Klein mysterie 46 – Modder (1)

Zoals er officieuze straatnaambordjes zijn, zo zijn er ook officieuze verkeersborden. Je ziet ze wel eens staan in de tuin van een pasgetrouwd stel of in een straat met veel kinderen waar te hard wordt gereden. Maar hoeveel officieuze verkeersborden ik in mijn leven ook nog zal tegenkomen, ik kan me niet voorstellen dat ik ooit nog eens mooiere exemplaren zal aantreffen dan de twee die ik zaterdagochtend bij toeval ontdekte. Na een rondje rennen aan de Houtweg reed (ja, ja, ik ben zo iemand die de auto meeneemt om te gaan rennen) ik via de Sint-Maartensweg huiswaarts. Ter hoogte van het in de bossen verscholen trafohuisje zag ik daar ineens dit geïmproviseerde bordje:Hoe sympathiek! Iemand (een buurtbewoner? De modderveroorzaker?) die de argeloze verkeersdeelnemer wijst op slipgevaar door op en naast de weg gelegen modder. Stelt u zich eens voor: die man of vrouw heeft achtereenvolgens de moeite genomen om (1) op internet een afbeelding van het bord ‘slipgevaar’ te kopiëren, (2) daar het woord ‘modder’ onder te zetten, (3) bord en woord te printen op een printer die grote formaten aankan, (4) de afbeelding met lichtbruine tape te bevestigen op een houten bord, (5) het bord aan een paal te spijkeren en ten slotte (6) een gat te graven om bord en paal te kunnen plaatsen. Slechts een ongelooflijke kniesoor zal opmerken dat het houten bord eigenlijk net iets te klein is voor de afbeelding (of de afbeelding te groot voor het bord).
Na gedetailleerde bestudering van het bordje vervolgde ik mijn weg met een glimlach om mijn lippen. Ik sloeg weinig acht op het bordje dat ik na het modderspoor circa honderd meter verderop aan de andere zijde van de weg zag staan. Dit zou immers wel identiek zijn aan het andere bordje, zo veronderstelde ik.
Om foto’s te maken, keerde ik ’s middags terug naar de Sint-Maartensweg. Ditmaal kwam ik van de andere kant aangereden. Ineens werd me duidelijk dat ik ’s ochtends volkomen ten onrechte geen acht had geslagen op het tweede bordje:Hoe sympathiek, maar ook hoe aandoenlijk! Observeer dat bordje nu eens aandachtig. De maker heeft (1) getracht een driehoek te zagen uit een stuk hardboard, (2) daar handmatig en zonder gebruikmaking van een liniaal met rode en witte verf een gevaarsbord en het woord ‘modder’ op geschilderd, (3) daar met bruine tape die blijkbaar niet al te best wilde plakken een gevarendriehoek op bevestigd, (4) daar een dun paaltje tegenaan geslagen en ten slotte (5) een gat gegraven om bord en paal te kunnen plaatsen.
Mocht uw vertrouwen in de mensheid om wat voor reden dan ook geschonden zijn, dan wordt het op deze manier weer volledig hersteld, dacht ik zo.
Om te voorkomen dat dit toch al lange stukje nóg langer zou worden, laat ik de meeste waaromvragen maar achterwege. Eén wil er echter wel stellen. Toen ik gisteren de beide borden nog eens rustig in me op wilde nemen, ontdekte ik tot mijn grote teleurstelling dat ze waren verdwenen – terwijl de modder nog in volle glorie aanwezig was. Waarom? Meegenomen door een officieuze-borden-verzamelaar? Verwijderd op last van de politie? In revisie?