Klein mysterie 38 – Pief paf poef

Computerspelletjes en gameboys waren er in mijn jeugd niet, laat staan een wii. Nee, wij moesten ons vermaken met ganzenbord, mecano en lego. Dat lukte over het algemeen prima, persoonlijk denk ik bijvoorbeeld met een zeker genoegen terug aan de talloze voetbalstadions die ik bouwde van legosteentjes. Types met meer hang naar spanning en sensatie beleefden veel plezier aan ‘cojbojtje-en-indiaan’ spelen. Hoewel ik me er niets meer van herinner, moet ook ik me daaraan bezondigd hebben. Deze indiaanse strijders die ik om de een of andere reden altijd heb bewaard, lijken daar tenminste op te wijzen: De meeste jongens – inderdaad altijd jongens – kregen na verloop van tijd andere interesses. Enkelen daarentegen zouden de fase van ‘cojbojtje-en-indiaan’ nooit ontgroeien en werden lid van Davy Crockett, een in 1966 opgerichte schietvereniging. Voor alle duidelijkheid: ik bedoel dit niet denigrerend, zelf bevind ik me al 35 jaar lang in de fase van het achter een leren bal aanhollen, andere mannen – inderdaad altijd mannen – van middelbare leeftijd spelen nog altijd op zolder met treintjes.
Davy Crockett heeft zijn thuisbasis heeft aan de Bergsteeg in de Schadijkse bossen. Daar vinden, in de open lucht, twee wedstrijden per jaar plaats: de historische achterlaadwedstrijd en het Westernweekend (de Bergsteeg is dan tijdelijk omgedoopt in Mountain Lane). Tot zover niets aan de hand, iedereen heeft recht op zijn eigen vorm van vertier. Maar nu lees ik gisteren ineens in Dagblad De Limburger dat Davy Crockett voornemens is aan de Bergsteeg een schiethal te bouwen om te voorkomen dat een verdwaalde kogel een argeloze wandelaar raakt. Het betreft niet zomaar een halletje, nee, een hal van zestig bij twaalf meter. Te bouwen bij de huidige clubsaloon. In een bosgebied. ‘Mooi streven van Davy Crockett’, denk je dan, ‘maar de gemeente zal toch wel een stokje steken voor deze aantasting van de Schadijkse bossen?’ Niets blijkt minder waar: als we de krant mogen geloven, heeft de gemeente de vergunningaanvraag goedgekeurd en is het wachten op het akkoord van de provincie voor de bestemmingsplanwijziging. Waar heb dat nou voor nodig? In een bos ga je toch geen hal van zestig bij twaalf meter bouwen? Als er werkelijk geen creatieve oplossing valt te bedenken in de sfeer van een nóg betere kogelvanger of een demontabele kogelafweerinstallatie dan ligt het toch veel meer voor de hand om voor de schiethal een locatie op een industrieterrein te zoeken?
Pief paf poef, de gemeente is deze keer de boef.