Klein mysterie 239 – Uitzetting (2)

In 1976 was ik elf jaar. Tussen mei en september zette ik me met enige regelmaat achter de Triumph schrijfmachine om verslag te doen van mijn dagelijkse bezigheden. Die bestonden vooral uit duiven, parkieten dan wel kippen voeren, voetballen, voetballen, duiven, parkieten dan wel kippen voeren en voetballen. En voetballen. Het zijn fantasieloze, schoolse tekstjes. Een willekeurig voorbeeld (zaterdag 15 mei 1976), inclusief tikfouten: ‘De kip heeft nu andere eieren gekregen. We hebben ze om twaalf uur gehaald. Het zijn er twaalf. We hebben de eieren er onder gelegd. Het zijn eieren van de Zwarte Java. We hebben er ook eieren van onzeeigen kippen gelegd. De oude eieren hebben we kapot gegooid, er waren er zeven bevrucht van de negen eieren. De kip krijgt iedere dag schoon water en iedere dag een beetje muur en een bakjevoer half milet en half hardvoer. De andere kippen leggennu gemiddeld twee eieren per dag. De broedse kip heeft luxaflex in haar hok hangen. Ze zit op stro.’ Gaap. Gaap. Al geven die luxaflex het verhaal natuurlijk een behoorlijk surrealistisch tintje.Schokkende dingen kom ik in die schrijfsels niet tegen. Ja, er gaat wel eens een jong duifje dood. Het voetballen op het veldje bij Geert Huijs eindigt regelmatig in ruzie. Na afloop van Fortuna-VVV komen we in een file terecht. En het schoolreisje eindigt met regen en onweer. Verder is alles onbezorgd en overzichtelijk. Onbezorgd en overzichtelijk zoals het leven van een 11-jarige behoort te zijn. De Grote Boze Wereld op een afstand.Waarom ik u vermoei met dit geneuzel? Omdat ik deze week werd geconfronteerd met het proza van een andere 11-jarige. Die leeftijd is meteen ook de enige overeenkomst tussen mijn pennenvruchten en die van Muzghan, een Iraans meisje dat tot voor kort in het asielzoekerscentrum in Tienray verbleef en nu in Ter Apel wacht op uitzetting uit Nederland (ik schreef er vorige week al over). Muzghan was drie weken geleden nog leerling van de Weisterbeekschool en stuurde meester Ton donderdag een e-mail vanuit Ter Apel. Twee fragmenten daaruit, inclusief tikfouten:
1. ‘Ik ben heel erg gechrokken sinds gisteren, gisteren zijn er super veel mensen weg gebracht om terug worden gestuurd en het waren allemaal irakese mensen en zelfs de kindren moesten handboeien om doen vreselijk he?’
2. ‘Op school kan ik me niet zo goed concentreren enzo omdat ik telkens aan die mensen moet denken die gister zomaar weg werden gebracht terwijl die mensen nog in bed lagen( het was om 6:00).’

Om je kapot te schamen.