat hij uit is op (h)erkenning van zijn daad. Dat genoegen wil ik hem wil doen. Vandaar dit stukje, hoewel hij uiteraard had moeten inzien dat de kans op (h)erkenning aanzienlijk groter was geweest als hij z’n creativiteit niet had botgevierd op een bordje in the middle of nowhere maar op een bordje aan de rand van een woonwijk.

Intermezzo – Jachthut (5)

Het is aan vogelwerkgroep ’t Hökske te danken dat ik momenteel weer helemaal in de jachthutten ben. Om onverklaarbare redenen waren ze de afgelopen tijd uit m’n blikveld verdwenen. Ze zijn er in terug door de aankondiging, enkele weken geleden in De Echo van Horst, van een kerstwandeling van ’t Hökske – vreemde naam trouwens voor een vogelwerkgroep, vogels horen toch niet in een hokje? Deelnemers aan de kerstwandeling dienden zich te verzamelen bij ‘de jachthut bij het einde van de Zwarteplakweg’. ‘Die ontbreekt nog in mijn collectie’, dacht ik bij mezelf en nam me voor de hut te zijner tijd met een bezoek te vereren. Afgelopen woensdagmiddag was het zover. Zo eenvoudig als ik het me had voorgesteld was het beslist niet. Het zal wel aan mij liggen, maar aan het einde van de Zwarteplakweg kon ik absoluut geen jachthut ontdekken. Wel meende ik in de verte, minstens een kilometer zuidelijker, de contouren van een jachthut te herkennen. En inderdaad, na het trotseren van een snijdende wind, een prikkeldraadversperring en een zompig Peelweiland, was dit mijn beloning:Zou mijn jachtgebied nog steeds tot de voormalige gemeente Horst beperkt zijn geweest, dan had ik me vervolgens het hoofd moeten breken over de vraag of de hut nu op Horster dan wel Sevenums grondgebied staat. Nu Horst-sweet-Horst voortaan de hele nieuwe gemeente Horst aan de Maas bestrijkt, kan ik me gelukkig met andere problemen bezighouden. Het onvolprezen jachthutten.nl leert me dat we hier van doen hebben met wat in vaktermen een sleephut heet. Die benaming was me nog onbekend toen ik begin vorig jaar in de Schadijkse bossen een hut op wieltjes ontdekte en die een ‘mobiele jachthut’ noemde. Mijn destijds uitgesproken twijfel aan de mobiliteit van die hut blijkt trouwens ongerechtvaardigd, want ze is intussen verdwenen. Nu ik toch een beetje over jachthutten aan het mijmeren ben, is het misschien ook het juiste moment voor een bekentenis. Op 21 mei van het afgelopen jaar heb ik in een weiland aan de Vossenheuvel, eveneens aan de rand van de Peel, nog een sleephut ontdekt. De actualiteit verhinderde destijds om er melding van te maken. Daarna kwam van uitstel afstel. Althans tot vandaag. Binnenkort mag u iets verwachten waar ik al op 17 augustus 2008 verlangend naar uitzag: een top 5 van Horster jachthutten.

Intermezzo – Glijbaan

Tijm is munnie. Als dat gezegde ooit opgeld deed, dan wel in deze onzekere tijden. Maar evengoed geldt ook nu: een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd. Nog zoiets dat nooit verandert: beweging houd je fit. In De Volkskrant van 6 januari las ik over een fenomeen dat deze drie waarheden-als-een-koe in zich verenigt. Blijkens het artikel grijpt het snel om zich heen, maar ik had er nog nooit van gehoord: de kantoorglijbaan. In plaats van de trap, lift of roltrap neem je de glijbaan naar beneden. Briljant. Sneller (‘tijm is munnie’), hilarischer (‘een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd’) en met dat door je knieën gaan en weer opkomen zelfs gezonder (‘beweging houd je fit’). Wat een enorme boost zal dat geven aan ingedutte organisaties. Ik voorspel u: binnen een week spat de vitaliteit er weer van af.Mij dunkt trouwens dat het concept niet slechts beperkt zou moeten blijven tot kantoren. In alle maatschappelijke geledingen zou een glijbaan wonderen doen. Ik zie het al helemaal voor me: VVV-spelers die niet langer per trap maar per glijbaan afdalen in De Koel, Tweede Kamerleden die voortaan verlost zijn van de trage roltrap en flatbewoners die niet hoeven te wachten omdat de lift volzit. Uiteraard zou de glijbaan ook in Horst ingang dienen te vinden. Laat burgemeester Van Rooij, gevolgd door wethouders en raadsleden, vanaf nu via een glijbaan de raadszaal in donderen en ik garandeer u dat het chagrijn bij de bevolking over de gigantische bezuinigingen binnen de korste keren is verdwenen. Verbied bewoners van bejaardenhuizen en –flats nog langer met lift of trap naar beneden te komen en deze thans zo deprimerende instellingen zullen stuk voor stuk veranderen in Huisjes Weltevree. Laat deken De Graaf Woutering en zijn collega-geestelijken van de altaren af komen roetsjen om de beminde gelovigen van een hostie te voorzien en je zou eens moeten zien hoe snel de kerken weer volstromen.Wat zou de bouwsector bovendien opveren bij de aanleg van glijbanen. Langzaam dringt het besef tot me door: welbeschouwd zijn glijbanen de remedie voor al onze problemen.

Actualisatie – Officieuze straatnamen (2)

Aan het officieuze straatnamenfront was het het afgelopen half jaar stil. Het Reulsberger Muzikantenpedje, waar ik op 1 juni van het vorig jaar nog zo enthousiast melding van maakte, is zelfs verdwenen. Beter gezegd: het paadje ligt er nog, maar het is de vraag of het nog steeds zijn officieuze naam heeft omdat het straatnaambordje weg is. Des te verheugender dat ik vanmiddag op een zijgevel van café De Beurs aan de Gasthuisstraat in Horst ineens dit bordje ontdekte: Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat het er al jaren hangt. Een blunder natuurlijk dat ik het niet eerder heb opgemerkt. Toch maar eens wat vaker café’s frequenteren.

Klein mysterie 129 – Kassabon

Supermarkt Lidl in Horst heeft vanwege een verbouwing sinds 11 januari zijn deuren gesloten. Op 22 februari gaan ze weer open. Voor mijn gevoel is dit al de tweede verbouwing binnen niet al te lange tijd, maar dat is in het kader van dit stukje feitelijk irrelevant. Ook buiten beschouwing blijft de toch interessante vraag of het niet logischer was geweest de eerste (‘Wij heropenen op 22 februari 2010’) en de tweede zin (‘I.v.m. verbouwing zijn wij gesloten vanaf 11 januari’) van de aan de gevel bevestigde mededeling om te wisselen of desnoods de tweede zin in z'n geheel weg te laten.Evenmin zal ik uitweiden over de eventuele overbodigheid van het jaartal 2010 in de eerste zin. Zelfs aan speculaties over de aantallen Horstenaren die naar het verre Maasbree zullen afreizen om in het Lidl-filiaal aldaar hun piepers en vlaflips te scoren, ga ik me niet bezondigen. Nee, wat me vooral bezighoudt, is de vraag of in de verbouwde Lidl ook de kassa’s veranderd zullen zijn. Of preciezer: de kassabonnen. Vooraf wil ik niet verhelen dat ik geen aandachtig napluizer van kassabonnen ben. Als ik in een winkel de vraag krijg voorgelegd of ik een kassabon wil, luidt mijn antwoord negen van de tien keer: ‘Nee’. Negen van de tien keer dat ik wel een kassabon krijg, belandt hij ongezien in de dichtstbijzijnde prullenbak. Dus met de kennis van nu is het eigenlijk onbegrijpelijk dat ik op zaterdag 5 december om 9.28 uur met ‘ja’ reageerde op de vraag van de Lidl-caissière of ik een kassabon wilde. Nog onbegrijpelijker was dat ik de bon niet ongezien in de dichtstbijzijnde prullenbak deponeerde, maar het ding bekeek en las: Ja, het staat er werkelijk: ‘Uw bediener is Mevrouw 13.’ Vaak hoor je mensen klagen dat je daar of daar maar een nummer bent, maar bij Lidl ben je het als bediener dus letterlijk. (Vreemde term trouwens, ‘bediener’. Caissière heet dat toch? Bij ‘bediener’ denk ik eerder aan een geestelijke die iemand de laatste sacramenten toedient.) Die constatering werd op 4 januari om 19.14 uur nog een keer bevestigd: De noodzaak van naamsvermelding van de dienstdoende caissière op de kassabon ontgaat me. Als het dan toch moet, doe het dan zoals Plus (al ontgaat me daar de noodzaak van de leeftijdsvermelding van Wies). Op 22 februari zal blijken wat Lidl met deze gratis raadgeving heeft gedaan. De voorspelling dat ze in de wind wordt geslagen, lijkt me met de kennis van nu niet al te gewaagd. P.S. Ik ben niet van plan verantwoording te gaan afleggen over de aard van de door mij aangeschafte producten.

Top 5 – Nieuwe baantjes voor JPB

Beschamend. Zelfs met de beste wil van de wereld kan ik het optreden van Jan Peter Balkenende van vanmiddag niet anders betitelen. Mijn, onze, uw minister-president gaf om half vijf een live op radio, televisie en internet uitgezonden eerste reactie op het vanochtend gepresenteerde rapport van de commissie-Davids. Dat rapport zet grote vraagtekens bij het Irakbeleid van de vorige kabinetten Balkenende. Geen nieuws natuurlijk, maar het is goed dat een commissie van knappe koppen na een jaar van onderzoek en raadpleging van de meest uiteenlopende bronnen dat bestaande beeld bevestigt. Wat zou het JPB hebben gesierd als hij vanmiddag nu eindelijk eens ruiterlijk had erkend dat de gevolgde strategie inzake Irak niet altijd even gelukkig is geweest. Gewoon toegeven dat je iets niet helemaal goed hebt gedaan, dan ben je in mijn ogen pas een vent. Maar nee, wat doet meneer? Gaat een beetje zitten afdingen op het rapport. Mierenneuken ook, met een verwijzing naar bladzijde 270 van het rapport, waar commissielid Van Walsum een kanttekening plaatst bij een conclusie van de overige leden van de commissie (léés die bladzijde en ontdek dat Van Walsum óók van mening is dat het kabinet de Tweede Kamer beter had moeten informeren). Enzovoort, enzovoort. Kortom, een premier onwaardig. Ik verwacht dat als hij al niet met z’n Irakbeleid z’n eigen graf heeft gegraven, dan toch in elk geval met zijn optreden van vanmiddag. En dan? Dan dreigt het grote zwarte gat voor JPB. Hoeveel ik ook op de man tegen heb, dat gun ik hem nu ook weer niet. Laten wij Horstenaren Jan Peter eens onze menselijke kant tonen en hem na zeven jaar premierschap een nieuwe uitdaging bieden. Ik heb alvast een top 5 van mogelijke nieuwe baantjes samengesteld:

5. Metselaar op de kasteelruïne. Kan-ie z’n in november in Horst opgedane ervaring in de praktijk brengen. Is-ie bovendien tot aan z’n pensioen mee onder de pannen.

4. Schommelopzichter in het speeltuintje van Op de Vlis. Ideaal baantje ter stimulering van de (zelf)reflectie.

3. Baanveger op de permanente ijsbaan die Horst krijgt na het overweldigende succes van de afgelopen weken. Ervaart-ie de schade die scheve schaatsen aan kunnen richten eens aan den lijve.

2. Suppoost in Museum De Locht. Kan-ie bezoekers als ervaringsdeskundige haarfijn duidelijk maken hoe een doofpot werkt.

1. Beeldenpoetser. Als liefhebber van het knijpen in vrouwenbillen (een wijsheid die ik ontleen aan De lachende derde van Peter Middendorp) kan-ie in die functie beslist z’n lol op.

Klein mysterie 128 – Meer straatnaambordenraadselen (5)

Vorige week maandag ontving ik een e-mail. Gebeurt wel vaker, niets om van te schrikken. Ware het niet dat deze afkomstig was van een gerenommeerd instituut. Van de directeur in hoogsteigen persoon bovendien. Bert Bevers van het IVNO (Instituut voor Nutteloze Onderzoeken) – want daarover hebben we het – stelde me de volgende vraag: ‘Vermits jij zeer vertrouwd bent met jouw Horst: heb je enig idee hoeveel straten er in de gemeente zijn, en hoeveel daarvan er naar dichters zijn vernoemd?’ Ik voelde me uiteraard zeer vereerd dat hij uitgerekend mij benaderde om een steentje bij te dragen aan dit grensoverschrijdend wetenschappelijk onderzoek. En het moet gezegd: ik beschouwde het ook een beetje als erkenning voor mijn pionierswerk op het gebied van de raadselen der straatnaamgeving in Horst aan de Maas (klik hier, hier, hier en hier). Dus liet ik Bert weten graag mijn medewerking te verlenen. Daaraan voegde ik toe dat een antwoord op zijn vragen wel enkele dagen op zich kon laten wachten. Dit omdat ik me had voorgenomen hem te verblijden met foto’s van alle naar dichters vernoemde straten in Horst aan de Maas.
Met behulp van het straatnamenregister in de Gemeentegids 2010 was ik er binnen de kortste keren achter hoeveel straten (en wegen, pleinen, lanen enz.) Horst aan de Maas telt: 855. Veel meer dan ik ooit had kunnen denken. Goed. Vervolgens de naar dichters vernoemde straten. Wat kwam ik niet allemaal tegen? Tientallen straten vernoemd naar heiligen, geestelijken (alleen al negen monseigneurs, om van de pastoors nog maar te zwijgen),leden van het koningshuis, schilders, oorlogs- en verzetshelden, wetenschappers, dirigenten, burgemeesters, pioniers in de champignonteelt, schilders, lokale kasteelheren. Maar bij mijn beste weten geen dichters en evenmin schrijvers. Geen (P.C.) Hooftstraat, geen Constantijn Huygensweg, geen Vondelplein, geen Annie M.G. Schmidtlaan. Zelfs geen Bertus Aafjesstraat, terwijl deze dichter en schrijver (Een voetreis naar Rome) toch twintig jaar lang in Swolgen woonde.Met rode kaken moest ik de directeur van het IVNO al een dag nadat hij z’n vraag had gesteld, berichten dat er in heel Horst aan de Maas met z’n 855 straten geen enkele naar een dichter vernoemde straat te vinden is. Enkele dagen later constateerde ik dat Horst aan de Maas in de door het IVNO opgestelde voorlopige ranglijst van gemeenten die het gulst zijn met eerbetuigingen aan dichters dan ook een beschamende laatste plaats inneemt. Weliswaar gedeeld met Arendonk, Den Helder, Halen, Kortenberg, Lo-Reninge, Maldegem, Sint-Anthonis, Staphorst, Westerlo, Wichelen en Zwalm (dat rijtje is op zichzelf al een ready-made), maar dat zijn stuk voor stuk gemeenten met minder straten dan Horst aan de Maas. Wat moet de rest van de wereld wel niet denken van ons? P.S. U zou het IVNO een dienst bewijzen door een lijstje met naar dichters vernoemde straten in úw gemeente naar Bert Bevers (info@bertbevers.com) te mailen.

Intermezzo – Assimilatieverlichting

Komt het door het bewolkte weer? Door het sneeuwdek? Door de kraaiende hanen midden in de nacht? Feit is dat de gloed die de hemel boven Horst al jarenlang in de wintermaanden ‘s nachts rood-oranje doet kleuren, me in de laatste weken van 2009 ineens meer irriteert dan anders. Boosdoener is de assimilatieverlichting van kassen. ‘Moet ik binnenkort eens een stukje aan wijden’, denk ik bij mezelf. Op 30 december maak ik ’s morgens om twintig over zeven alvast een foto:Mislukt, maar dat maakt niet uit, het stukje is toch nog niet klaar, er is nog meer dan voldoende gelegenheid voor het nemen van betere foto’s. Om goed beslagen ten ijs te komen verricht ik wat verkennend onderzoek op internet aan de hand van termen als ‘lichtvervuiling’, ‘assimilatieverlichting’ en ‘lichthinder’. Zie op allerlei websites bevestigd dat de kassenverlichting onder meer leidt tot verstoring van het dag- en nachtritme van mens en dier. ‘Zonder licht geen leven; zonder duisternis geen rust’, lees ik ergens. Kan ik mooi gebruiken voor mijn stukje dat in mijn hoofd al aardig vorm begint te krijgen. Tot het ineens 7 januari wordt. Wat zullen we nou krijgen, zeg? Gaat Thijs Coppus me daar ineens in mijn vaarwater zitten! Is meneer z’n rol in de Horster politiek uitgespeeld, begint-ie een weblog. Over het erfgoed van Horst aan de Maas. Titel derde bijdrage: ‘Alles is verlicht’. Over de nacht in Horst aan de Maas die steeds lichter wordt door industrieterreinen en kassen. Voorzien van een jaloersmakende, angstaanjagend mooie foto:Op die manier is de lol er voor mij af. Mij zomaar onder m’n duiven schieten, zonder mij eerst om toestemming te vragen. Dát is niet de bedoeling! En dan ook nog een foto maken van een kwaliteit die ik in de verste verte niet kan benaderen. Wil je dat alsjeblieft nóóit meer doen, Thijs?

Actualisatie – Banken (2)

In het introductiestukje waarmee dit weblog tot voor kort opende en dat nu naar elders is verbannen, schreef ik dat ik er geen dag voorbijgaat of ik zie wel weer iets in Horst (aan de Maas) dat me in de 43 jaar daarvoor (inmiddels: 44) nooit was opgevallen. Een boude bewering waaraan enige overdrijving niet vreemd is. Toch overkomt het me regelmatig dat ik iets zie waarvan ik denk: ‘Hoe kan het in ’s hemelsnaam dat ik dit eerder over het hoofd heb gezien?’ Afgelopen vrijdag deed zich weer zo’n moment voor. De Niesweg in Hegelsom is geen weg die je zult gebruiken als je zo snel mogelijk van A naar B wilt komen. De Niesweg is een weg van niets naar nergens. Wat de Niesweg uiteraard niet meteen tot een onaantrekkelijke weg maakt. Integendeel. Met aan de ene kant het weiland in het dal van de Molenbeek en aan de andere kant het open, hoger gelegen akkerland bezit de Niesweg een zekere charme. Was de Dijkerheide nog intact geweest, dan viel zelfs anno 2010 aan de Niesweg de klassieke driedeling van het Noord-Limburgse cultuurlandschap (bouwland, weiland, woeste grond) nog te bewonderen.Ik mag dan niet dagelijks op de Niesweg verkeren, bovenstaande was me allemaal al eens opgevallen. Maar minstens één element van de Niesweg was eerder aan mijn aandacht ontsnapt, zo ontdekte ik afgelopen vrijdag. Deze bank namelijk:Hoewel de socialsofa’s een stap in de goede richting zijn, wordt de doorsnee bank in de openbare ruimte van Horst gekenmerkt door een treurigmakende fantasieloosheid. Als je dan ineens zó’n bank tegenkomt – waarvan het overigens maar de vraag is of ze in de openbare ruimte staat – dan bloeit je hart op. Zelfs als je ze niet mooi vindt, zul je moeten erkennen dat deze bank op z'n minst een aangename onderbreking van de Horster bankenmonotonie vormt en de zaak flink opfleurt. Voor alle duidelijkheid: ik vind ze wél mooi en dan met name de rugleuning met haar fraaie vormen en primaire kleuren. Hulde derhalve aan degene die ze hier neer heeft gezet. Hulde vooral aan de ontwerper, Jos Mertens, wiens naam met enige moeite in het hardsteen valt te ontcijferen:

