Intermezzo – Peter Janssen

Ik kan er niet omheen: in een grijs verleden heb ik voor VVV gevoetbald. Een speler van het kaliber Honda was ik niet bepaald: verder dan twee kortstondige invalbeurten bracht ik het niet. Aan m’n VVV-tijd hield ik onder meer drie trainingsshirts over. Afgedankte eerste-elftalshirts waren het eigenlijk. Alle drie met korte mouwen. Twee rood, één geel met zwart. Merk Puma. Nog shirtreclameloos (kunt u nagaan over welke tijd we het hebben). De twee rode shirts, waarvan ik me altijd voorstelde dat Willy Bothmer er nog in had gelopen, deden me weinig en ik droeg ze op – in nauwe samenwerking met m’n vader overigens: Het gele shirt (met een zwart rugnummer 3 – zou het ooit aan Heinz Mostert hebben toebehoord?) vond ik te mooi om te laten verslijten. Dus lag het eeuwen ongebruikt in de kast. Totdat ik enkele jaren geleden een brief kreeg van Peter Janssen. Een plaatsgenoot nota bene, verzamelaar van VVV-shirts. Of ik misschien nog shirts had overgehouden aan mijn VVV-tijd. En zo ja of ik dan misschien genegen was ze aan hem te verkopen.
De rode shirts hadden intussen zelfs als poetsdoeken afgedaan. Maar het gele? Daar was ik toch wel aan gehecht. Hoewel ik er zelf geen wedstrijd in gespeeld had. Hoewel het al jaren onder op de stapel helemaal achterin de kast lag.
Om een lang verhaal kort te maken: ik schonk het shirt aan Peter. Onder twee voorwaarden: 1. dat hij het de behandeling gaf die het verdiende; 2. dat ik zijn verzameling mocht komen bewonderen. Bij mijn bezoek werd me meteen duidelijk dat die eerste voorwaarde volstrekt overbodig was: uit alles sprak de liefde, de zorg en de toewijding van de ware verzamelaar. Keurig gestreken en gewassen hing daar op kleerhangers een indrukwekkende collectie VVV-shirts, bewaard onder de juiste klimatologische omstandigheden. Een walhalla voor de VVV-nostalgicus. Elk shirt met een eigen verhaal en een eigen geschiedenis, zo bleek uit het relaas van Peter. Die intussen een aparte exclusief aan VVV-shirts gewijde website heeft. Die vorig jaar hoofdpersoon was van een reportage van Eredivisie Live, die ook op YouTube is te zien en waarnaar u móet kijken. ‘Mijn’ shirtkomt daarin na 4 minuten en 44 seconden ook nog even voorbijflitsen.
Waarom vertel ik u dit alles? Omdat ik twee weken geleden een e-mail kreeg van diezelfde Peter. Waarin hij meldde dat hij pas sinds kort op de hoogte was van het bestaan van Horst-sweet-Horst en dat hij daarna in twee dagen alle blogs met veel plezier had gelezen. Altijd leuk om te horen, maar het bijzondere is dat Peter mij in enkele volgende mails die gevoel voor detail verraden, een aantal geweldige suggesties voor toekomstige Horst-sweet-Horst-items aan de hand deed, waaronder dit: En nog bijzonderder is dat hij dat deed in een aangename, onderkoelde, droogkomische stijl van schrijven. Zolang Peter zelf geen weblog heeft (hopelijk hoeven we niet al te lang te wachten), zal ik dankbaar gebruik maken van z’n suggesties. Onder vermelding van de naam van de tipgever, dat spreekt voor zich.