Intermezzo – Zwartrijders

Onderweg naar huis reed ik gisteren aan het eind van de middag door de Loevestraat. Bijna aangekomen bij de splitsing met Venrayseweg en Jacob Merlostraat parkeerde enkele auto’s voor me ineens iemand z’n stationcar langs de straat, pal voor de ingang van Snackpoint Horst. De betreffende automobilist dook de snackbar in, z’n auto achterlatend op nog geen drie meter van de drukke splitsing. Ergerlijk en illegaal verkeersgedrag. Maar nu ook weer niet ergerlijk en illegaal genoeg om er enige ophef over te maken. Maakte het feit dat de automobilist een bekende Horster politicus van CDA-huize was, zijn gedrag ergerlijker en illegaler dan het al was? Nee. Trouwens, dat verkeersgedrag zou even ergerlijk en illegaal zijn als de automobilist een brildrager, een meisje met blauw haar, een jongen met een spleetje tussen z’n tanden, een bejaarde met een pet dan wel een Marokkaan was geweest. Waarschijnlijk zou ik nooit meer bij het voorval hebben stilgestaan, als ik niet bij thuiskomst deze tweet had gelezen, enkele uren eerder afgescheiden door Raymond Knops, het Meterikse Tweede Kamerlid voor het CDA: net in trein: stel jongens (van marokkaanse komaf) reist zwart in trein. eentje probeert te corrigeren. Verbaal lak aan gezag. #likopstuk.Ik doe er misschien beter aan alvast aan dit soort uitlatingen te wennen, maar ik word woest als ik zoiets lees. Moedeloos ook. En verontwaardigd.
Hoe moest ik die emoties uiten?
Een half uur lang met m’n hoofd tegen een muur bonken? Zou ik alleen mezelf mee hebben.
M’n woede van me af twitteren, zoals bijvoorbeeld Roy Bouten, Thijs Coppus en Els van der Molen deden? Ik twitter niet.
Een stukje op m’n weblog dan maar? Ok.
Cynisch, boos, vermanend, belerend, verontwaardigd, moralistisch, ironisch? Ik wist het niet. Na een uur niet, na twee uur niet, na tien uur niet, na twintig uur niet. Totdat ik me ineens het voorval van gisteren op de splitsing Loevestraat – Jacob Merlostraat – Venrayseweg herinnerde. Was daar geen analogie? Net als ik was Raymond Knops getuige geweest van een staaltje ergerlijk en illegaal gedrag. Maakte het feit dat ‘mijn’ automobilist een bekende Horster politicus van CDA-huize was, zijn gedrag ergerlijker en illegaler? Nee. Maakte het feit dat de zwartrijders van Raymond van ‘Marokkaanse komaf’ (anderen wezen er al op dat het knap is dat je dat er aan de buitenkant aan kunt zien) waren, hun gedrag ergerlijker en illegaler dan het al was? Nee. Trouwens, dat gedrag zou even ergerlijk en illegaal zijn als de zwartrijders brildragers, meisjes met blauw haar, jongens met een spleetje tussen hun tanden, bejaarden met een pet dan wel bekende Horster politici van CDA-huize waren geweest.Wie ooit op zoek mocht zijn naar een schoolvoorbeeld van populisme, kan ik bovenstaande tweet van Raymond Knops van harte aanbevelen.

Top 5 – Rowwen Hèze-nummers

25 jaar bestaan én de Edison Oeuvreprijs winnen: dat kan Horst-sweet-Horst niet ongemerkt laten passeren. Hoogste tijd voor mijn top 5 van Rowwen Hèze-nummers.In vergelijking met m’n collectie boeken is m’n collectie cd’s vrij bescheiden. Veel meer dan 150 zullen het er niet zijn. Binnen die bescheiden collectie neemt Rowwen Hèze met tien cd’s kwantitatief de eerste plaats in (op twee Eleni Karaindrou met negen en op drie Goran Bregovic met zes). Ben ik daarmee een fan? Als je het zo wilt noemen, mag dat. Maar geen onvoorwaardelijke fan. Dat ik elke nieuwe cd van Eleni Karaindrou in the blind koop en van de laatste vijf albums van Rowwen Hèze er drie aan me voorbij heb laten gaan, zegt iets. Wat? Dat Rowwen Hèze me in de loop der jaren minder is gaan boeien. Waar ‘m dat in zit? Ja, probeer dat maar eens in een paar woorden te omschrijven. Een poging: de charme van Rowwen Hèze van de beginjaren lag voor mij in het samengaan van opzwepende, melancholieke of aanstekelijke muziek met uit het alledaagse Noord-Limburgse leven gegrepen, laag-bij-de-grondse teksten. Teksten die niet vervallen in sentimentaliteit of nostalgie. In míjn dialect nog wel. Dat dialect is gebleven, maar het lijkt alsof zowel muziek als tekst het afgelopen decennium zijn vervlakt, op de raechte waeg zijn beland. Bezadigder zijn geworden. Kort door de bocht geformuleerd: meer huisje-boompje-beestje. Daardoor zijn Rowwen Hèze en ik wat uit elkaar gegroeid. Jammer, maar als ik lees dat Rowwen Hèze op dit moment de Balkan heeft ontdekt, gloort er hoop. Een paar scheutjes Goran Bregovic en je zult zien dat het weer helemaal goed komt tussen ons. Merge wuurd ’t beter.Dit mag allemaal niet afleiden van het feit dat ik me gelukkig prijs dat wíj Rowwen Hèze hebben – en dat meen ik. Je zult toch opgescheept zitten met Neet oet Lottum, Beppie Kraft, Gé Reijnders of Gerard van Maasakkers. Die zullen stuk voor stuk hun kwaliteiten hebben, maar Rowwen Hèze – en dan dus met name het Rowwen Hèze van de eerste vijftien jaar – is echt onovertroffen in het in woord en muziek vangen van het dna van de regio. Mijn top 5 van Rowwen Hèze-nummers:5. Proate. Zó herkenbaar.4. D’n harde weg.
As ge ziet oetgerend
En alle regeltjes kent
Pas dan ziedde gewend
An de rechte weg, d’n harde weg3. Klompendans, ex aequo met Maria.2. Thijs, maar ik had ook kunnen kiezen voor Dikke Nel of Koning Hay. Wat dacht u? Mensen als Thijs, Nel en Hay heb je overal, bands die ze in tekst en muziek tot leven kunnen wekken alleen hier.1. De Peel in brand. Heeft wel iets tragisch: zo ongeveer het eerste nummer van de band is 25 jaar later nog altijd het beste.

Top 5 – Banken met opschrift

Dit is het 500e bericht dat op Horst-sweet-Horst verschijnt. Vanaf het begin, nu twee jaar en bijna drie maanden geleden, had ik het voornemen een top 5 te maken van (zit)banken met een naam. Leek me geen al te lastige opgave, maar eens te meer werd duidelijk dat een mens zich kan vergissen. Kijk ik niet goed genoeg? Kan zijn. Het lijkt me bijvoorbeeld sterk dat er in die hele uitgestrekte gemeente Horst aan de Maas geen enkele leugenbank zou zijn. En je maakt me niet wijs dat Sevenum niet één bank met een naam zou hebben, terwijl er bij nagenoeg elke boom een verklarend bordje staat. Toch heb ik ze vooralsnog niet gevonden. Toen ik bovendien ontdekte dat een van de weinige Horster banken met een naam (op de splitsing Daniëlweg-Nachtegaallaan in Melderslo) op een gegeven moment verdwenen was, besloot ik in arren moede mijn blikveld te verruimen. Niet langer stelde ik me slechts tevreden met een naam, nee, een opschrift was voortaan ook genoeg. Die sortering bleek ietsje pietsje ruimer. In elk geval net voldoende om er een top 5 van te maken. Waarmee het volgende probleem zich aandiende: hoe breng je een hiërarchie aan? Heeft een bank met een naam per definitie een streepje voor op een bank met een opschrift? Hoe hoger de lullig- dan wel oubolligheidsgraad van het opschrift, hoe hoger de score? Of dient oorspronkelijkheid voorop te staan? Moet of mag de esthetiek van de bank ook nog een rol spelen?
U merkt: zo’n top 5 samenstellen is niet altijd een sinecure. Na een aantal doorwaakte nachten heb ik uiteindelijk maar besloten de sympathiefactor doorslaggevend te laten zijn: hoe meer sympathie ik koester voor bank en opschrift, hoe hoger de positie in de top 5.

5. Bij rotonde Horsterweg-Aartserfweg, Grubbenvorst:Ik heb m’n principes, daarom zou ik hier dus nooit gaan zitten. Dat lettertype, die aanhalingstekens, die gebiedende wijs, dat naar het Venloos neigende dialect: fouter kan het allemaal niet.

4. Roamweg, Broekhuizen:‘Zet ow efkes - rös en bitje’: net iets minder erg dan de nummer 5. Wat me aan beide opschriften tegenstaat, is de gemoedelijkheid die ze menen te moeten uitstralen. Neigt me teveel naar het Brabantse: a ge mao leut het en meer van dergelijke gruwelijkheden.

3. Hoek Wittenhorststraat-Prins Bernhardstraat, Horst:Net zo min als ik van leugenbanken of – nog erger – leugenbankjes houd, houd ik van wazelbanken. Blijkbaar ben ik niet de enige, want het is al minstens tien jaar geleden dat ik er iemand op heb zien zitten.

2. Aan de Maas in Lottum:De mooie ligging aan de Maas en het bescheiden naambordje spreken me vooral aan. Geen idee wie Verstege was en waarom hij of zij een bank naar zich vernoemd heeft gekregen. Minpuntje: de aanhalingstekens.
1. Tussen Librije en Wilhelminaplein, Horst:In een ander kader heb ik al eens de loftrompet gestoken over deze bank. Steekt met kop en schouders boven de andere vier uit.

Actualisatie – Integratie

Zonder dat ik er om had gevraagd, zit er sinds kort een teller op dit weblog. Die geeft zomaar antwoord op allerlei vragen waarvan ik niet eens wist dat ik ze kon stellen. Drie voorbeelden:
1. Hoe groot is het aandeel van Safari in de pageviews per browser van Horst-sweet-Horst van mei tot en met september van dit jaar? (6 procent);
2. Hoeveel lezers uit Thailand bezochten afgelopen week een pagina van Horst-sweet-Horst? (2; ik overweeg het duo een keer persoonlijk de hand te gaan schudden);
3. Wat zijn de twee meest gelezen berichten op Horst-sweet-Horst van de afgelopen vier maanden en hoe vaak zijn die in Turkije gelezen? (1. de Top 5 van Galatasaray-overwegingen om voor Horst te kiezen; 2. Klein mysterie 180 – Galatasaray (1). Beide berichten samen zijn precies 0 keer in Turkije gelezen.) Dit laatste deed me een beetje twijfelen aan de betrouwbaarheid van de teller. Geen enkele al dan niet vernederlandste Turkse Turk terechtgekomen – al was het maar bij toeval – bij twee blijkbaar populaire berichten over een Turkse topvoetbalclub? Vreemd. Maar na afgelopen week twijfel ik weer aan m’n eigen twijfel. Want van 20 mei tot 20 september las volgens de teller helemaal niemand in Polen ook maar één bericht op Horst-sweet-Horst (zet dat eens af tegen de 26 Chinese pageviews in dezelfde periode), terwijl afgelopen week ineens vanaf zes Poolse pc’s een bericht is bekeken. Welk? Daar geeft de teller helaas geen antwoord op, maar het zou me niets verbazen als het gaat om het stukje over het in het Pools gestelde pamflet, een week eerder aangetroffen op de parkeerplaats bij Jan Linders in Horst.To the point: datzelfde stukje leidde ertoe dat ik nu een forse stap kan zetten in de richting van mijn zo vurig gewenste volledige integratie in de Horster samenleving. De Poolse schilder die aan het werk was bij de ouders van Peter Janssen was immers op verzoek van diezelfde Peter bereid het pamflet in het Nederlands te vertalen. En had ik niet beloofd dat ik de Pool of Poolse die de tekst vertaalde op een etentje zou trakteren? Nou dan! Bij dezen nodig ik de Poolse schilder graag uit. Peter wil jij als doorgeefluik fungeren en/of me met hem in contact brengen? Als blijk van waardering voor je inspanningen nodig ik jou hierbij trouwens ook meteen uit. Ik stel een Chinees, Grieks of Italiaans restaurant voor – kan ik het nuttige (verder integreren) misschien verenigen met het aangename (lekker eten).

Actualisatie – Plateauperikelen (4)

Wie A zegt, moet ook B zeggen, zelfs als je er achteraf spijt van hebt dat je ooit A hebt gezegd. Dus wees gewaarschuwd: het is à contrecoeur dat ik dit bericht schrijf. Soms lopen zaken gewoon niet zoals je zou willen dat ze lopen. Dat is het geval met het conflict tussen buurtbewoners en de gemeente Horst aan de Maas over een verkeersplateau op de kruising Schadijkerweg – Bondserf in Meterik (klik hier, hier, hier en hier voor eerdere stukken over de plateauperikelen). Toen dat een kleine twee jaar geleden uitbrak, droomde ik van sitdownacties, spandoeken, stille tochten, gewapend ingrijpen van de sterke hand en wat al niet meer. Felle verwijten over en weer en ruzies over begrippen als trillingsprognoses en streefwaarden beloofden al op voorhand veel spektakel. Achteraf moet ik teleurgesteld constateren dat deze strijd nooit tot wasdom is gekomen. Het is allemaal blijven steken in wederzijdse beschimpingen, dreigen met gerechtelijke stappen, steken onder water en constateringen dat er ‘in de communicatie’ het een en ander is misgelopen. Hoogtepunt op dit vlak was misschien nog wel de uithaal van raadslid Ron Boreas naar wethouder Freek Selen (waarvoor het Meterikse plateau de aanleiding vormde) tijdens de raadsvergadering van 14 september. Veel verbaal geweld derhalve en verder vooral beteugelde drift. De gehoopte sensatie kan ik u niet bieden, het is helaas niet anders. Foute inschatting mijnerzijds, excuses.
Tot zover A, nu over naar B, want u bent natuurlijk wel benieuwd naar de afloop van het conflict. Met andere woorden: tot welk tastbaar resultaat heeft een en ander geleid? Tot een nieuw, afgevlakt en wat langer plateau.Ruim een week geleden in gebruik genomen. Met stille trom. Een feestelijke opening op een later moment zie ik er gezien het voorgaande niet van komen. Wat valt er verder te zeggen over dit plateau? Weinig. Zo op het oog doodgewoon, dertien in een dozijn. Maar dat schreef ik eerder ook over het vorige plateau, terwijl daar toch een jarenlange strijd uit is voortgevloeid. Dat biedt gelukkig een sprankje hoop dat ik in dezen behalve A en B ook nog een keer C moet zeggen.

Klein mysterie 202 – Vol op de fluit

‘Ik daag u uit! Geef het kind in u zelf een royale kans. Laat horen dat wij er met z’n allen voor gaan dat de kinderen in Horst aan de Maas en ver daarbuiten fluitend hun toekomst tegemoet zullen kunnen gaan zien. Gaat u achter uw stoel staan alstublieft! Graag achter uw stoel! Ja, u moet wel doen wat ik vraag! Anders krijgen we problemen! Neemt u behoedzaam het fluitje ter hand. Het vogeltje. En dan dames en heren: wij gaan fluiten! 1 minuut! Nu! … Hé, burgemeester ook meefluiten! … Fluiten! … Als jullie niet meedoen met fluiten moeten jullie het fluitje maar inleveren! … Toe maar jongens, fluiten maar! … Dank u wel!’Aangespoord door de dames Ten Brink en Thielen ging de voltallige Horster gemeenteraad vorige week dinsdag vol op de fluit (klik voor beeld en geluid hier en daarna op ‘burgerpodium’; bovenstaande scene begint ongeveer na 9.30 minuten). Lachen, jongen! Volgende keer zakdoekje leggen.In november koekhappen. En in december stoelendans. Met de broek op de enkels? Waarom ook niet? U vraagt, wij draaien. De gemeenteraad saai? Hoe kom je erbij! Een volksfeest!Nu even serieus. Wat zich vorige week dinsdag in de Horster raadszaal afspeelde, tart elke beschrijving. Een beschamende vertoning, tenenkrommend. Iets anders kan ik er met de beste wil van de wereld echt niet van maken. Waarom, waarom, waarom toch? Dat politici menen dat de kloof tussen de politiek en de burgers moet worden gedicht, is nog tot daar aan toe, maar er zijn grenzen. Je hoeft je niet te laten beledigen. Je hoeft je niet belachelijk te laten maken. Je hoeft ook niet te accepteren dat je als een kleuterschoolleerling wordt toegesproken. Al helemaal niet in de raadszaal, je eigen huis. Je kunt ook te diep door de knieën gaan. Als je dit allemaal laat gebeuren – en het gebéurde vorige week dinsdag – dan verlies je je geloofwaardigheid. Politici dienen burgers serieus te nemen, andersom mag je hetzelfde verwachten. Punt.

Intermezzo – Open brief (3)

Geachte mevrouw Janssen-Kusters,Als samensteller van een weblog over Horst aan de Maas ben ik een zeer trouw lezer van de tweets die u als gemeenteraadslid met enige regelmaat verstuurt. De afgelopen weken bespeur ik bij u een groeiende aversie tegen wat inmiddels enigszins oneerbiedig de mastodonten van uw partij zijn gaan heten. Gisteren bijvoorbeeld weer. Aanleiding was het interview met de heer Wijffels in Buitenhof. U twitterde daarna eerst ‘Zelfverheerlijkende Wijffels in een-tweetje met Butenhof presentator het CDA de das aan het omdoen. Bah.’ en kort daarna ‘Wijffels zegt eerst dat links-rechts verhouding van vorige eeuw is. Vandaaruit roepen de oud-prominenten. Wat is Wijffels dan?!’
De heer Wijffels, en met hem andere partijprominenten (‘oud-prominenten’ in uw woorden), lijkt me capabel genoeg om voor zichzelf op te komen, daarvoor heeft hij mij niet nodig. Maar toch. De heer Wijffels is lid van uw partij. Hij is het klaarblijkelijk niet eens met de koers die uw partij in de kabinetsformatie heeft ingezet. Wat verwacht u vervolgens van hem? Dat hij gedwee z’n mond houdt? Dat hij z’n kritiek alleen binnenskamers uit?
Uit uw tweets begrijp ik dat u de door uw partij ingezette lijn wel steunt. Toch wist u op een gegeven moment niet of het goed zou zijn als het CDA zou stoppen met de coalitieonderhandelingen: ‘Ja en nee en ja en nee en ja en nee.’ Persoonlijk heb ik grote bewondering voor politici die openlijk blijk geven van hun twijfels of zich in het openbaar durven te verzetten tegen partijstandpunten. Daarom verbaast het me des te meer dat u de heer Wijffels en andere partijgenoten dat recht impliciet ontzegt. ‘Dynamisch en met open vizier’ heette het vorig jaar toch in uw verkiezingscampagne?Ik zal het u niet kwalijk nemen als u niet wilt reageren op deze open brief, u heeft er tenslotte niet om gevraagd. Als u wel zou reageren, zou ik dat zeer waarderen; ik bied u met alle plezier ruimte op mijn weblog aan.

Met vriendelijke groet,

Wim Moorman

Klein mysterie 201 – Getut en gemier (9)

De eerste gemeenteraadsvergadering na het zomerreces had vorige week dinsdag weer heel wat te bieden voor de liefhebber. Zo haalde raadslid Ron Boreas (PvdA-PK) snoeihard uit naar wethouder Freek Selen: ‘Wethouder Selen zie je regelmatig bij openingen en dergelijke. Vandaag in de krant ook weer, als jurylid. Dat is allemaal heel mooi, maar het wethouderschap betekent ook dat daar waar de zaken moeilijk liggen, hij ook aanwezig moet zijn. (…) Onderdeel van het wethouderschap is ook de minder leuke dingen aanpakken. Dat heeft te maken met het imago van de gemeente Horst aan de Maas. Waar sta je voor? Je staat voor je inwoners.’Burgemeester Van Rooij gaf de wethouder geen gelegenheid tot een reactie. Dagblad De Limburger bood hem die kans twee dagen later wel: ‘Boreas kent mijn agenda niet. Openingen en dat soort dingen komen vaak in de media, maar ik heb als wethouder ’s morgens, ’s middags, ’s avonds en regelmatig ook in de weekeinden afspraken. Vergaderingen, gesprekken met bedrijven en bewonersavonden. Daar zitten leuke dingen bij, maar vaak ook lastige zaken.’
Een vertekend beeld door de media. Ik geloof de wethouder graag op z’n woord. Maar zou het misschien óók een heel klein beetje zo kunnen zijn dat meneer de wethouder zelf een bijdrage levert aan dat vertekende beeld? Een selectie uit z’n tweets van de afgelopen tien dagen:

Net infobrieven en bonbons bezorgt bij buurtbewoners van Sevenheym met Hassan Najja (wonen Horst) en Sjaak Aveskamp (zorggroep) ivm de bouw.

Nu bij de 'ludieke sport en spellendag' van het personeelNu naar Grubbenvorst voor de opening van het Top D voetbaltoernooi.

Nu naar KnopenLopem Kulinair, het weer zit niet echt mee.

Met zo'n 750 anderen Kulinair Knopenlopen van hapje naar hapje, onder de paraplu; heerlijk.Na knopenlopen nu naar Horst, daar wordt 'gekantklost' en de muziekgezelschappen spelen de nieuwe HadM-mars! Tis druk in HorstaandeMaas

Net als jurylid met Rene Brienen 3 recepten beoordeeld ihkv de week van de smaak, gilde van streekrestaurants!

Op weg naar Enschede voor het VSG (Vereniging Sport en Gemeenten) jaarcongres.Ben net geinterviewd door Yvonne Kroonenberg (leuke naam), over het dagprogramma.

Mijn optreden bij Yvonne Kroonenberg is blijkbaar opgevallen, wordt veel aangesproken op het congres. Was wel geslaagd... En lachen.Terug in het van der Valk hotel, nog druk in de bar met congresgangers. Nog eentje dan.

Vanmorgen naar Toverland, bijpraten met dir. Caroline Maessen en felicitaties overbrengen; attractiepark van het jaar!Nu naar de Schatberg om de vrijwilligers van de Special Olympics 2010 te bedanken!

Nu naar Broekhuizenvorst voor de (her)opening van sportpark 't Venneke van SVEB.

Klein mysterie 200 – Integratie (2)

Mezelf onder het vergrootglas leggend kwam ik bijna een jaar geleden tot de conclusie dat ik niet volledig geïntegreerd was in de Horster samenleving. Hoe ziet de situatie er een jaar later uit? Om kort te gaan: even belabberd. Ook de afgelopen twaalf maanden geen Pool, metaalbewerker, IT-specialist of lid van de Rotary Club gesproken. Met gigantische bezuinigingen op de inburgeringsbudgetten in aantocht, zie ik die gehoopte volledige integratie er voorlopig ook niet van komen. Nu kunnen die contacten met metaalbewerkers, IT-specialisten en leden van de Rotary Club me eerlijk gezegd gestolen worden, maar met Polen ligt dat anders. Want in tegenstelling tot metaalbewerkers, IT-specialisten en leden van de Rotary Club kunnen zij me waarschijnlijk wel vertellen wat er op dit aanplakbiljet (afgelopen week aangetroffen op de parkeerplaats bij Jan Linders) staat.Ik ben daar razend benieuwd naar. Dit is namelijk geen uitnodiging voor een feestje of een aankondiging van een optreden. Nee, dit is een pamflet met een politieke lading. Maar welke? Aanknopingspunten genoeg, zelfs voor iemand die het Pools niet machtig is. De waarheid (‘prawda’) kun je bijvoorbeeld vinden op drie websites. Ook is er sprake van mediacensuur:‘Smolensk 10.IV.2010r.’zal verwijzen naar de vliegramp bij Smolensk op 10 april van dit jaar waarbij onder meer de Poolse president Lech Kaczyński om het leven kwam. Met ‘zbrodnia Katynska’wordt het bloedbad van Katyn bedoeld. Dit werd in 1940 aangericht door de Russische geheime dienst. Tienduizenden Polen vonden daarbij de dood. Het bij Smolensk verongelukte vliegtuig was op 10 april onderweg naar de herdenking van ‘Katyn’.
Stuk voor stuk aanknopingspunten. Maar enig onderling verband kan ik er niet in aanbrengen. Alsof je heerlijke kersen ziet hangen die, hoe hoog je ook springt, net buiten je bereik blijven. De klok heel duidelijk horen luiden, maar geen idee hebben waar de klepel hangt. Op zo’n moment wreekt mijn slechte integratie zich: ik ken geen Pool die dat pamflet even voor mij in het Nederlands zou kunnen vertalen.Van de weeromstuit zou je nog gaan verlangen ook naar dat rechtse kabinet (rechts-midden volgens Maxime). Want reken maar dat pamfletten in vreemde talen dan voortaan uit den boze zijn – gesteld dat pamfletten überhaupt nog zijn toegestaan. Die drieduizend extra agenten zullen er nauwgezet op toezien dat uitsluitend in het Nederlands vertaalde pamfletten worden opgehangen en op dat moment ben ik precies waar ik zijn wil. Nu het nog niet zover is, kan ik mezelf slechts herhalen: zouden we niet kunnen afspreken dat een van mijn ongetwijfeld vele Poolse lezers voor een vertaling van de tekst zorgt en dat ik hem of haar als dank trakteer op een etentje? Snijdt het mes aan twee kanten: ik krijg een antwoord op mijn vraag én ik werk aan mijn integratie in de Horster samenleving.

Actualisatie - Top 5 – Vergelijkingen van Horst en omgeving met archetypische plaatsen, streken, gebouwen en wijken (1)

Raak! Aan het rijtje vergelijkingen van Horst en omgeving met archetypische plaatsen, gebouwen en wijken kan een nieuwe worden toegevoegd:Gevonden in de bijlage van vorige week woensdag van Dagblad De Limburger ter gelegenheid van 25 jaar Rowwen Hèze. Urheber: burgemeester Kees van Rooij.Ik heb het trouwens wel een beetje gehad met die vergelijkingen van Horst en omgeving met archetypische plaatsen, streken, gebouwen en wijken. Weg met dat Calimero-gedoe! Enig zelfbewustzijn kan beslist geen kwaad. Horst vergelijken met Volendam? Waarom niet Volendam vergelijken met Horst? Zelf archetype worden, dat zou voortaan het streven moeten zijn. Potentie genoeg. Tienray zou zich niet meer tevreden moeten stellen met het predicaat Klein Lourdes, nee, Lourdes zou het Tienray van het zuiden moeten worden. Giethoorn het Griendtsveen van het noorden. De Camargue de Peel van Frankrijk. De Sixtijnse kapel de Risseltkapel van Vaticaanstad. De Costa del Sol de Schatberg van Spanje. De Gazastrookmuur de Voor-Americaanse Muur van het Midden-Oosten.Het Lago Maggiore het Vlasven van Italië. De British Library de Librije van Engeland. De Jordaan de Afhang van Amsterdam.