Klein mysterie 292 – Zout

‘Een appèl aan inwoners om het eigen stoepje schoon te houden.’ Zo betitelde een woordvoerder afgelopen donderdag in Dagblad De Limburger de actie van de gemeente Horst aan de Maas om huis aan huis een brief met een zakje zout te bezorgen. Dit onder het motto ‘Neem de gladheidsbestrijding niet met een korreltje zout’.

Zout in de pap voor Horst-sweet-Horst? Had je gedacht. Wie op deze plaats een portie ongezouten kritiek verwacht op dit jongste gemeentelijk initiatief, zal van een zoute kermis thuiskomen. Ik heb brief en zakje namelijk helemaal niet ontvangen. Heb je het ooit zó zout gegeten? Bewust overgeslagen om te voorkomen dat Horst-sweet-Horst de gemeente weer eens ongezouten de waarheid zou zeggen? Mocht dat zo zijn, dan heb je het zout aan het dansen, dat lijkt me zo zout als een korreltje. Zouter moet het allemaal niet worden, zeg!

‘Je moet ook niet op alle slakken zout leggen’, zult u zeggen. Maar dan strooit u zout in een open wonde. Want voor iemand die het zout in de pap niet verdient, is elk zoutkorreltje meegenomen. Ik het zout in de pap niet waard? Hoe durft u? Opzouten! Ook ik stel er eer in niet pas met het zout te komen als het ei op is. En dan kunt u wel weer zeggen dat een zoutkorrel nog geen winter maakt, maar mag ik u dan beleefd vragen of u zich erbuiten wilt houden? Veel koks verzouten immers de brij. Ok? Zout erover dan!

Zouteloos stukje? Hoe zou dat nou toch komen?


P.S. (d.d. 22 november) Kijk eens wat ik gisteren in de brievenbus vond: