Over de naam van het model tast ik, als volslagen leek, in het duister. Het zou voor mijn gevoel best een 1100 cel kunnen zijn, maar ik geef mijn mening graag voor een betere. De wat plompe Loohorstcel kan wat mij betreft niet tippen aan de veel elegantere cel van Thijs Houwen. Maar laat ik daar verder niet over zeuren: een cel is een cel. Ik zou zeggen: spoed u naar Loohorst, voor hetzelfde geld is de cel morgen al niet meer. 
Is dit dan de laatste (min of meer) openbare telefooncel in Horst aan de Maas? Daarvoor zou ik m’n hand niet in het vuur durven steken. Omdat ik m’n hand überhaupt niet in het vuur durf te steken, schiet u daar echter niet zoveel mee op. Daarom iets concreter: niet uit te sluiten valt dat zich op andere Horster campings en vakantieparken ook nog telefooncellen bevinden. Zelf heb ik zaterdag mijn ogen eens de kost gegeven op de Schatberg. Een ervaring die gelijk staat aan een afdaling in de hel. Zonder resultaat bovendien. Kunnen we afspreken dat u de overige Horster campings en vakantieparken aan een inspectie onderwerpt en ons daarvan verslag uitbrengt?Ik kan me voorstellen dat het u was ontgaan, maar behalve Judith was er nog een tweede die reageerde op het stukje van vorige week over de geruisloze verdwijning van telefooncellen uit de Horster openbare ruimte. Niet de minste zelfs: provinciaal SP-voorman Thijs Coppus. Hij twitterde enkele uren na publicatie van mijn stukje: “Wim, in Heerlen staat er nog een in het 'wild'.” Met foto nog wel:
Het betreft een telefooncel bij het busstation in het Heerlense Maankwartier. Een pareltje. Het bijzondere is nu dat aan deze cel een mooi verhaal is verbonden dat rechtstreeks verband houdt met Horst. Ik wist dat. Thijs Houwen wist dat. Thijs Coppus weet het sinds vorige week (als dank voor het mogen gebruiken van zijn foto). En u? U laat ik nog even in het ongewisse. Gaat u eerst maar eens op zoek naar Horster camping- en vakantieparktelefooncellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten