Klein mysterie 708 – Zonder gum

‘Menéééééér, mogen wij u iets vragen?’

‘Natuurlijk mogen jullie mij iets vragen.’

‘Weet u misschien waarvoor die gums zijn? Bij onze school hingen ze ook al.’

‘Ze waren mij ook al opgevallen, maar ik weet ook niet waar ze voor zijn.’

‘Waarom bent u er dan foto’s van aan het maken?’

‘Omdat ik het zo vreemd vind.’

‘We zullen ze maar laten hangen. Ze zullen wel voor een speurtocht zijn.’

‘Ja, daar zouden jullie best eens gelijk in kunnen hebben.’

‘Nou, hojje dan.’

‘Hojje!’

Ik moest vanmorgen in Meterik een brief posten. Aan de brievenbus was een veelarmig, felrood, gepunnikt (of gehaakt dan wel gebreid – ik ben niet zo into de nuttige handwerken) bevestigd. Aan het uiteinde van het koord hing een gum. Opmerkelijk, dus ik maakte er een foto van.

Even later moest ik in het centrum van Horst een boodschap doen. Op het Etosplein hing aan de wijsvinger van kabouter Wijsneus een identiek koord. Zonder gum ditmaal. Opmerkelijk, dus ik maakte er een foto van.

Om wat vers fruit te scoren begaf ik me vervolgens naar Hegelsom. Op het Sint-Hubertusplein hing aan het hoofd van Hubertus (?) een identiek koord. Met gum ditmaal. Opmerkelijk, dus ik maakte er een foto van.

Wát haet dit allemoal óppe zök? Wat heeft dit allemaal te betekenen? Was hier soms sprake van een patroon? Ondanks de brandende hitte zat er weinig anders op dan de fiets te pakken en te gaan kijken of alle andere dertien kernen van Horst aan de Maas op een vergelijkbare manier waren versierd. Onderweg zou ik dan misschien ook nog wel de oplossing van dit mysterie opdoen.

Welnu, ik kan u verzekeren dat in elke kern van Horst aan de Maas zulke koorden hangen. Soms zonder gum, zoals hier in Griendtsveen,

vaker met gum, zoals hier in Evertsoord

en hier in Kronenberg.

In de meeste plaatsen kwam ik ze tegen in de buurt van de kerk, zoals hier in Tienray

en hier in Lottum.

Maar ik kwam ze, zoals in Melderslo, ook tegen op een plek waar tot voor kort een bladkorf stond

of, zoals in Broekhuizen, bij de veerpont

of, zoals in Grubbenvorst, gewoon op een bankje in het centrum.

Leverde al dat gefiets – alles bij elkaar een dikke 75 kilometer – nu ook nog aanwijzingen voor de oplossing van dit raadsel op? Jazeker! Het duurde even, maar op een gegeven moment kwam ik erachter dat op de gum (voor zover nog aanwezig) een websiteadres stond: zondergum.nl.

Kat in het bakkie natuurlijk: wat ik bij thuiskomst het eerste zou doen, was een heerlijk glas koud water drinken, maar meteen daarna zou ik toch naar m’n pc snellen om er eindelijk achter te komen wat dit nu toch allemaal óppe zök heeft. Dat viel dan toch weer tegen: ga naar www.zondergum.nl en je komt al snel tot de ontdekking dat het raadsel pas morgenavond om 21.00 uur wordt onthuld. Als ons geduld zó op de proef wordt gesteld, kan het bijna niet anders of het moet wel iets héél bijzonders zijn. 

Klein mysterie 707 – Kantinefoto

Wat ook een interessante vraag is: zou de kantinefoto nog onderwerp van gesprek zijn geweest toen FC Shakhtar Donetsk verleden week op bezoek was in Horst? Zou de staf van de Oekraïense topclub levendig hebben gediscussieerd over het wie, wat, waar, wanneer en waarom van de kantinefoto? Oekraïne mag dan geen Rusland meer zijn, enige kennis van het Sovjetvoetbal zal er toch wel zijn blijven hangen? Nu Shakhtar toch hier was, had ik bij de begeleiding natuurlijk moeten informeren naar de foto. Waarom heb ik, stommerik, dat nagelaten?

‘De kantinefoto’ is deze foto (klik op de afbeelding om haar te vergroten; let ook op de stopcontactknieën van de speler links):

Siert sinds een jaar levensgroot de kantine van Wittenhorst. Dat dit een foto uit het Sovjettijdperk is, was vrij snel duidelijk. Maar die spelers in dat witte shirt met die sierlijke D op de borst, speelden die nu voor Dinamo Moskou, Dinamo Kiev of Dinamo Tbilisi? Wie is de tegenstander? Waar en wanneer is de foto gemaakt? Op mijn verzoek begon mijn neef Peter Meijers, die het Russisch machtig is, een diepgaand onderzoek. Met een prachtig resultaat, zo blijkt uit de e-mail die hij me op 28 oktober van het afgelopen jaar stuurde:    

‘Mijn postje op Vkontakte (Russische Facebook-variant) heeft vruchten afgeworpen. De bezoekers van de groepspagina Sovjetski Futbol (Futbol SSSR) zijn het erover eens dat de foto tijdens een wedstrijd tussen Dinamo Moskou en CDSA Moskou in het stadion van Dinamo moet zijn genomen. De beide “dinamovetzi” zijn geïdentificeerd als Vladimir Ryzjkin (op de achtergrond) en Genrich Fedosov (in duel). De “armeets” is Anatoli Bashashkin. Ik kende hem niet, maar hij is kennelijk een legende in de Sovjet-Unie. Opgesteld in de eerste interland die het land na de oorlog (pas in 1952) speelde, deelnemer aan de Olympische Spelen van 1952 en 1956, vast aanvoerder van CDSA en haar voorgangers, vervangend aanvoerder van de nationale ploeg en held van alle schooljongens. Als voetballer een beetje vergelijkbaar met Cor van der Hart, krijg ik de indruk. Een stevige, maar ook voetballend sterke verdediger. De twee Dinamo-spelers hebben ook enkele interlands gespeeld, maar zijn veel minder bekend.

'Aanvoerder van CDSA Anatoli Bashashkin leidt zijn ploeg het veld op. Jaar 1954'

De kenners hebben een shortlist van drie mogelijke wedstrijden opgesteld:

1) dinsdag 6 juli 1954: Dinamo - CDSA 5-1 (rust 2-1). Aftrap om 19.00 uur, 24 graden, helder weer, 70.000 toeschouwers.
2) zondag 15 mei 1955: CDSA - Dinamo 1-1 (rust 0-0). 25 graden, helder weer, 70.000 toeschouwers.
3) zondag 28 augustus 1955: Dinamo - CDSA 4-0 (rust 3-0). Aftrap om 16.00 uur, 26 graden, helder weer, 70.000 toeschouwers.
Daarbij is meteen de opmerking gemaakt dat op basis van de beschikbare informatie niet precies kan worden vastgesteld bij welke wedstrijd de foto is gemaakt. Nog iets over CDSA: dat is één van de vorige namen van het huidige CSKA.’

‘Mocht er nog nauwkeuriger informatie boven water komen, dan laat ik dat uiteraard meteen weten, maar ik verwacht het eigenlijk niet’, zo voegde Peter er nog aan toe. Zijn verwachting kwam uit: sinds 28 oktober van het afgelopen jaar bleef het stil. En nu Shakhtar al weer lang en breed is vertrokken, valt te vrezen dat het voorlopig ook nog wel even stil zal blijven.

Overigens blijft de hamvraag (al eerder gesteld door anderen, onder wie de onvolprezen Tavebrello): waarom hangt deze foto in de kantine van Wittenhorst? Het zal toch niet zo zijn dat de machtige arm van Vladimir Vladimirovitsj Poetin tot in Horst reikt?

Intermezzo – Gifttrein

Woensdag 13 juli 2016, 12.23 uur, station Horst-Sevenum (klik op pijltje; zonder geluid):

Klein mysterie 706 – Vluchtelingenopvang (4)

‘Het hoogtepunt van het democratisch feest’, zo noemde Bram Hendrix, fractievoorzitter van Essentie, de vaststelling van de Kadernota 2016 door de gemeenteraad, vorige week dinsdag. Hij voegde daar nog aan toe: ‘Het belangrijkste moment voor de raad om mee te geven aan het college van burgemeester en wethouders wat in de begroting moet komen te staan.’

Terwijl de PvdA op het hoogtepunt van het democratische feest pleitte voor ‘bouwkavels als trapveldjes, akkerranden als vlindertuinen en reststroken als pluktuinen’, gooide Jos Gubbels het namens D66 over een heel andere boeg. En wel de vluchtelingenboeg (klik ook hier en ga naar 2.49.30 uur):

‘Laten we de integratie niet te veel over aan en afhangen van vrijwilligers? Is niet meer professionele inzet nodig om de integratie te begeleiden? Graag willen wij uw visie in dezen horen.’

‘Mensen die de taal spreken, integreren sneller, zijn eerder inzetbaar op de arbeidsmarkt en zouden dus ook eerder uit de uitkering kunnen. Inzetten op taal als eerste prioriteit loont zich dus. College, bent u bereid in dezen zelf initiatieven te ontplooien of anderszins te zorgen dat mensen de taal écht leren? We horen, lezen te vaak dat de taal niet geleerd wordt en dat er niet wordt afgedwongen.’

‘Een kleinigheidje, maar toch van belang. Na zes maanden laat vluchtelingenhulp, ook in onze gemeente, statushouders los. Echter, denk niet dat ze dan de taal beheersen. Gevolg is grote hulpeloosheid bij het lezen van brieven, formulieren invullen en bij inschrijfverplichtingen. College, waarom vertaalt u brieven vanuit onze gemeente niet in de eigen taal van deze mensen? Het is een eenmalige actie, het kunnen standaardbrieven zijn.’

‘Hoewel we heel positief zijn over de op 1 juli gestarte ISK vinden we het toch erg jammer dat er al na drie weken een vakantieperiode is. Eerder hadden we begrepen dat het onderwijs in de vakantie door zou gaan.’

Burgemeester Van Rooij had het zo geregeld dat het college van burgemeester en wethouders niet mocht reageren op welke inbreng dan ook van de gemeenteraad. Het moest een discussie van de raad zelf worden. Maar de vragen en opmerkingen van Jos Gubbels bleven onbesproken. Waaruit ik concludeer dat dit een typisch gevalletje is van ‘wie zwijgt stemt toe’. Dat CDA, Essentie, PvdA en SP dus óók vinden dat de integratie teveel afhangt van vrijwilligers. Dat zij dus óók vinden dat er meer nadruk moet komen te liggen op het leren van de taal. Dat zij dus óók vinden dat de gemeente haar standaardbrieven in de eigen taal van de statushouders moet vertalen. Dat zij het dus óók vreemd vinden dat de Internationale Schakelklas ondanks eerdere beloftes in de vakantieperiode stilligt.

Trek ik verkeerde conclusies? Laat dan maar horen, CDA, Essentie, PvdA en SP. Zou de democratische feestvreugde alleen maar verhogen.

Intermezzo – Melderslo 100 jaar

Het weegt 2900 gram, telt 672 pagina’s, bevat meer dan 2000 foto’s, is 4,5 centimeter dik, is samengesteld door Jörgen Dinnissen en is gisteren gepresenteerd: Melderslo 100 jaar – Huizen en bewoners 1916-2016.

Laat u niet misleiden door die titel, dit is eerst en vooral een – zorgvuldig vormgegeven – fotoboek over het Melderslo van 2016. Nagenoeg alle inwoners, woningen, bedrijven en straathoeken van Melderslo staan er – straat voor straat, huis voor huis – met een foto in. Het beeld wordt gecompleteerd door foto’s van de meest uiteenlopende landschapselementen. Van olifantenpaadjes tot de Melderslose droogmolen, van de abri tot de hoogspanningsmast, van veldkruisen tot de mobiele watervoorziening, van de bladkorf ‘met oprit’ tot de ‘littekens van oud prikkeldraad in een boom’, van ANWB-paddestoelen tot het ‘stinkhuisje’ van slagerij Van de Pasch. Zo ongeveer het enige dat ik mis, zijn putdeksels.

Vorig jaar schreef ik hier uiterst lovend over Een bezoek aan alle 863 Nederlandse gemeenten van Nederland 1972. Melderslo 100 jaar is een vergelijkbaar boek. Een boek waarin je – ook als niet-Melderslonaar – nooit uitgebladerd raakt. Telkens zie je andere dingen. Telkens ontdek je aanknopingspunten voor al dan niet kwantitatief vervolgonderzoek: hoeveel Melderslose jongeren lopen er eigenlijk rond in een gescheurde spijkerbroek? Staan er zo weinig Polen op de foto omdat ze aan het werk waren toen de fotograaf langs kwam? Wat zegt het ontwerp van de voordeur over de bewoner van een huis? Zijn de meeste huisnummerbordjes nu bevestigd ter linker- of ter rechterzijde van de voordeur? Is Melderslo het witste dorp van Nederland? Zijn er ook Melderslonaren zónder aangeharkte voortuin?

Het staat ook wel vast dat het boek in menige Melderslose huiskamer zal leiden tot gesprekken in deze trant:

‘Is daat d’r gen vaan Weijer Baer?’

‘Nae, daat is d’r en van Toëmus ziene Piet. Die woënden aan de Kniensvrang.’

‘Wette daat zeker? Ik mende daat die oppe Sloëj woënden.’

‘Nae, geej ziet in de waar mit Hay van Gieben Driekske. Di woa getrouwd mit en megje vaan de Jaeger zienen Bernard.’

‘Mos di ni oëm zegge tegge Broëd Kuub?’

‘Nae, daat woare naeve.’

‘Di zien mooder hoe schreef die zich eigelik?’

‘Wiene! Daat woa d’r en van Wienen Hand ziene Sjeng.’

‘Woa deen broor later vaan noa Australië is geëmigreerd?’

‘Juust, joa.’

Melderslo 100 jaar – Huizen en bewoners 1916-2016 is een fantastisch boek en uniek document dat met het rijpen der jaren alleen maar aan waarde en betekenis zal winnen. Welgemeend advies: kopen!*

* Melderslo 100 jaar – Huizen en bewoners 1916-2016 is onder meer verkrijgbaar bij Bruna in Horst en bij Buurtsuper Melderslo (Vlasvenstraat 4B).

Intermezzo – Bruggevoel

Aan ambities geen gebrek in het afgelopen donderdag gepresenteerde Visiedocument De Kasteelsche Bossen (klik hier). Ambities die zich uitstrekken tot ver buiten de grenzen van de Kasteelse (vanwaar toch dat potsierlijke Kasteelsche?) Bossen. Zo valt op bladzijde 26 te lezen dat de ingang van de Kasteelse Bossen in het centrum van Horst moet komen te liggen: ‘Een focuspunt is het verbinden van de Kasteelsche Bossen met het centrum van Horst. Door de ingang van de Kasteelsche Bossen in het centrum te realiseren ontstaat er een nieuwe vorm van samenwerking met andere partijen zoals het Centrum Management.’ Tja.

Verder gaat het op bladzijde 26 vooral over de zogeheten ontkluizing van de Kabroeksebeek ter hoogte van de Jacob Merlostraat. Gemeente en waterschap hebben plannen voor het weer zichtbaar maken van de nu nog overkluisde beek. Die plannen gaan de opstellers van het visiedocument niet ver genoeg. Zij denken aan het plaatsen van groenelementen, het afbreken van het pand waarin momenteel Schoester Bert is gehuisvest en wandelpaden langs de beek.

Kortom: ‘De look & feel zal worden aangepast waardoor er een echt brug gevoel gecreëerd wordt.’ Zo’n zinnetje verzoent me dan weer helemaal met het visiedocument. Een aangepaste look & feel voor het echt brug gevoel (zullen we er ‘bruggevoel’ van maken?). Heerlijk!

Dat zinnetje deed me ook graven naar mijn bruggevoelens. De brug met ongelijke leggers riep geen bijzonder warm bruggevoel bij me op. De knuppelbruggen zonder leuning in het Schuitwater maakten zelfs brugangstgevoelens bij me wakker. Nee, dan zijn de Griendtsveense ophaalbruggen me toch heel wat liever.

Maar uiteindelijk geloof ik dat ik voor mijn ultieme bruggevoel bij de Baileybrug in Well moet zijn (bron foto: https://beeldbank.rws.nl, Rijkswaterstaat / Afdeling Multimedia Rijkswaterstaat).

De voormalige Baileybrug moet ik zeggen, want de uit 1954 daterende brug werd in 1980 gesloopt. Wat een imposant en toch gracieus bouwwerk dat zich hoog boven de Maas verhief! De brug telde slechts één rijstrook. Waardoor stoplichten op beide rivieroevers noodzakelijk waren. Stoplichten die (op gezette tijden?) werden bediend door een brugwachter, die zicht had op het naderende verkeer van beide kanten. Hij zetelde in een minuscuul brugwachtershuisje midden op de brug. Bij afwezigheid van de brugwachter liep je kans minutenlang te moeten wachten voor een rood stoplicht. Maar de pijn van het wachten werd verzacht door de wetenschap van een mooie beloning als het stoplicht eenmaal op groen was gesprongen: het geluid van (vracht)auto’s die over de brug denderden. Buurtbewoners moeten er horendol van zijn geworden, voor mij was het altijd weer een feest.   

Hoe zit het eigenlijk met uw bruggevoel?

Top 5 – Horster uitingen van al dan niet vermeende Italianità

Soms lopen dingen niet zoals ze zouden moeten lopen. Zo stond dit stukje pas voor volgende week maandag op de rol. Maandag 11 juli, de dag nadat Italië door een 1-0 overwinning tegen Engeland Europees kampioen voetbal zou zijn geworden. Ter ere van de zegevierende Squadra Azzurra zou Horst-sweet-Horst uitpakken met een top 5 van Horster uitingen van al dan niet vermeende Italianità.

Maar helaas: Simone Zaza, Graziano Pellè, Leonardo Bonucci, Matteo Darmian én Manuel Neuer verpestten het Horst-sweet-Horst-feestje. Wat nu te doen? De geplande top 5 op de plank laten liggen tot het volgende EK of WK? En daarmee het risico van een identiek scenario voor lief nemen (al mag ik hopen dat Simone Zaza en Graziano Pellè voor eeuwig de toegang tot de penaltystip wordt ontzegd)? Of toch maar gewoon publiceren, die top 5? Als ode aan het Italiaanse voetbal dat hier te lande onder invloed van JC de Grote (‘Italianen kennen niet van je winnen maar je ken wel van ze verliezen’) nooit de waardering krijgt die het verdient? Ik besloot tot het laatste. 

Komt-ie, de Horst-sweet-Horst top 5 van Horster uitingen van al dan niet vermeende Italianità:

5. La Rondine, Meterikseweg, Horst

Natuurlijk mag een Horster Italiaans restaurant niet ontbreken in deze top 5. Vitellius (of desnoods La Vita) had ook gekund, maar het is La Rondine geworden. Omdat er iets aan de hand is met de uitspraak van die naam. Rondine is, hoe verrassend, een Italiaans woord dat ‘zwaluw’ betekent. Uit te spreken met de klemtoon op de eerste lettergreep: ‘rondine’. Alleen hoor je het zo slechts zelden. Doorgaans wordt er iets Fransachtigs van gemaakt met de klemtoon op de tweede lettergreep: ‘rondien’ of ‘rondine’. Dit terwijl rondine bij mijn weten helemaal geen Frans woord is (het Franse woord voor zwaluw is in elk geval hirondelle).

   

4. Citaverde College, Spoorweg, Hegelsom

I., de Horsterse Italiaanse of Italiaanse Horsterse per excellenza, kan hier nog altijd wild van worden: cita lijkt een Italiaans woord maar is het niet. Bedoeld is waarschijnlijk città (stad).

3. Augouria, Americaanseweg, Meterik

Foto met historische waarde, want augurkenkwekerij Augouria is niet meer. Altijd heb ik me afgevraagd wat Augouria eigenlijk betekende. Nooit ben ik er achter gekomen. Ik houd het op iets woordspeligs waarin hoofdrollen zijn weggelegd voor het Nederlandse woord augurk en het Italiaanse augurare (wensen). Tanti auguri!

2. Salon du Trezo, Hoofdstraat, Horst

Al eens eerder uitvoerig besproken, deze kapsalon (klik hier). Vandaar nu slechts de naamsverklaring door eigenaresse Jessica Kleeven (klik ook hier): ‘Trezo is afgeleid van het woord “derde” in het Italiaans en dit staat voor de derde generatie. Ik dus. Ook is duTrezo een verbasterd Napolitaans voor “de schat” als in iets waardevols. Zo krijgt de salon een chique uitstraling en straalt iets waardevols uit.’

1. f‘acère, Kabroekstraat, America

f‘acère – hair & visagie. Geen flauw idee wat het betekent, maar het zou zomaar Italiaans kunnen zijn. Of dan toch op z’n minst potjesitaliaans.

Intermezzo – Le chien pipi

Wat ook zo verheugend is, is dat de vermarkting van het Hôrster Hundje zo langzamerhand op stoom begint te komen. De Hôrster Hundjeknapkoek van bakkerij Gerards-Steeghs (klik hier) en het Hôrster Hundjewater van de VVV (klik hier) hadden we al. Daar kan nu de Hôrster Hundjewijn van slijterij Weijs aan worden toegevoegd, zo ontdekte ik vanmiddag (is hier sprake van een Horst-sweet-Horst Primeur?).

Maar omdat we het over wijn hebben, moet het natuurlijk wel enig cachet hebben. En dat heeft Hôrster Hundjewijn niet. Dus is het Le chien pipi – Vin de France geworden.

Omdat ik geheelonthouder ben, zullen de geneugten van Le chien pipi aan mij voorbijgaan. Het is daarom niet aan mij deze wijn te recenseren. Toch zou het me niet verbazen als zal blijken dat hij een licht penetrant bouquet, een geurig depot en een nagrommende afdronk heeft. Alles bij elkaar dus een behoorlijk complete wijn.

Intussen voorzie ik een ware hausse van dranken en spijzen die gekoppeld zullen worden aan het Hôrster Hundje. Ook dat zullen waarschijnlijk producten met enig cachet zijn, dus naar verwachting duikt Le chien pipi de komende tijd in een hele reeks vertalingen op. Wat ons zoal te wachten staat?

  

The peeing dog (whisky)

الكلب التبول (shoarma)

Il cane pipi (grappa)

Köpek çiş (kebab)

Der pinkelnde Hund (zuurkool)

Ο σκύλος ούρηση (ouzo)

狗撒尿 (pekingeend)

Собака мочится (wodka)

El perro que hace pis (paella)

Pes močení (becherovka)

Pies sika (zure roggesoep met worst)

ਕੁੱਤੇ ਪਿਸ਼ਾਬ (lassi)

Klein mysterie 705 – Internationale schakelklas

Gisteren ging op het terrein van PETC+ in Hegelsom de internationale schakelklas (ISK) van start. Kinderen tussen de 12 en 18 uit Horst aan de Maas en Venray die minder dan twee jaar in Nederland zijn en het Nederlands nog onvoldoende onder de knie hebben, worden hier klaargestoomd voor het reguliere middelbaar onderwijs.

Goed dat de ISK er is. Mooi ook om in een reportage van Omroep Reindonk (klik hier) het enthousiasme van leerlingen en docenten te horen en te zien. Teamleider Anouk Clerx: ‘Wij zijn er klaar voor. Waarom zouden we wachten? Er zitten kinderen bij die al een behoorlijke tijd thuiszitten. Die kunnen niet wachten om te beginnen. Dus elke dag is er één.’ En zo is het.

Wat dan wel bevreemding wekt is dat de ISK over drie weken alweer voor anderhalve maand z’n deuren sluit. Zomervakantie. Zouden de kinderen die al een behoorlijke tijd thuis hebben gezeten daar reikhalzend naar uitkijken? De zomerstop is des te opmerkelijker omdat verantwoordelijk wethouder Ger van Rensch de Horster gemeenteraad op 17 mei nog verzekerde dat het onderwijs in de vakantieperiode gewoon doorgang zou vinden (klik ook hier en ga naar 44.22 minuten):

‘Vanaf 1 juli zou het reguliere onderwijs van start moeten gaan. Dat kan in de vakantieperiode ook doorgaan. Dat is dan niet vrijblijvend, maar door bevoegde docenten. Daar zal wellicht een vergoeding tegenover moeten staan, maar dat is een kwestie van onderhandelen.’

En:

‘Zo gauw als het asielzoekerscentrum in Blitterswijck opengaat en we met een grotere groep te maken krijgen, gaan we regelen dat er in de vakantieperiode alvast gewerkt gaat worden en dat we niet wachten tot het begin van het schooljaar.’ 

Wat heeft de gemeente en/of de schoolleiding alsnog doen besluiten tot een vakantie van zes weken? Liggen aan die beslissing onderwijskundige of pedagogische argumenten ten grondslag? Viel het organisatorisch niet te bolwerken om in de vakantie door te gaan? Of zijn de onderhandelingen over de vergoeding voor de docenten dan toch stukgelopen, tegen de verwachting van de wethouder in?