Klein mysterie 127 – Coalitieakkoord

Als u dezer dagen op straat iemand tegenkomt die onherkenbaar is vanwege de modder waarmee hij of zij is besmeurd, dan kunt u ervan verzekerd zijn dat u van doen heeft met een Horster politicus. Want de afgelopen dagen en weken hebben de dames en heren elkaar bestookt met vele kruiwagens van dit ‘mengsel van aarde, vuil en allerlei organische stoffen met water’ (Van Dale). Tijdens de raadsvergadering, op websites, in de krant, in de weekbladen, in tweets, op weblogs. Over de coalitieonderhandelingen, over het aantal wethouders, over de vergoedingen voor raadsleden en wethouders, over niet integer handelen tijdens de verkiezingscampagne, over het coalitieakkoord. Over wat eigenlijk niet? De verleiding is groot míjn mening over al die punten te spuien. Toch geef ik daar niet aan toe. Ik beperk me hier tot de kritiek van D66 en SP op het coalitieakkoord. Beide partijen bezigden over dit document termen als ‘vaag’, ‘nietszeggend’ en ‘weinig concreet’. Hebben ze daarin gelijk? Ik besloot de proef op de som te nemen en te kijken wat het akkoord zegt over vijf van mijn stokpaardjes:

(1) het belang van kunst in de openbare ruimte en instelling van een kunstencommissie. De enige zinsnede die ik hierover tegenkom in het coalitieakkoord: ‘Kunst in de openbare ruimte geeft kwaliteit aan de omgeving.’ Inderdaad vaag, nietszeggend en weinig concreet.

(2) de noodzaak van invoering van betaald parkeren in het Horster centrum. Het akkoord: ‘Gratis parkeren blijft uitgangspunt.’ Ik ben het er niet mee eens, maar dit is volstrekt helder, veelzeggend en heel concreet.

(3) het overschot aan wandel- en fietsroutes in het buitengebied: ‘Themaroutes over de streek met een educatieve waarde kunnen het toeristisch-recreatief gebruik verder stimuleren.’ Behoorlijk vaag. Waarschijnlijk wordt bedoeld: ‘We willen het ontwikkelen van themaroutes over de streek met een educatieve waarde stimuleren omdat je daarmee aantrekkelijker bent voor toeristen.’

(4) het tegengaan van glastuinbouw in het buitengebied: ‘Glastuinbouw wordt zoveel mogelijk geconcentreerd binnen Klavertje 4. Aan uitbreiding van solitaire glastuinbouwbedrijven buiten concentratiegebieden en boven de kaders wordt alleen medewerking verleend als er sprake is van kwaliteitsverbetering.’ Enigszins verhullend, zou ik zeggen. Met ‘zoveel mogelijk’ en ‘kwaliteitsverbetering’ (wat zijn de criteria daarvoor?) zijn er ontsnappingsmogelijkheden.

(5) respect voor het onroerend erfgoed: ‘De belevingswaarde van de bebouwde omgeving wordt voor een groot deel bepaald door rijks- en gemeentelijke monumenten. Vanwege deze waarde zullen we het gemeentelijk monumentenbeleid opwaarderen.’ Vrij duidelijk, al blijft onduidelijk wat die opwaardering inhoudt.

Score: drie keer (vrij) vaag, twee keer (vrij) duidelijk.
Conclusie: D66 en SP hebben voor een deel gelijk. Of ben ik nu zelf vaag, nietszeggend en weinig concreet?