Klein mysterie 290 – Authentieke Markt

Het is me wat met die dorpspleinen in Horst aan de Maas. ‘Facelift voor Markt Lottum’, kopte Dagblad De Limburger vrijdag. Dat de Markt op de schop gaat, is te danken aan de dorpsraad, zo blijkt uit het artikel: ‘De toestand van het plein is de dorpsraad een doorn in het oog. Bovendien is de uitstraling van het dorpscentrum niet meer van deze tijd.’ Is me dat even schrikken, zeg. Onhoudbare, middeleeuwse taferelen op de Markt in Lottum. Kunnen we, zeker met de Floriade in aantocht, niet hebben. Vindt ook het Horster gemeentebestuur. Dat roemt in Dagblad De Limburger het plan voor de facelift omdat het ‘de kern van Lottum een authentieke en een eerlijke uitstraling geeft’. Daarmee de suggestie wekkend dat de Markt momenteel een nagemaakte en oneerlijke uitstraling heeft. Toe maar!

Sensatiebelust als ik ben, begaf ik me uiteraard stante pede ter plekke om de wantoestanden met eigen ogen te aanschouwen. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: dorpsraad en gemeentebestuur hebben geen woord te veel gezegd. Wat een zooitje! Diepe schaamte overvalt je bij de aanblik van de Markt. Je struikelt er over de namaak en oneerlijkheid. Neem dit beeld van Wim Rijvers: zo nep als maar zijn kan.

Of de dorpspomp: lijkt van hout, is in werkelijkheid van polyester.

Of dit loeder: zo oneerlijk als de pest, daar hoef je weinig mensenkennis voor te hebben.

Genoeg gedold, even serieus nu. Het zal wel weer aan mij liggen, maar vreemd genoeg heb ik juist de Markt altijd als een eiland van authenticiteit in Lottum beschouwd. In tegenstelling tot grote delen van de rest van het Maasdorp wordt je blik hier nauwelijks bedorven door overbodige, niet-authentieke tierelantijntjes als retro-lantaarnpalen, wanstaltige rozenbogen, quasi-nostalgische straatnaambordjes

en wat dies meer zij. En Eethuis ’t Pumpke mag misschien geen architectonisch juweeltje zijn, authentiek is het op z’n minst.

En die steentjes zullen ongetwijfeld wel eens tot stofoverlast leiden, maar verlenen ze de Markt niet tevens de zo gewenste authentieke uitstraling, zeker afgezet tegen alle rood- dan wel blauwbeklinkerde dorpspleinen in de omgeving?

Samengevat: juist die Markt heeft nog iets van de onopgesmuktheid die past bij het doorsnee Noord-Limburgs dorp dat Lottum welbeschouwd is.

Tot zover míjn opvatting van het begrip ‘authenticiteit’ in relatie tot de Markt in Lottum. Reikhalzend kijk ik uit naar die van de dorpsraad en het gemeentebestuur. Ik voorspel (altijd leuk om weer eens een voorspelling te doen) veel begin twintigste-eeuwse authenticiteit, gelardeerd met hier en daar een vleugje begin eenentwintigste-eeuwse authenticiteit (parkeerplaatsen). Over een half jaar weten we meer.