Op 24 september vorig jaar knipte ik een stukje uit De Volkskrant over veelkleurige, met tienduizenden stukjes keramiek beklede betonnen banken, die enkele dagen eerder in Den Haag waren geplaatst. 
Het idee was over komen waaien uit Tilburg (waar het dus niet louter kommer en kwel is). Om de ‘sociale verkilling’ een halt toe te roepen, vatte cabaretière Karin Bruers daar het plan op ‘meer kleine sociale ontmoetingsplekken te creëren in de verschillende wijken’. Dit resulteerde in het zogenaamde socialsofa-project, dat intussen Nederland heeft veroverd en zelfs China heeft bereikt.‘Zal wel weer aan Horst voorbijgaan’, dacht ik toen ik het artikel in De Volkskrant las. Volstrekt misplaatst cynisme, zo blijkt ruim een jaar later. Want dankzij een coproductie van de gemeente Horst aan de Maas, de gemeentelijke jongerenambassadeurs (‘jamba’s’), een mij vooralsnog onbekende kunstenares en de sociale werkplaats is Horst sinds vandaag verrijkt met drie socialsofa’s.
Inderdaad ‘verrijkt’ ja, want door de banken wordt het Horster centrum onmiskenbaar verlevendigd. Wie zei daar trouwens dat ik altijd zo negatief ben?Van de drie is dit mijn favoriet,
al was het maar omdat dankzij deze sofa het oer-Horster woord ‘knoevele’ voor uitsterven wordt behoed. Hij staat vóór het gemeentehuis. Derhalve een ideale locatie voor de verantwoordelijke wethouder Marcella Dings-Polderman om haar skatebaanzonden te overdenken. Het is niet ondenkbaar dat ze daarbij gezelschap krijgt van een collega, want een ingewijde wist vanmiddag op Dreksbak als donderslag bij heldere hemel te melden dat alle onheil is begonnen toen van wethouder Stas de skatebaan aan de Doolgaardstraat moest verdwijnen (veel krasser moet het natuurlijk niet worden). Kunnen de beide wethouders mooi samen hun verdriet wegknoevele.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten