Klein mysterie 330 – MIBO-magazijn (3)

In reactie op het tweede artikel over het (vermeende) MIBO-magazijn schreef Ton Bukkems: ‘Het raadsel rond dit gebouw wordt eigenlijk alleen maar groter.’ Zo is het maar net. Zelfs een bezoek aan het Horster gemeentearchief heeft de mist niet doen oplossen. Wel valt er intussen een slachtoffer te betreuren. Een prominent slachtoffer. Wat de pijn voor hem verzacht is dat hij z’n vader een niet onbelangrijke bijrol in het hele verhaal kan laten spelen.

Maar laten we beginnen bij het begin van het vervolg op de twee stukjes (klik hier en hier) van vorige week. Vrijdag toog ik naar het gemeentearchief in de hoop daar de bouwvergunning voor het MIBO-magazijn op te sporen. IJdele hoop, bleek al snel. Wat ik wel tevoorschijn wist te toveren? Een in oktober 1972 aan pluimveeslachterij Goossens uit Asten verstrekte vergunning voor ‘de verbouwing van een open veldschuur tot een gesloten opslagruimte voor landbouwwerktuigmachines’. Plus een bouwvergunning van een jaar later, voor hetzelfde perceel, ook voor Goossens en ook voor het vernieuwen van een veldschuur. En daar bleef het bij: geen spoor van een eventueel MIBO-magazijn.

De bevindingen in het gemeentearchief combinerend met voornoemde reactie van Ton Bukkems kom ik tot de volgende reconstructie: in de jaren vijftig bouwt de Maatschappij Van de Griendt op het betreffende perceel aan de Grauwveenweg een open veldschuur.

Die wordt in 1972 door de firma Goossens verbouwd tot een gesloten opslagruimte. Die vertoont weliswaar grote gelijkenis met het huidige gebouw, maar is beslist niet identiek.

Een brand leidt er in 1973 toe dat de firma Goossens de opslagloods (deels) opnieuw (ver)bouwt, waarna het gebouw ontstaat dat er een kleine veertig jaar later nog min of meer hetzelfde bijstaat.

Ik zou niet durven beweren dat deze reconstructie tot in detail klopt. Zo moet de bouw van de open veldschuur misschien een decennium eerder of later worden gedateerd en is het een gissing dat een brand er de oorzaak van was dat Goossens in 1973 met een nieuw bouwplan kwam. Maar van één ding ben ik intussen wel rotsvast overtuigd: het gebouw aan de Grauwveenweg is niet als MIBO-magazijn gebouwd.

Waarmee we automatisch zijn aanbeland bij het eerste slachtoffer dat deze zaak heeft geëist. Dat is … eh … dat ben … eh … dat ben ik. Ik, ja. Ik en niemand anders heb vorige week de plank gruwelijk misgeslagen met mijn bewering dat de architectuur van MIBO-magazijnen elders in den lande grote overeenkomsten vertoont met het gebouw aan de Grauwveenweg en dat dat erop zou wijzen dat het gebouw aan de Grauwveenweg óók een MIBO-magazijn is geweest. Klotskop. Het gebouw kan best een MIBO-magazijn zijn geweest, maar uit de bouwvergunningen en –tekeningen valt niet anders te concluderen dan dat het nooit als MIBO-magazijn is gebouwd. Als het al op andere MIBO-magazijnen lijkt, berust die gelijkenis op toeval. Hierbij bied ik Jeroen van de Nieuwenhof m’n welgemeende excuses aan voor de gezaaide verwarring.

Afgaan als een gieter, noemen ze dat. Om jezelf voor het hoofd te slaan. Inderdaad, Ola Toivonen lässt grüβen.

Maar hoe zit het nu met het MIBO-magazijn? Sleur ik Twan van Els mee in mijn val? Wat heeft m’n vader met dit alles te maken? Klik hier voor een antwoord op deze prangende vragen.