Onverminderd geloof ik in verheffing, onverminderd draag ik daarom openbare bibliotheken een warm hart toe, maar onverminderd wil dat niet zeggen dat ik kritiekloos ben. Richtte ik me eerder op (heerlijk germanisme) over de naam, de slogan, het logo en de gevelborden van de anderhalf jaar geleden geopende openbare bibliotheek van Horst, vandaag staat de uitstraling van de bibliotheek
im Blickpunkt. Beter gezegd: het gebrek aan uitstraling. Want hoe mooi het gebouw van binnen ook mag zijn, van buiten doet het eerder denken aan een kantoor van de geheime dienst dan aan een bruisend centrum van leesplezier. Het is dat er twee van die gevelborden hangen,
anders kun je er niet eens aan afzien dat hier een bibliotheek gevestigd is. Kil en ongenaakbaar zijn de eerste woorden die in me opkomen als ik het exterieur zou moeten karakteriseren.
Doods, saai, netjes, clean.
Een in zichzelf gekeerd gebouw dat zich afsluit van de buitenwereld, geen enkel contact zoekt met z’n omgeving. Exemplarisch is de achter pilaren verborgen ingang.
Nu was dit allemaal geen probleem als het inderdaad het kantoor van de geheime dienst betrof. Natuurlijk stop je dat het liefste weg. Maar dit is geen kantoor van de geheime dienst. Dit is een bibliotheek. Waar iedereen, jong of oud, arm of rijk, zwart of wit, zich kan laven aan boeken en andere media. Om kennis op te doen, om te ontspannen, om plezier te hebben. Schreeuw dat dan ook van de daken, de muren, de ramen. Gooi open die deuren, steek die eeuwig gesloten lamellen in de fik,
leg letterlijk de loper uit, doe iets met die tot lezen uitnodigende brede trap,
zorg buiten openingstijd voor een aantrekkelijke belichting van vitrines met boeken en andere media. Kruip uit je schulp, kom uit die cocon. Lezen is verdomme een feest, straal dat dan ook uit.
anders kun je er niet eens aan afzien dat hier een bibliotheek gevestigd is. Kil en ongenaakbaar zijn de eerste woorden die in me opkomen als ik het exterieur zou moeten karakteriseren. 
Doods, saai, netjes, clean. 
Een in zichzelf gekeerd gebouw dat zich afsluit van de buitenwereld, geen enkel contact zoekt met z’n omgeving. Exemplarisch is de achter pilaren verborgen ingang.
Nu was dit allemaal geen probleem als het inderdaad het kantoor van de geheime dienst betrof. Natuurlijk stop je dat het liefste weg. Maar dit is geen kantoor van de geheime dienst. Dit is een bibliotheek. Waar iedereen, jong of oud, arm of rijk, zwart of wit, zich kan laven aan boeken en andere media. Om kennis op te doen, om te ontspannen, om plezier te hebben. Schreeuw dat dan ook van de daken, de muren, de ramen. Gooi open die deuren, steek die eeuwig gesloten lamellen in de fik, 
leg letterlijk de loper uit, doe iets met die tot lezen uitnodigende brede trap, 
zorg buiten openingstijd voor een aantrekkelijke belichting van vitrines met boeken en andere media. Kruip uit je schulp, kom uit die cocon. Lezen is verdomme een feest, straal dat dan ook uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten