Vorige week dinsdagavond had ik de keus tussen Olympique Lyon-Bayern München en de
gemeenteraadsvergadering. Ik koos voor de voetbalwedstrijd. Fout. Lyon-Bayern was een saaie, eenzijdige vertoning, terwijl de gemeenteraadsvergadering – zo zag ik later op internet – alles in zich had dat politiek soms zo boeiend kan maken. Dan doel ik met name op de behandeling van agendapunt 9: ‘Voorstel tot het vaststellen van het bestemmingsplan Uitbreiding intensieve veehouderij Mackayweg 4 Tienray.’ Ik denk dat ik er met gemak een boek over vol zou kunnen schrijven. Dat zou gaan over de dilemma’s waarvoor de geachte raadsleden kwamen te staan. Over de vraag of iedereen de werkelijke betekenis van 295 duizend leghennen op een oppervlakte van vijf hectare wel tot zich door laat dringen.
Over het belerende vingertje dat Eric Beurskens (Essentie) ophief in de richting van Henk Kemperman (D66). Over de schoonheidsbeleving van wethouder Birgit Op de Laak. Over het sarcasme dat schuilging achter de loftuitingen die Henk Weijs (CDA) ten deel vielen omdat hij het raadsvoorstel zo keurig wist samen te vatten. Over de onverstoorbaarheid van Richard van der Weegen (PvdA-PK). Over de onbeantwoord gebleven vraag van Anthony van Baal (SP) of de uitbreiding er hoe dan ook zou komen, ongeacht het besluit van de gemeenteraad. Over de lofzang van Eric Beurskens en Henk Weijs op de intensieve veehouderij.
Over de vraag of het feit dat er geen ‘zienswijzen’ (in gewone mensentaal: bezwaren) tegen de uitbreiding zijn binnengekomen inderdaad – zoals wethouder Op de Laak en Henk Weijs betoogden – duidt op maatschappelijk draagvlak. Over de kip met de gouden eieren die we van Henk Weijs niet mogen slachten.
Ik garandeer u dat het definitieve boek over agendapunt 9 van de gemeenteraadsvergadering van Horst aan de Maas van 27 april 2010 er beslist komt zodra een geïnteresseerde uitgever zich bij mij meldt. Nu dat vooralsnog niet het geval is, zal ik mij beperken tot drie bijdragen:
één over de dilemma’s waarvoor de raadsleden stonden,
één over het onvoorstelbare aantal van 295 duizend leghennen op een oppervlakte van vijf hectare en
één over de schoonheidsbeleving van Birgit Op de Laak.
Over het belerende vingertje dat Eric Beurskens (Essentie) ophief in de richting van Henk Kemperman (D66). Over de schoonheidsbeleving van wethouder Birgit Op de Laak. Over het sarcasme dat schuilging achter de loftuitingen die Henk Weijs (CDA) ten deel vielen omdat hij het raadsvoorstel zo keurig wist samen te vatten. Over de onverstoorbaarheid van Richard van der Weegen (PvdA-PK). Over de onbeantwoord gebleven vraag van Anthony van Baal (SP) of de uitbreiding er hoe dan ook zou komen, ongeacht het besluit van de gemeenteraad. Over de lofzang van Eric Beurskens en Henk Weijs op de intensieve veehouderij. 
Over de vraag of het feit dat er geen ‘zienswijzen’ (in gewone mensentaal: bezwaren) tegen de uitbreiding zijn binnengekomen inderdaad – zoals wethouder Op de Laak en Henk Weijs betoogden – duidt op maatschappelijk draagvlak. Over de kip met de gouden eieren die we van Henk Weijs niet mogen slachten. 
Ik garandeer u dat het definitieve boek over agendapunt 9 van de gemeenteraadsvergadering van Horst aan de Maas van 27 april 2010 er beslist komt zodra een geïnteresseerde uitgever zich bij mij meldt. Nu dat vooralsnog niet het geval is, zal ik mij beperken tot drie bijdragen: één over de dilemma’s waarvoor de raadsleden stonden, één over het onvoorstelbare aantal van 295 duizend leghennen op een oppervlakte van vijf hectare en één over de schoonheidsbeleving van Birgit Op de Laak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten