Klein mysterie 315 – Twin Domes (2)

‘Gezichtsbedrog’, dacht ik aanvankelijk. ‘Niks gezichtsbedrog’, besefte ik toen ik een tweede en voor de zekerheid ook nog maar derde keer ging kijken. De twee gezichtsbepalende gigantische koepels van de jongste uitbreiding van varkensbedrijf Ashorst aan de Veld-Oostenrijk (waarover ik drie weken geleden schreef)

waren er daadwerkelijk ineens vier geworden. De wonderbare koepelvermenigvuldiging.

Mijn met zoveel zorg bedachte bijnaam kan meteen de mestvaalt op – Quadruple Domes bekt niet lekker. Waar ik wel nieuwsgierig naar ben is naar de landschappelijke inpassing van de koepels. ‘Landschappelijke inpassing’ is de toverspreuk die altijd weer opduikt in deze gemeente als het gaat om nieuwbouw en uitbreiding van kassen en intensieve veeteeltbedrijven: de geplande nieuwe megastal of -kas mag er komen, mits ie landschappelijk wordt ingepast. Ideaal wisselgeld om tegenstanders te apaiseren: die wanstaltige agrarische kolos komt er wel, maar ben maar niet bang dat je er iets van ziet, we moffelen ’m mooi weg achter wat bomen en struiken.

Het rare is dat dergelijke praatjes nog voor waar worden aangenomen ook, terwijl Horst aan de Maas vergeven is van de stallen en kassen die staan te pronken met hun lelijkheid. Met als meest prangende voorbeeld de Voor-Americaanse Muur.

Maar ook bij de nieuwe intensieve veehouderijen aan de Losbaan springen de tranen je nog altijd in de ogen. Ja, met enige moeite ontdek je her en der wat schaamgroen dat de gedrochten dient te camoufleren.

‘Je moet het ook even de tijd geven.’ Zelfs als dat zo zou zijn, dan blijft nog het nog zo dat bomen slechts de helft van het jaar in blad staan. Gemakshalve vergeten we dan nog maar dat, landschappelijke inpassing of niet, de oorspronkelijke aanblik van dit gebied, waarin juist openheid de bepalende factor was, voor eeuwig naar de galemiezen is geholpen. Het zij zo als dat de prijs is die voor vooruitgang moet worden betaald, maar wind er dan geen doekjes om.

Een zelfde verhaal kun je ophangen over deze megastal aan de Mackayweg.

Geprezen om z’n zorgvuldige vormgeving, z’n fraaie geleding en z’n herkenbare maat en schaal. Ja, ammehoela.

Hoe die koepels aan Veld-Oostenrijk rechtgepraat zullen worden? Vermoedelijk door ze te bestempelen als ‘halve ellipsoïden van Vaticaanse allure’ of iets dergelijks. Ik hoop dat u er geen bezwaar tegen heeft als ik het houd bij ‘een staaltje horizonvervuiling van zelfs voor Horst ongekende dimensies’.