Tijd voor een bekentenis. Ongetwijfeld vraagt u zich wel eens af waarom de Horster CDA-gedeputeerde Ger Driessen hier slechts een hoogst
enkele keer ten tonele verschijnt, terwijl CDA’ers toch regelmatig mikpunt van hoon, spot of kritiek zijn voor Horst-sweet-Horst.
Die afwezigheid van de gedeputeerde heeft natuurlijk een reden. Daarvoor moeten we terug naar vrijdagavond 22 augustus 2008. In het stadion aan de Aalsterweg treedt VVV aan tegen FC Eindhoven. Niet bepaald een wedstrijd waarvoor de lichtstad is uitgelopen. Kaartjes in overvloed dus. Er is slechts één probleem: men weigert mij een kaartje te verkopen. Om onduidelijke redenen is identificatie namelijk verplicht. Omdat uit mijn paspoort blijkt dat ik afkomstig ben uit de buurt van Venlo, krijg ik geen toegang tot het stadion (hoezo discriminatie?). De dienstdoende lokettisten blijken onvermurwbaar. Terwijl ik al aan het overwegen ben om de strijd aan te gaan en dan toch maar m’n fietsenkettingen, ploertendoders en boksbeugels tevoorschijn te toveren, komen ineens Ger Driessen en z’n zoon aangelopen. Ik vertel hen dat ze weinig kans maken op een kaartje. Ongeloof valt mij ten deel, maar zowel Ger als z’n zoon zien hun eerste poging stranden als ook zij hun paspoort moeten tonen. Ten einde raad besluit Ger het bij een ander loket nog een tweede keer te proberen. Of het nu ligt aan z’n natuurlijk gezag, z’n vertrouwenwekkende uitstraling of z’n aangeboren charme is me nog altijd onduidelijk, feit is dat Ger bij die tweede poging niet naar z’n paspoort wordt gevraagd en gewoon drie kaartjes kan kopen: één voor hemzelf, één voor z’n zoon en één voor mij. Dat we vervolgens een draak van een wedstrijd zien, mag de pret niet drukken. Ik heb er een held bij.
Begrijpt u nu dat ik me koest houd als Ger op z’n
weblog pleit voor ruimte voor een eigen (Limburgs) belastinggebied, als Ger op z’n
weblog anderen (Agnes Kant en Thijs Coppus) betweterigheid en drammerigheid verwijt, als Ger in
Dagblad De Limburger
beweert dat Wouter Bos eieren voor z’n geld koos ‘omdat hij de inhoudelijke discussie niet aankan’ en als Ger zich in
Dagblad De Limburger afvraagt of iemand die wegduikt bij problemen (nee, hij doelt niet op JPB) wel premier moet worden?
Als u uit het bovenstaande meent te mogen opmaken dat ik tot op zekere hoogte chantabel ben, dan is dat een juiste conclusie.
Die afwezigheid van de gedeputeerde heeft natuurlijk een reden. Daarvoor moeten we terug naar vrijdagavond 22 augustus 2008. In het stadion aan de Aalsterweg treedt VVV aan tegen FC Eindhoven. Niet bepaald een wedstrijd waarvoor de lichtstad is uitgelopen. Kaartjes in overvloed dus. Er is slechts één probleem: men weigert mij een kaartje te verkopen. Om onduidelijke redenen is identificatie namelijk verplicht. Omdat uit mijn paspoort blijkt dat ik afkomstig ben uit de buurt van Venlo, krijg ik geen toegang tot het stadion (hoezo discriminatie?). De dienstdoende lokettisten blijken onvermurwbaar. Terwijl ik al aan het overwegen ben om de strijd aan te gaan en dan toch maar m’n fietsenkettingen, ploertendoders en boksbeugels tevoorschijn te toveren, komen ineens Ger Driessen en z’n zoon aangelopen. Ik vertel hen dat ze weinig kans maken op een kaartje. Ongeloof valt mij ten deel, maar zowel Ger als z’n zoon zien hun eerste poging stranden als ook zij hun paspoort moeten tonen. Ten einde raad besluit Ger het bij een ander loket nog een tweede keer te proberen. Of het nu ligt aan z’n natuurlijk gezag, z’n vertrouwenwekkende uitstraling of z’n aangeboren charme is me nog altijd onduidelijk, feit is dat Ger bij die tweede poging niet naar z’n paspoort wordt gevraagd en gewoon drie kaartjes kan kopen: één voor hemzelf, één voor z’n zoon en één voor mij. Dat we vervolgens een draak van een wedstrijd zien, mag de pret niet drukken. Ik heb er een held bij. 
Begrijpt u nu dat ik me koest houd als Ger op z’n weblog pleit voor ruimte voor een eigen (Limburgs) belastinggebied, als Ger op z’n weblog anderen (Agnes Kant en Thijs Coppus) betweterigheid en drammerigheid verwijt, als Ger in Dagblad De Limburger
beweert dat Wouter Bos eieren voor z’n geld koos ‘omdat hij de inhoudelijke discussie niet aankan’ en als Ger zich in Dagblad De Limburger afvraagt of iemand die wegduikt bij problemen (nee, hij doelt niet op JPB) wel premier moet worden?
Als u uit het bovenstaande meent te mogen opmaken dat ik tot op zekere hoogte chantabel ben, dan is dat een juiste conclusie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten